نسخه چاپی
ارسال به دوستان
مسی: الگویم رونالدو است!
هر سال که می گذرد آمار گلزنی لیونل مسی درخشان تر از قبل می شود. او چطور این کار را می کند؟ سایت فورفورتو این را از خودش پرسیده است...
هر سال که می گذرد آمار گلزنی لیونل مسی درخشان تر
از قبل می شود. او چطور این کار را می کند؟ سایت فورفورتو این را از خودش
پرسیده است...
به گزارش تیک، دو سال پیش ما رو در روی این سوپراستار نشستیم و به چشمانش خیره شدیم. حالا FourFourTwo می خواهد بداند مسی بعضی کارها را چطور انجام می دهد؟ چطور او در سال 2012 بیشتر از هر بازیکنی در لیگ دسته برتر اسپانیا گل می زند، چطور او دیگر فقط یک بازیکن بزرگ نیست و یک گلزن بزرگ است؟ پس... چطور این کارها را انجام می دهد؟
سلام لیونل. فکر کن تو به فاصله 20 یاردی از دروازه صاحب توپ می شوی. اولین چیزی که هوش ذاتی ات به تو می گوید چیست؟
به بهترین گزینه فکر می کنم. شاید بازیکن دیگری نزدیک به دروازه باشد. همیشه باید از همه اطرافت باخبر باشی قبل از این که توپ به تو برسد. موقعیت های مدافعان مهم است، دروازه بان هم همین طور. وقتی توپ به تو می رسد باید بهترین گزینه را انتخاب کنی. گاهی بهترین گزینه این است که مستقیما شوت بزنی.
وقتی گل می زنی و توپ از خط دروازه می گذرد، اولین چیزی که به ذهنت می رسد چیست؟
وقتی گل می زنی صحنه خاص و زیبایی ساخته می شود. سخت است که توضیح بدهم چه حسی دارد. اما این حس بعد از هر گل به من دست می دهد، چه برای بارسلونا باشد چه تیم ملی آرژانتین. از زمانی که بچه بودم هم همین احساس را داشتم.
وقتی تازه گل زدی چه چیزی در ذهنت می شنوی؟
اولین چیزی که به ذهنم می رسد این است که با هم تیمی هایم شادی کنم. این قوی ترین حس است. آن ها کسانی هستند که به عنوان یک تیم کار کردند و کمک کردند من به این گل برسم. بعد از آن شادی کردن با هواداران، کسانی که از تیم حمایت می کنند. این که چطور شادی کنی بستگی به این دارد که در چه موقعیتی باشی. در آرژانتین ورزشگاه ها دیوانه کننده و پر از سر و صدا هستند. آنجا مردم هیجان زیادی برای فوتبال دارند. در بارلسونا ورزشگاه خیلی بزرگ است. بزرگترین در دنیا. وقتی ما بیرون از خانه بازی می کنیم، همه خوشحال نیستند که بارسلونا گل زده است.
بعضی بازیکنان می گویند بعد از این که گل می زنند حسشان را به یاد نمی آورند. آیا تا به حال این اتفاق برای تو افتاده است؟
نه! من به یاد می آورم. همه چیز واضح است. نمی گویم تک تک گل ها را در خاطر دارم. اما به آسانی هم آن ها را فراموش نمی کنم. مخصوصا زمانی که در ذهنم به تازگی وارد شده اند آن ها را فراموش نمی کنم. تا روز بعد هم به راحتی در ذهنم می مانند. تو همیشه گل هایی که می زنی را به یاد داری. در سانه ها، بازیکنان دیگر، هواداران و مربیان هم آن ها را به تو یادآوری می کنند. خوب است که گل ها را دوباره نگاه کنی و شادی ای که برای همه به وجود آورده است را احساس کنی.
الگو و قهرمان گلزن تو کیست؟
رونالدو. او قهرمان من بود، دوست داشتم بازی بازیکنانی مانند زیدان، رونالدینیو و ریوالدو را تماشا کنم. اما رونالدو بهترین مهاجمی بود که من تا به حال دیده ام. او انقدر سریع بود که می توانست از هیچ یک موقعیت گلزنی بسازد. او بهتر از هر کسی توپ را به سمت جلو پیش می برد.
