کد خبر: ۱۲۵۲۲۷
تاریخ انتشار: ۰۸ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۰۵:۲۶
printنسخه چاپی
sendارسال به دوستان
تعداد بازدید: ۳۵۷۵

رمزگشايي از فعاليت چراغ خاموش اصولگرايان

این دور انتخابات نیز مانند دور اول، یک رقابت مشارکتی محض است. بنابراین به نظر می رسد با توجه به ساختار کشور، اهمیت قوه مقننه و نیاز به تغییر در روند های تقنینی کشور ، باید با استراتژی عمل شود و این استراتژی چیزی جز مشارکت حداکثری در حوزه های باقیمانده نخواهد بود
این دور انتخابات نیز مانند دور اول، یک رقابت مشارکتی محض است. بنابراین به نظر می رسد با توجه به ساختار کشور، اهمیت قوه مقننه و نیاز به تغییر در روند های تقنینی کشور ، باید با استراتژی عمل شود و این استراتژی چیزی جز مشارکت حداکثری در حوزه های باقیمانده نخواهد بود

 تبلیغات دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی ادامه دارد و گروه های سیاسی هرکدام برنامه هایی برای این دور و ۶۸ کرسی باقی مانده دارند. در این میان جناح محافظه کار که شکست سختی از لیست امید در تهران و بسیاری از استان ها خورده است، سعی در جبران این شکست در دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی دارد. بمب خبری رسانه های مجازی این جریان و رسانه های حامی آن ها نتوانست در دور اول انتخابات کار چندانی را انجام دهد و به گفته بسیاری از کارشناسان این جریان مغلوب حضور مردم در روز ۷ اسفند شد. اما رصد فعالیت های این روزهای اصولگرایان چند نکته را یادآور می شود که قابل تامل است:

۱- جناح محافظه کار برخلاف دور گذشته تبلیغات انتخاباتی که از ماه ها قبل تبلیغات غیر رسمی خود را آغاز کرده بود، در ظاهر فعالیت رسانه ای منفعل دارد و برخلاف دور قبل که هرآنچه توانست در بوق و کرنا کرد و بر طبل اصولگرایی کوبید؛ به نظر می رسد این طیف سعی دارد در این دور، فعالیت کمتری در رسانه های خود انجام دهد تا علاوه بر جلوگیری از دوقطبی رسانه ای، در صورت شکست در انتخابات مغلوب فضای رسانه ای انتخابات نباشد. اصولگرایان به خوبی این موضوع را درک می کنند که مشارکت مردم یعنی پیروزی اصلاح طلبان.بنابراین این انفعال رسانه ای برای جلوگیری از ایجاد دو قطبی رسانه ای و به دنبال آن موج انتخاباتی است تا مشارکت انتخاباتی را کاهش دهند. از سویی این طیف در فضای مجازی و حتی واقعی با جعل عنوان «گام دوم» سعی در بر هم زدن فضای ذهنی مردم نسبت به کاندیدای این جریان دارد که این خود موضوعی قابل تامل است و نشانه تاثیرگذاری این ائتلاف است. در این میان و در مقابل این حجم تخریب ، نباید از فعالیت رسانه ای منسجم به حمایت از لیست امید غافل شد.اگر به دنبال پیروزی و تغییر در روند های تقنینی کشور هستیم باید در کنش پویا بود و با ترسیم نمایه عملی از برنامه های خود در روزهای آتی، فعالیت خود را به صورت منسجم در سطح رسانه ای و ستادی پیش ببریم و با تفکر استراتژییک از این سیاست محافظه کاران در راستای تقویت هژمونی اصلاح طلبان و دیگر حامیان دولت در مجلس آینده استفاده کنیم.
۲- رسانه های حامی جریان محافظه کار سعی دارند به صورت غیر مستقیم و از طریق رو در رو قرار دادن فعالان سیاسی حامی دولت و تحریف سخنان آن ها، در بین حامیان دولت شکاف ایجاد کنند. بحث هایی مانند ریاست آینده مجلس پیش از دور دوم انتخابات و در زمان تبلیغات و از سویی تلقین جو نا آرام و متشنج در بین حامین دولت و اصلاح طلبان از دیگر کار های این رسانه هاست که باید با سعه صدر و برنامه در مقابل آن ها رفتار کردو نباید گذاشت این بحث ها سدی برای موفقیت در دور دوم انتخابات شود. فراموش نکنیم، اگر به دنبال تکرار نتیجه دور اول و کسب اکثریت تاثیر گذار در مجلس آینده هستیم باید به مشارکت حداکثری در حوزه های باقی مانده برسیم.

۳- انفعال محافظه کاران در فضای سیاسی می تواند یک راهبرد باشد و هر لحظه امکان دارد با توجه به تعدد رسانه های این جریان بازی رسانه ای آن ها آغاز شود. این جریان از تبلیغات مستقیم به ضد تبلیغ های غیر مستقیم روی آورده و با تخریب دولت و دستاورد هایش به ویژه برجام سعی دارد حلقه فعالیت را برای حامیان دولت تنگ تر کند. بنابراین بهتر است فعالیت منسجم ادامه پیدا کند و بدون توجه به بد اخلاقی های انتخاباتی فعالیت در لحظات آینده تا پایان زمان تبلیغات به گونه ای باشد که موج رسانه ای این جریان نتواند خدشه ای در برنامه ها ایجاد کند.

۴- محافظه کاران به دنبال مشارکت عمومی کمتر و پیروزی آسانتر در دور دوم هستندو به خوبی به این موضوع واقفند که در صورت مشارکت مردم پیروزی با اصلاح طلبان و حامیان دولت خواهد بود. رقابت امروز بر سر تغییر در مجلس و یا ادامه روند های سابق است. می توان مشارکت داشت و به دنبال تغییر بود و از سویی می توان منفعل بود و غیر مستقیم به رفتار های تندروانه در کشور مهر قبولی زد. این دور انتخابات نیز مانند دور اول، یک رقابت مشارکتی محض است. بنابراین به نظر می رسد با توجه به ساختار کشور، اهمیت قوه مقننه و نیاز به تغییر در روند های تقنینی کشور ، باید با استراتژی عمل شود و این استراتژی چیزی جز مشارکت حداکثری در حوزه های باقیمانده نخواهد بود.