نسخه چاپی
ارسال به دوستان
علی لاریجانی معتمد سیاست ایران
علی لاریجانی کیست؟ رئیس مجلس است. مشخصه دیگر او چیست؟ از نسل فرهیخته و خانواده‌ای شناخته شده است. مشی سیاسی او چیست؟ می‌گویند اصولگرا اما نه، او را دیگر نباید صرفا به عنوان یک فعال سیاسی اصولگرا معرفی کرد. علی لاریجانی مدتهاست که صف خود را از اصولگرایانی جدا کرد که دم از وحدت می‌زنند و شعار آنها گوش فلک را کر کرده است اما در عمل به دنبال صندلی‌های قدرت می‌گردند و برای رسیدن به آن گویی عهدی که با دیگر اصولگرایان بسته بودند را به خاطر نمی‌آورند. اما لاریجانی هیچگاه از عهد خود عدول نکرد و حتی در انتخابات ریاست مجلس نهم هم که مخالفان مشی اعتدالی او، حدادعادل را به عنوان کاندیدا در مقابلش قرار دادند با علم به شیطنت‌هایی که در پشت پرده برای شکست او در جریان است، اخم به چهره نیاورد و در انتخابات شرکت کرد. نه برای یک شب قبل از انتخابات، جلسه‌ای برگزار کرد و نه از نمایندگان خواست به صورت ویژه برای رای آوردن او تلاش کنند. او مطمئن بود که عملکردش در مجلس هشتم در خاطر همه هست و این عملکرد فراجناحی چاره‌ای جز انتخاب مجددش از سوی نمایندگانی که دل در گرو پیشرفت کشور دارند نخواهد گذشت هر چند نافی اعتدال آن 89 نماینده‌ای نشد که به حدادعادل رای دادند اما تعداد زیادی از 177رای دهنده به خود را می‌شناخت و به نیت آنها آگاه بود.
گام در مسیر بی بازگشت
اعتدال را باید مسیری دانست که بزرگان کشور هر یک در مقطعی به آن ورود پیدا کرده و جالب اینکه این مسیر برای آنها خروجی ندارد یعنی وقتی وارد شدند و دست دوستی و همراهی با دیگر بزرگان حاضر در راه اعتدال دادند چنان این مسیر را مناسب برای تحقق اهداف خود که همان پیشرفت و اعتلای کشور است می‌یابند که گویی پیش از این مسیر نادرستی را انتخاب کرده بودند اما پیش‌زمینه ورود به مسیر جدید همان گذر از مسیرهای قبلی است و بدون عبور از آنها نمی‌توان به مسیر اعتدال پا گذاشت. لاریجانی زمانی آمادگی خود را برای پا گذاشتن در این مسیر نشان داد که حاضر نشد برای کاندیدا شدن در انتخابات اخلاق را زیر پا بگذارد و به عنوان رقیب یکی از کاندیداهای بزرگان قدم در میدان بگذارد و اگر هم گذاشته همواره حرمت‌ها را حفظ و از بداخلاقی دوری کرده است. شاید برخی این روزها ناطق نوری را مصلح جریانات سیاسی بدانند اما علی لاریجانی شاید از جهاتی از او پیشی گرفته باشد. به عنوان مثال ریاست مجلس معمولا به شخصیت‌های میانه‌رو سپرده می‌شود و معتمدین همه گروه‌های سیاسی بر این کرسی تکیه می‌زنند. اکنون علی لاریجانی برابر با ناطق نوری بر این کرسی نشسته است یعنی با آغاز هشتمین سال ریاست علی لاریجانی بر مجلس، وی در سا‌لهای ریاست بر مجلس با ناطق نوری مساوی خواهد شد. از جهاتی می‌توان لاریجانی را دارای محبوبیت بیشتری در میان جریانات سیاسی معرفی کرد چرا که او بر خلاف ناطق عمل کرد و زمانی که تندروهای اصولگرا در قم به او هجمه بردند و بداخلاقی بخشی از اصولگرایانی که توقع حمایت از آنها را مشاهده کرد، تصمیم به دوری از سیاست نگرفت و در خانه حضور نیافت بلکه با اقتدار بیشتر بر طبل اعتدال کوبید و مسیری را که می‌دانست صحیح است ادامه داد. او سکوت نکرد و در هر جمعی که دعوت شد و سخنرانی کرد بر لزوم حفظ اعتدال و میانه‌روی تاکید کرد و البته همانند همه شخصیت‌های اعتدال‌طلب نامی از یک جناح بر زبان نیاورد. او شأن شهری که سال‌ها نمایندگی مردم آنجا را بر عهده دارد یعنی قم را حفظ کرد به نحوی که مراجع و علمای این شهر یکپارچه بر اعتدال‌طلبی لاریجانی صحه می‌گذارند و منش او را مورد تایید قرار می‌دهند.