قبل از این که توپت را روانه دروازه حریف کنی به چه فاکتورهایی توجه می کنی؟
گل زدن. همه چیز به این کار ختم می شود. کجاست؟ می توانم توپ را وارد دروازه کنم؟ کجا باید توپ را بفرستم؟ موقعیت دروازه بان مهم است. اگر وقت داشته باشی که به این موضوع فکر کنی تصمیم می گیری که توپ را به نزدیکی دروازه بان نفرستی. انقدر سریع اتفاق می افتد که حرف زدن درباره اش بیشتر زمان می برد. باید بدون درنگ عمل کنی. در غیر این صورت فرصت ممکن است از دست برود.
بیشتر اوقات بر اساس موقعیت دروازه بان تصمیم می گیری را قبل از آن تصمیم گرفتی که به کدام سمت و چطور توپت را بزنی؟
بستگی به بازی دارد. گاهی پیش می آید که دروزاه بان را می بینی و موقعیتش را با دقت بررسی می کنی. گاهی اوقات هم سرعت بازی خیلی بالاست و وقت نداری به دروازه بان فکر کنی. باید در این شرایط کاری کنی که با جای تو او نگران باشد. آن وقت باید ببینی غریزه ات چه می گوید. موقعیت دروزاه مهم است، دروازه بان می تواند تکان بخورد، اما دروازه ثابت است.
وقتی بچه بودی، فکر می کردی یک گلزن بشوی؟
هرگز فمر نمی کردم ورق زندگی ام این طور بچرخد. نه فقط درباره گلزنی، بلکه کلا. من بچه ای نبودم که فکر کنم باید برای بارسلونا یا هر تیم دیگری گل بزنم. این طور فکر نمی کردم. اما از گل زدن لذت می بردم. از زمانی که به یاد دارم همین طور بوده است.
آیا از گل زدن بیشتر از پاس گل دادن لذت می بری؟
فرقی نمی کند. تا زمانی که تیم گل بزند فرقی ندارد. فوتبال یک بازی تیمی است. هرگز نباید این را فراموش کنی. بازیکن بدون هم تیمی هایش هیچ نیست. پاس گل دادن می تواند به اندازه گل زدن لذت بخش باشد.
پیچیچی برایت چقدر مهم است؟
بارها گفتم، جوایز فردی همیشه بعد از موفقیت تیمی برای من اهمیت دارند. خوب است که به خاطر تاثیرگذاری های فردی ات در تیم از تو قدردانی شود. اما موفقیت تیم باید در اولویت باشد. بردن پیچیچی عالی است. یعنی زدن بیشترین گل در لیگ و رسیدن به جایزه ای که خیلی از بازیکنان بزرگ به آن رسیده اند. اما اگر تیمی قهرمان نشود دیگر بهترین احساس ممکن را به خاطر آن نداری.
گل مورد علاقه ات که توسط بازیکنی دیگر زده شده کدام است؟ مهم نیست مربوط به کدام قسمت تاریخ باشد.
مارادونا مقابل انگلیس.
متاسفم، اجازه نداری به آن گل اشاره کنی.
(با خنده)! مطمئنا من نمی توانم به آن گل اشاره کنم اما من بارها آن گل در تلویزیون را تماشا کردم. واقعا زیبا بود. سبکی که او تمام مدافعان را پشت سر گذاشت، آن هم در بازی به این مهمی.
وقتی بچه بودی عجیب ترین شیئی که با آن گل زدی چه بود؟
من هر چیزی که می شد با آن گل زد را شوت می کردم. هرچیزی شبیه به دروازه هم برایم خوب بود. بین دو درخت، دو تیر خیابان، یک نقاشی روی دیوار. این ها را به عنوان دروازه استفاده می کردم. البته تا زمانی که 13 سالم شد. آن زمان به اسپانیا آمدم. از آن زمان به بعد مدام با بارسا تمرین می کردم و از امکانات فوق العاده آن ها بهره می بردم.
تو به هر عنوانی که بتوان با یک باشگاه به آن رسید دست پیدا کرده ای. آیا انگیزه ای هم برایت مانده است؟
بردن در بازی بعدی، این همیشه انگیزه من است. قهرمانی با آرژانتین در جام جهانی هم همیشه برای من یک رویا بوده است. مهم نیست چند جام با بارسا برده ام. انگیزه ام این است که آن ها را بیشتر کنم. من همه چیز را قدم به قدم می خواهم. زندگی هم همین طور است. فوتبال هم همین طور. قدم به قدم، بازی به بازی.
