مفهمومِ بلیت رایگان برای پرسپولیس /حراجی به جای جراحی!

خبرآنلاین : بلیت که مجانی می شود ، سکوهای خالی ورزشگاه یکباره پر می شوند اما آیا طرفداران برای گرانی بلیت ها به ورزشگاه نمی روند؟

یک/ چند ماه بعد از دربی رفت لیگ پانزدهم؛ هیچکس تصور نمی‌کرد سکوهای آزادی تا قبل از دربی برگشت لیگ؛ تماشاگران زیادی را به خود ببینند اما این اتفاق؛ اتفاقا در یک روز وسط هفته رقم خورد تا در شرایطی که سازمان لیگ مدت‌هاست تلاش می‌کند بازی‌های لیگ برتر فوتبال ایران را در روزهای پایانی هفته برگزار کند؛ سه‌شنبه‌ای رویایی برای ورزشگاه پیرِ پایتخت رقم بخورد. حدود هفتادهزار نفر از هواداران پرسپولیس از نزدیک به تماشای دیدار تیم‌شان با سپاهان نشستند و واضح به نظر می‌رسید که تاثیر عواملی مثل حساسیت بالای مسابقه؛ انگیزه‌هایی برای دشمنی با سپاهان و نمایش‌های خوب تیم برانکو به مراتب کم‌تر از تاثیر رایگان اعلام‌شدن بلیت‌های طبقه دوم ورزشگاه بوده است. این اپیدمی جدید و کاملا خاورمیانه‌ای؛ فصل گذشته پیش از مسابقه‌های حساس پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا رخ داد و منجر به خلق آمار شگفت‌انگیزی برای پرسپولیسی‌ها شد. حالا به نظر می‌رسد مدیران فعلی باشگاه نیز قصد دارند در ژست گرفتن از حسین هدایتی عقب نمانند و چنین طرح پرهزینه‌ای را در باشگاه پیاده کنند. طرحِ استقبال‌های حماسی. حماسه‌های مجانی! البته فرقش این است که طاهری و دوستانش می گویند هدایتی این پول ها را چند جا حساب کرده و پولی به سازمان لیگ برای بلیت ها نداده اما این رایگان کردن ورزشگاه ، برای مدیریت جدید ، بی منت است.

دو/ چند سال پیش بود که به مناسبت روز ملی سینما؛ ناگهان بلیت سینماها از سوی تصمیم‌سازان ارشاد رایگان اعلام شد تا مردم با سالن‌های همیشه خالی آشتی کنند. این طرح قرار بود به رونق‌گرفتن دوباره سالن‌های سینمای کشور کمک کند اما صاحبان این سالن‌ها تا چند روز بعد از این اتفاق؛ همچنان مشغول سروسامان دادن به شیشه‌های شکسته و خسارات مالی شدید ناشی از ازدحام جمعیت بودند. بر خلاف آنچه در سطوح بالای مدیریت فرهنگی کشور تصور می‌شد؛ این طرح یک روزه سینما رفتن را به عادت تبدیل نکرد تا سینمای ایران به جایی برسد که در سال 1394 یکی از کم‌رمق‌ترین فروش‌های تمام تاریخ‌اش را پشت سر بگذارد. حالا به نظر می‌رسد راهکار فوتبالی‌ها نیز برای برون‌رفت از وضعیت فعلی همین باشد. نقشه‌ای خام‌دستانه که در یک روز خاص با موفقیت به پایان می‌رسد اما نه تنها هیچ تاثیر مثبتی روی آینده ندارد؛ بلکه حتی با تبدیل کردن حضور مجانی در استادیوم‌ها به عنوان یک عادت؛ به اولین و آخرین راه درآمدزایی در فوتبال ایران لطمه می‌زنند.

سه/ به لحاظ استقبال تماشاگر؛ فوتبال ایران روزهای اسفباری را پشت سر می‌گذارد و به نظر می‌رسد این بهانه فخر فروختن به لیگ‌های عربی نیز رفته رفته از لیگ برتر گرفته خواهد شد. فوتبال ایتالیا نیز در سال‌های اخیر با بحرانی شبیه به این روبرو شده و با عزمی عمومی؛ برای مقابله با آن تلاش کرده است. در این نقطه از اروپا؛ بعد از مدت‌ها بحث؛ تحلیل و نظرسنجی مبتنی بر آمار؛ به این نتیجه رسیده‌اند که کهنه‌بودن استادیوم‌ها اصلی‌ترین دلیل کاهش تعداد تماشاگران است و بلافاصله برنامه‌هایی برای بازسازی ورزشگاه‌ها و ساخت ورزشگاه‌های جدید آغاز شده است. در ایران اما راه موردنظر هر باشگاه برای آشتی دادن هواداران‌اش با تشویق کردن تیم؛ خرید بلیت‌های مسابقه و مجانی اعلام کردن این بلیت‌ها بوده است. باشگاه‌های فوتبال ایران مثل همه مشکلات دیگر؛ با این مشکل نیز به ساده‌ترین شکل ممکن برخورد می‌کنند و ظاهرا قرار نیست نگاه به مصائبی شبیه این از سطح به عمق برود. استادیوم‌های تیم‌های بزرگ فوتبال ایران همچنان شرایط اید‌ه‌آلی ندارند؛ در بسیاری از شهرها رفت و آمد به ورزشگاه کار راحتی نیست؛ مسابقه‌های لیگ نیز چندان جذاب نیستند و به طور کلی؛ دلایل عدم حضور در استادیوم بسیار قدرتمندتر از دلایلی هستند که هواداران باشگاه‌ها را مجاب به حضور در ورزشگاه می‌کنند. در چنین شرایطی آیا طرح خام‌دستانه حضور در استادیوم به صورت رایگان؛ الفت دائمی را میان تماشاچی و ورزشگاه برقرار خواهد کرد؟ با جدی‌تر شدن طرح‌هایی شبیه به این؛ همه مشکلات ساختاری و فنی در فوتبال به قوت خودشان باقی می‌مانند و این تنها تماشاگر است که به استفاده از فوتبال به عنوان کالای رایگان عادت می‌کند. در واقع اینجا؛ فوتبال ظرفیت کشاندن تماشاگر به ورزشگاه را ندارد و در نتیجه با حراج کردن خودش؛ این ناتوانی را برای مدت 90 دقیقه پوشش می‌دهد تا قرمزهای تهران با بلیت‌های مجانی یک امتیاز به دست بیاورند و فوتبال ایران؛ صفر امتیاز.