نسخه چاپی
ارسال به دوستان
روایت عباس یاری از همسایگی با هوشنگ گلشیری
عباس یاری دبیر تحریریه مجله فیلم در صفحه اینستاگرام یادی از هوشنگ گلشیری نویسنده معاصر ایران کرده است.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، او با اشتراک گذاشتن عکسی از هوشنگ گلشیری از سال‌هایی یاد کرده است که در خیابان گیشا با او همسایه بوده است.
یاری نوشته: «خیلی خوش‌شانس بودم که در دوران تجرد پرتاب شدم خیابان بیست و سوم گیشا. بهترین خاطراتم و بهترین لحظه‌های زندگی‌ام در این خیابان گذشت. مجرد بودم که اسباب‌کشی کردم، یک ساختمان سه طبقه که در هر طبقه‌اش چهار آپارتمان در کنار هم بود. اوایلش همه همسایه‌ها از رفتن من و دوستم مجتبی، به آنجا دلخور بودند و به صاحبخانه غر می‌زدند که چرا واحدش را به مجرد اجاره داده، نشان به آن نشانی که آنقدر پیوند بین ما و همسایه‌ها محکم شد که وقتی من ازدواج کردم، واحد بغلی را هم به مجتبی مجرد اجاره دادند! سال‌ها بعد، زمانی با اشک و آه از این آپارتمان اسباب‌کشی کردم که دو فرزند هم داشتم. زنده‌یاد هوشنگ گلشیری، نویسنده توانا، همسایه روبه‌رویی ما بود. هرشماره تازه مجله فیلم که منتشر می‌شد، داغ و تازه یکی از خوانندگانش او بود. امید چندانی به سینمای بعد از انقلاب نداشت و همیشه به من می‌گفت خیلی پوست کلفت اید، مجله سینمایی منتشر می‌کنید برای کدام سینما؟ او و من رفیق مشترکی داشتیم که در مجله فیلم کار می‌کرد، شاعر و نویسنده دوست داشتنی عبدی عظیمی که هربار به دیدن استاد می‌آمد، حالی هم از ما می‌پرسید.
گاهی آقای گلشیری را با لباس راحتی توی خیابان می‌دیدم، دنبال پسر کوچکش بود که موقع بازی فوتبال، با بچه‌ها دعوایش شده بود، حال و احوالی می‌کردیم و از هر دری گل و گپی. گاهی توپ پلاستیکی بچه‌ها به سروصورتمان می‌خورد و ناچار می‌شدیم آن را شوت کنیم طرف‌شان. آقای گلشیری با دمپایی ابری‌اش، حوصله این کارها را نداشت و محول می‌کرد به من!
یادش بخیر آقای گلشیری نازنین.»
هوشنگ گلشیری یکی از نویسندگان تاثیرگذار ادبیات معاصر است که چه با آثارش و چه با شاگردانی که پرورش داد، تاثیر زیادی در شکل‌گیری جریان‌های ادبی معاصر داشت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، او با اشتراک گذاشتن عکسی از هوشنگ گلشیری از سال‌هایی یاد کرده است که در خیابان گیشا با او همسایه بوده است.
یاری نوشته: «خیلی خوش‌شانس بودم که در دوران تجرد پرتاب شدم خیابان بیست و سوم گیشا. بهترین خاطراتم و بهترین لحظه‌های زندگی‌ام در این خیابان گذشت. مجرد بودم که اسباب‌کشی کردم، یک ساختمان سه طبقه که در هر طبقه‌اش چهار آپارتمان در کنار هم بود. اوایلش همه همسایه‌ها از رفتن من و دوستم مجتبی، به آنجا دلخور بودند و به صاحبخانه غر می‌زدند که چرا واحدش را به مجرد اجاره داده، نشان به آن نشانی که آنقدر پیوند بین ما و همسایه‌ها محکم شد که وقتی من ازدواج کردم، واحد بغلی را هم به مجتبی مجرد اجاره دادند! سال‌ها بعد، زمانی با اشک و آه از این آپارتمان اسباب‌کشی کردم که دو فرزند هم داشتم. زنده‌یاد هوشنگ گلشیری، نویسنده توانا، همسایه روبه‌رویی ما بود. هرشماره تازه مجله فیلم که منتشر می‌شد، داغ و تازه یکی از خوانندگانش او بود. امید چندانی به سینمای بعد از انقلاب نداشت و همیشه به من می‌گفت خیلی پوست کلفت اید، مجله سینمایی منتشر می‌کنید برای کدام سینما؟ او و من رفیق مشترکی داشتیم که در مجله فیلم کار می‌کرد، شاعر و نویسنده دوست داشتنی عبدی عظیمی که هربار به دیدن استاد می‌آمد، حالی هم از ما می‌پرسید.
گاهی آقای گلشیری را با لباس راحتی توی خیابان می‌دیدم، دنبال پسر کوچکش بود که موقع بازی فوتبال، با بچه‌ها دعوایش شده بود، حال و احوالی می‌کردیم و از هر دری گل و گپی. گاهی توپ پلاستیکی بچه‌ها به سروصورتمان می‌خورد و ناچار می‌شدیم آن را شوت کنیم طرف‌شان. آقای گلشیری با دمپایی ابری‌اش، حوصله این کارها را نداشت و محول می‌کرد به من!
یادش بخیر آقای گلشیری نازنین.»
هوشنگ گلشیری یکی از نویسندگان تاثیرگذار ادبیات معاصر است که چه با آثارش و چه با شاگردانی که پرورش داد، تاثیر زیادی در شکل‌گیری جریان‌های ادبی معاصر داشت.
