کد خبر: ۱۰۶۱۸۹
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۴ - ۰۹:۱۰
printنسخه چاپی
sendارسال به دوستان
تعداد بازدید: ۴۴۰

اين فناوري، زباله‌هاي فضايي را به سوخت موشک تبديل مي کند

باشگاه خبرنگاران/ يک فناوري ابداعي توسط يک محقق مي‌تواند قدرتي مافوق تصور به موتورهاي فضايي ببخشد و زمان رسيدن از زمين به مريخ را به نحوي شگرف کاهش مي‌دهد.
يک دانشجوي مقطع دکترا در دانشگاه سيدني استراليا به نام Paddy neumannدر يک طرح منحصر بفرد پيشنهاد توليد يک مخزن سوخت از يون‌هاي پيشران راديکال را کرده است که مي‌تواند موتورهاي جت ناسا را بهتر کرده و افراد را به کره مريخ رسانده و حتي بازگرداند.
گفتني است ، کار اصلي اين يون‌هاي پيشران پرتاب ذرات به عقب است به طوري که کاوشگر و يا موشک هدايت شونده با سرعتي بسيار بالاتر از سرعت‌هاي تخمين زده شده براي حرکت سفينه‌هاي فضايي به سياره مريخ برسد.
سيستم فعلي ناسا به نام Hipep اجازه مي‌دهد تا 9 هزار و 600 ثانيه پيشراني موشک‌ها اتفاق بيفتد. درايو طراحي شده توسط اين مخترع مي‌تواند تا 14 هزار و 690 ثانيه پيشراني موشک‌ها را تسريع ببخشد.
اين دانشمند اعتقاد دارد طرح او باعث افزايش بهره وري موشک‌هاي فضايي ناسا خواهد شد.
حالت پرتاب به عقب ناشي از انفجار يون‌ها باعث حرکت بسيار سريع موشک مي‌شود.
اين يون‌ها از طريق يک نازل مغناطيسي حرکت مي‌کنند و در نتيجه يک نيروي محرکه بسيار قوي ايجاد مي‌کنند.
در حالي که سيستم کنوني Hipep ناسا توسط گاز زنون فعال مي شود درايو يون دکتر neumann مي‌تواند از فلزات حتي فلزاتي که به عنوان زباله‌هاي فضايي در فضاي خارج کره زمين معلق هستند نيز استفاده کند.
شتابي که اين طرح ابداعي مي‌تواند به موشک ها دهد مي‌تواند مشکلات حال حاضر دنياي نجوم مبني بر اتلاف زمان فراوان و گذشت عمر فضانوردان براي رسيدن به مقصد از جمله سياره مريخ را بر طرف کند.
از جمله فلزات پيشنهادي دکتر neumann براي استفاده در موتور يون، فلز تيتانيوم است با استفاده از پيشرانه يون يک فضاپيماي پرتاب شده مي‌تواند به سرعت بيش از 200 هزار مايل در ساعت برسد.
درحال حاضر استانداردهاي صنعت فعلي از دستگاه‌هايي با نيروي محرکه شيميايي که قدرت بسيار کمتري براي حرکت بخشي استفاده مي کند.
قرار است نتايج اين دانشمند در کنفرانس تحقيقات فضايي استراليا در 30 سپتامبر سال جاري مطرح شود .
با اين حال بسياري از کارشناسان اعتقاد دارند تا واقعي شدن اين نظريه و ساخت نمونه واقعي آن راه طولاني مانده و ابتدا بايد قابل ساخت بودن و نيز رسيدن به آن سرعت، حفظ ايمني و امنيت اثبات شود.