لاریجانی در صدر لیست اعتدال
این روزها افراد زیادی برای زعامت جریانات سیاسی مطرح هستند اما جریانات سیاسی برای برخی دیگر معنی ندارد و آنها به درجه‌ای از اعتدال رسیده‌اند که برایشان اصلاح‌طلب و اصولگرا در یک سبد تعریف می‌شود و آن سبد نام منافع ملی را با خود دارد. علی لاریجانی مدتهاست که اینگونه معرفی می‌شود و اگر دقت شود در جلسات اختصاصی اصولگرایان که یک دستور آن چگونگی متوقف کردن اصلاح‌طلبان است حضور ندارد. او دیگر رفیق اصولگرایان نیست بلکه اصلاح‌طلبان هم لاریجانی را فردی از گروه اعتدال و میانه‌رو فراجناحی می‌دانند که می‌توانند به او اعتماد کنند و ناگفته‌ها و گله‌های خود را با او در میان بگذارند. لاریجانی هم هیچگاه دست دوستی اصلاح‌طلبان را پس نزده و به گرمی فشرده است چرا که رئیس مجلس به خوبی می‌داند نتیجه نزاع‌های سیاسی آفتی برای کشور است. این روزها کمتر اصلاح‌طلبی است که با احترام از علی لاریجانی یاد نکند و به طور حتم اگر رقابتی در جریان باشد که علی لاریجانی یک سوی آن و یک اصولگرا با تفکر جناحی طرف دیگر آن باشد رای اصلاح‌طلبان به لاریجانی است؛ همانطور که در سال 92 هم رای آنها روحانی بود.
در نهایت...
لاریجانی دیگر نباید با پسوند اصولگرا خطاب شود او میانه‌رویی است که تنها به منافع ملی می‌اندیشد و مصلحی برآمده از خاندانی مصلح. علی لاریجانی این روزها تنها مراجعه‌کنندگانی از طیف اصولگرا ندارد چنانکه به همان میزان اصلاح‌طلبان هم با او احساس نزدیکی و دوستی می‌کنند و می‌دانند اعتدال و فراجناحی بودن لاریجانی است که گره‌های زیادی را باز و تندروها را ساکت خواهد کرد.