آیا هرگز بارسا را ترک می کنی؟
رویایم این است که تا جایی که می توانم در بارسلونا بمانم. همیشه هم این را گفته ام. اینجا خوشحالم. از شهر راضی ام. از باشگاه، هم تیمی هایم و همه چیز راضی ام. خانواده ام هم در بارسلونا خوشحالند. این برای من مهم است.
*کاپ
به گزارش تیک، دو سال پیش ما رو در روی این سوپراستار نشستیم و به چشمانش خیره شدیم. حالا FourFourTwo می خواهد بداند مسی بعضی کارها را چطور انجام می دهد؟ چطور او در سال 2012 بیشتر از هر بازیکنی در لیگ دسته برتر اسپانیا گل می زند، چطور او دیگر فقط یک بازیکن بزرگ نیست و یک گلزن بزرگ است؟ پس... چطور این کارها را انجام می دهد؟
سلام لیونل. فکر کن تو به فاصله 20 یاردی از دروازه صاحب توپ می شوی. اولین چیزی که هوش ذاتی ات به تو می گوید چیست؟
به بهترین گزینه فکر می کنم. شاید بازیکن دیگری نزدیک به دروازه باشد. همیشه باید از همه اطرافت باخبر باشی قبل از این که توپ به تو برسد. موقعیت های مدافعان مهم است، دروازه بان هم همین طور. وقتی توپ به تو می رسد باید بهترین گزینه را انتخاب کنی. گاهی بهترین گزینه این است که مستقیما شوت بزنی.
وقتی گل می زنی و توپ از خط دروازه می گذرد، اولین چیزی که به ذهنت می رسد چیست؟
وقتی گل می زنی صحنه خاص و زیبایی ساخته می شود. سخت است که توضیح بدهم چه حسی دارد. اما این حس بعد از هر گل به من دست می دهد، چه برای بارسلونا باشد چه تیم ملی آرژانتین. از زمانی که بچه بودم هم همین احساس را داشتم.
وقتی تازه گل زدی چه چیزی در ذهنت می شنوی؟
اولین چیزی که به ذهنم می رسد این است که با هم تیمی هایم شادی کنم. این قوی ترین حس است. آن ها کسانی هستند که به عنوان یک تیم کار کردند و کمک کردند من به این گل برسم. بعد از آن شادی کردن با هواداران، کسانی که از تیم حمایت می کنند. این که چطور شادی کنی بستگی به این دارد که در چه موقعیتی باشی. در آرژانتین ورزشگاه ها دیوانه کننده و پر از سر و صدا هستند. آنجا مردم هیجان زیادی برای فوتبال دارند. در بارلسونا ورزشگاه خیلی بزرگ است. بزرگترین در دنیا. وقتی ما بیرون از خانه بازی می کنیم، همه خوشحال نیستند که بارسلونا گل زده است.
بعضی بازیکنان می گویند بعد از این که گل می زنند حسشان را به یاد نمی آورند. آیا تا به حال این اتفاق برای تو افتاده است؟
نه! من به یاد می آورم. همه چیز واضح است. نمی گویم تک تک گل ها را در خاطر دارم. اما به آسانی هم آن ها را فراموش نمی کنم. مخصوصا زمانی که در ذهنم به تازگی وارد شده اند آن ها را فراموش نمی کنم. تا روز بعد هم به راحتی در ذهنم می مانند. تو همیشه گل هایی که می زنی را به یاد داری. در سانه ها، بازیکنان دیگر، هواداران و مربیان هم آن ها را به تو یادآوری می کنند. خوب است که گل ها را دوباره نگاه کنی و شادی ای که برای همه به وجود آورده است را احساس کنی.
الگو و قهرمان گلزن تو کیست؟
رونالدو. او قهرمان من بود، دوست داشتم بازی بازیکنانی مانند زیدان، رونالدینیو و ریوالدو را تماشا کنم. اما رونالدو بهترین مهاجمی بود که من تا به حال دیده ام. او انقدر سریع بود که می توانست از هیچ یک موقعیت گلزنی بسازد. او بهتر از هر کسی توپ را به سمت جلو پیش می برد.
قبل از این که توپت را روانه دروازه حریف کنی به چه فاکتورهایی توجه می کنی؟
گل زدن. همه چیز به این کار ختم می شود. کجاست؟ می توانم توپ را وارد دروازه کنم؟ کجا باید توپ را بفرستم؟ موقعیت دروازه بان مهم است. اگر وقت داشته باشی که به این موضوع فکر کنی تصمیم می گیری که توپ را به نزدیکی دروازه بان نفرستی. انقدر سریع اتفاق می افتد که حرف زدن درباره اش بیشتر زمان می برد. باید بدون درنگ عمل کنی. در غیر این صورت فرصت ممکن است از دست برود.
بیشتر اوقات بر اساس موقعیت دروازه بان تصمیم می گیری را قبل از آن تصمیم گرفتی که به کدام سمت و چطور توپت را بزنی؟
بستگی به بازی دارد. گاهی پیش می آید که دروزاه بان را می بینی و موقعیتش را با دقت بررسی می کنی. گاهی اوقات هم سرعت بازی خیلی بالاست و وقت نداری به دروازه بان فکر کنی. باید در این شرایط کاری کنی که با جای تو او نگران باشد. آن وقت باید ببینی غریزه ات چه می گوید. موقعیت دروزاه مهم است، دروازه بان می تواند تکان بخورد، اما دروازه ثابت است.
وقتی بچه بودی، فکر می کردی یک گلزن بشوی؟
هرگز فمر نمی کردم ورق زندگی ام این طور بچرخد. نه فقط درباره گلزنی، بلکه کلا. من بچه ای نبودم که فکر کنم باید برای بارسلونا یا هر تیم دیگری گل بزنم. این طور فکر نمی کردم. اما از گل زدن لذت می بردم. از زمانی که به یاد دارم همین طور بوده است.
آیا از گل زدن بیشتر از پاس گل دادن لذت می بری؟
فرقی نمی کند. تا زمانی که تیم گل بزند فرقی ندارد. فوتبال یک بازی تیمی است. هرگز نباید این را فراموش کنی. بازیکن بدون هم تیمی هایش هیچ نیست. پاس گل دادن می تواند به اندازه گل زدن لذت بخش باشد.
پیچیچی برایت چقدر مهم است؟
بارها گفتم، جوایز فردی همیشه بعد از موفقیت تیمی برای من اهمیت دارند. خوب است که به خاطر تاثیرگذاری های فردی ات در تیم از تو قدردانی شود. اما موفقیت تیم باید در اولویت باشد. بردن پیچیچی عالی است. یعنی زدن بیشترین گل در لیگ و رسیدن به جایزه ای که خیلی از بازیکنان بزرگ به آن رسیده اند. اما اگر تیمی قهرمان نشود دیگر بهترین احساس ممکن را به خاطر آن نداری.
گل مورد علاقه ات که توسط بازیکنی دیگر زده شده کدام است؟ مهم نیست مربوط به کدام قسمت تاریخ باشد.
مارادونا مقابل انگلیس.
متاسفم، اجازه نداری به آن گل اشاره کنی.
(با خنده)! مطمئنا من نمی توانم به آن گل اشاره کنم اما من بارها آن گل در تلویزیون را تماشا کردم. واقعا زیبا بود. سبکی که او تمام مدافعان را پشت سر گذاشت، آن هم در بازی به این مهمی.
وقتی بچه بودی عجیب ترین شیئی که با آن گل زدی چه بود؟
من هر چیزی که می شد با آن گل زد را شوت می کردم. هرچیزی شبیه به دروازه هم برایم خوب بود. بین دو درخت، دو تیر خیابان، یک نقاشی روی دیوار. این ها را به عنوان دروازه استفاده می کردم. البته تا زمانی که 13 سالم شد. آن زمان به اسپانیا آمدم. از آن زمان به بعد مدام با بارسا تمرین می کردم و از امکانات فوق العاده آن ها بهره می بردم.
تو به هر عنوانی که بتوان با یک باشگاه به آن رسید دست پیدا کرده ای. آیا انگیزه ای هم برایت مانده است؟
بردن در بازی بعدی، این همیشه انگیزه من است. قهرمانی با آرژانتین در جام جهانی هم همیشه برای من یک رویا بوده است. مهم نیست چند جام با بارسا برده ام. انگیزه ام این است که آن ها را بیشتر کنم. من همه چیز را قدم به قدم می خواهم. زندگی هم همین طور است. فوتبال هم همین طور. قدم به قدم، بازی به بازی.
آیا هرگز بارسا را ترک می کنی؟
رویایم این است که تا جایی که می توانم در بارسلونا بمانم. همیشه هم این را گفته ام. اینجا خوشحالم. از شهر راضی ام. از باشگاه، هم تیمی هایم و همه چیز راضی ام. خانواده ام هم در بارسلونا خوشحالند. این برای من مهم است.
*کاپ