ارمان
گام در مسیر بی بازگشت
اعتدال را باید مسیری دانست که بزرگان کشور هر یک در مقطعی به آن ورود پیدا کرده و جالب اینکه این مسیر برای آنها خروجی ندارد یعنی وقتی وارد شدند و دست دوستی و همراهی با دیگر بزرگان حاضر در راه اعتدال دادند چنان این مسیر را مناسب برای تحقق اهداف خود که همان پیشرفت و اعتلای کشور است می‌یابند که گویی پیش از این مسیر نادرستی را انتخاب کرده بودند اما پیش‌زمینه ورود به مسیر جدید همان گذر از مسیرهای قبلی است و بدون عبور از آنها نمی‌توان به مسیر اعتدال پا گذاشت. لاریجانی زمانی آمادگی خود را برای پا گذاشتن در این مسیر نشان داد که حاضر نشد برای کاندیدا شدن در انتخابات اخلاق را زیر پا بگذارد و به عنوان رقیب یکی از کاندیداهای بزرگان قدم در میدان بگذارد و اگر هم گذاشته همواره حرمت‌ها را حفظ و از بداخلاقی دوری کرده است. شاید برخی این روزها ناطق نوری را مصلح جریانات سیاسی بدانند اما علی لاریجانی شاید از جهاتی از او پیشی گرفته باشد. به عنوان مثال ریاست مجلس معمولا به شخصیت‌های میانه‌رو سپرده می‌شود و معتمدین همه گروه‌های سیاسی بر این کرسی تکیه می‌زنند. اکنون علی لاریجانی برابر با ناطق نوری بر این کرسی نشسته است یعنی با آغاز هشتمین سال ریاست علی لاریجانی بر مجلس، وی در سا‌لهای ریاست بر مجلس با ناطق نوری مساوی خواهد شد. از جهاتی می‌توان لاریجانی را دارای محبوبیت بیشتری در میان جریانات سیاسی معرفی کرد چرا که او بر خلاف ناطق عمل کرد و زمانی که تندروهای اصولگرا در قم به او هجمه بردند و بداخلاقی بخشی از اصولگرایانی که توقع حمایت از آنها را مشاهده کرد، تصمیم به دوری از سیاست نگرفت و در خانه حضور نیافت بلکه با اقتدار بیشتر بر طبل اعتدال کوبید و مسیری را که می‌دانست صحیح است ادامه داد. او سکوت نکرد و در هر جمعی که دعوت شد و سخنرانی کرد بر لزوم حفظ اعتدال و میانه‌روی تاکید کرد و البته همانند همه شخصیت‌های اعتدال‌طلب نامی از یک جناح بر زبان نیاورد. او شأن شهری که سال‌ها نمایندگی مردم آنجا را بر عهده دارد یعنی قم را حفظ کرد به نحوی که مراجع و علمای این شهر یکپارچه بر اعتدال‌طلبی لاریجانی صحه می‌گذارند و منش او را مورد تایید قرار می‌دهند.
لاریجانی در صدر لیست اعتدال
این روزها افراد زیادی برای زعامت جریانات سیاسی مطرح هستند اما جریانات سیاسی برای برخی دیگر معنی ندارد و آنها به درجه‌ای از اعتدال رسیده‌اند که برایشان اصلاح‌طلب و اصولگرا در یک سبد تعریف می‌شود و آن سبد نام منافع ملی را با خود دارد. علی لاریجانی مدتهاست که اینگونه معرفی می‌شود و اگر دقت شود در جلسات اختصاصی اصولگرایان که یک دستور آن چگونگی متوقف کردن اصلاح‌طلبان است حضور ندارد. او دیگر رفیق اصولگرایان نیست بلکه اصلاح‌طلبان هم لاریجانی را فردی از گروه اعتدال و میانه‌رو فراجناحی می‌دانند که می‌توانند به او اعتماد کنند و ناگفته‌ها و گله‌های خود را با او در میان بگذارند. لاریجانی هم هیچگاه دست دوستی اصلاح‌طلبان را پس نزده و به گرمی فشرده است چرا که رئیس مجلس به خوبی می‌داند نتیجه نزاع‌های سیاسی آفتی برای کشور است. این روزها کمتر اصلاح‌طلبی است که با احترام از علی لاریجانی یاد نکند و به طور حتم اگر رقابتی در جریان باشد که علی لاریجانی یک سوی آن و یک اصولگرا با تفکر جناحی طرف دیگر آن باشد رای اصلاح‌طلبان به لاریجانی است؛ همانطور که در سال 92 هم رای آنها روحانی بود.
در نهایت...
لاریجانی دیگر نباید با پسوند اصولگرا خطاب شود او میانه‌رویی است که تنها به منافع ملی می‌اندیشد و مصلحی برآمده از خاندانی مصلح. علی لاریجانی این روزها تنها مراجعه‌کنندگانی از طیف اصولگرا ندارد چنانکه به همان میزان اصلاح‌طلبان هم با او احساس نزدیکی و دوستی می‌کنند و می‌دانند اعتدال و فراجناحی بودن لاریجانی است که گره‌های زیادی را باز و تندروها را ساکت خواهد کرد.
ارمان
