نسخه چاپی
ارسال به دوستان
نشست سران ناتو؛ انتخاب های سخت برای روزهای نه چندان روشن
سران ناتو روزهای هشتم و نهم جولای در ورشو پایتخت لهستان گردهم می آیند تا تحولات مرتبط با امنیت مرزهای به جای مانده از جنگ سرد و مسایل داخلی خود را بررسی نمایند.
سران ناتو روزهای هشتم و نهم جولای در ورشو پایتخت لهستان گردهم می آیند تا تحولات مرتبط با امنیت مرزهای به جای مانده از جنگ سرد و مسایل داخلی خود را بررسی نمایند.
به گزارش تیک، بدون تردید روسیه و تعامل با این همسایه بزرگ شرقی ناتو خصوصا پس از تنش های شدید در روابط این کشور با اوکراین و انضمام شبه جزیره کریمه به این کشور از همیت به سزایی برخوردار است.
همراه با نزدیک شدن تاریخ اجلاس سران ناتو در ورشو سطح هیجان هم شدت می‌یابد: بزرگترین رزمایش‌های تاریخ لهستان در این کشور در جریان است. معاون پنتاگون قبول کرده است که نیروهای روس درصورت آغاز جنگ ظرف 60 ساعت کشورهای بالتیک را تصرف می‌کنند. ناوهای آمریکایی وارد دریای سیاه می‌شوند و ناوها و هواپیماهای روسیه و ناتو بیش از پیش به میزان خطرناک به هم نزدیک می‌شوند.
همه اینها دوران جنگ سرد را به یاد می‌آورد. تفاوت اصلی در این است که امروز سببی برای درگیری نیست. در واقع علت اصلی شدت یافتن رویارویی این است که جنگ سرد به شکل باید و شاید به پایان نرسید. علت از سر گرفته شدن خصومت این است که یک ربع قرن پیش مسئله از راه سیاسی و به شکل بادوام حل نشد.
برای مثال، تشنج در بالتیک به این دلیل بروز کرد که ناتو طی ربع قرن به احساس برتری مطلق خو گرفته بود و گسترش آن به سوی شرق امری طبیعی تلقی می‌شد اما ناگهان روسيه "بازنده" وارد معرکه مي‌شود. روسيه که از تلاش برای سرعقل آوردن طرف مقابل و قانع کردن آن به برقراری روابط برابر خسته شده بود تصمیم گرفت با جسارت و گاهی حتی به شکل فوق العاده اقدام کند. این رفتار ناتو را شوکه کرد. ناتو حین گسترش خود بر این باور بود که هرگز نیازی به دفاع نظامی از اعضای جدید بروز نمی‌کند اما حالا ناچار است برای قانع کردن اعضای ضعیف خود به قابلیت پیمان برای دفاع از آنها تلاش کند.
اینجا یک واکنش زنجیره‌ای سرنوشت ساز می‌تواند بروز کند. در شرایط نبود علت واقعی برای درگیری، ممکن است درگیری در نتیجه احساسات افراد تصمیم گیر در مسکو، واشنگتن و بروکسل بروز کند.
در شرایط نبود اعتماد، بکار گرفتن مکانیسم‌های رعایت شونده از دو طرف اهمیت کسب می‌کند. روسيه درخواست می‌کند روابط دو طرف بررسی شود اما ناتو فکر می‌کند بازگشت به سطح روابط "قبل از پیروزی" ممکن نیست. ولی باید برای حل و فصل مسائل اقدام کرد زیرا جایگزین آن میلیتاریستی کردن بی‌معنی اروپا خواهد بود که می‌تواند آبستن وخامت محسوس اوضاع باشد.
جدای از روابط ناتو و روسیه که تقریبا بر همه شئون این نشست از هم اکنون سایه افکنده است، موضوع بحرانی شدن خاورمیانه و گسترش خشونت و تروریزم سلفی تکفیری نیز از دیگر موضوعات مهم برای بحث در این نشست خواهد بود. شاید به همین خاطر است که رجب طیب اردوغان یکی از اصلی ترین بازیگران منطقه خاورمیانه که از قضا عضو ناتو نیز هست در این اجلاس شرکت خواهد کرد تا شمایی از وضعیت موجود را البته از دیدگاه خود برای سران ناتو ترسیم کند.
به هرحال ناتو روزهای نه چندان روشن و بلکه تاریکی را هم در خصوص هم مرزی با خرس بزرگ و هم در مواجه با تروریسم تکفیری ـ داعشی در پیش دارد و ناچار از انتخاب های سخت خواهد بود.
به گزارش تیک، بدون تردید روسیه و تعامل با این همسایه بزرگ شرقی ناتو خصوصا پس از تنش های شدید در روابط این کشور با اوکراین و انضمام شبه جزیره کریمه به این کشور از همیت به سزایی برخوردار است.
همراه با نزدیک شدن تاریخ اجلاس سران ناتو در ورشو سطح هیجان هم شدت می‌یابد: بزرگترین رزمایش‌های تاریخ لهستان در این کشور در جریان است. معاون پنتاگون قبول کرده است که نیروهای روس درصورت آغاز جنگ ظرف 60 ساعت کشورهای بالتیک را تصرف می‌کنند. ناوهای آمریکایی وارد دریای سیاه می‌شوند و ناوها و هواپیماهای روسیه و ناتو بیش از پیش به میزان خطرناک به هم نزدیک می‌شوند.
همه اینها دوران جنگ سرد را به یاد می‌آورد. تفاوت اصلی در این است که امروز سببی برای درگیری نیست. در واقع علت اصلی شدت یافتن رویارویی این است که جنگ سرد به شکل باید و شاید به پایان نرسید. علت از سر گرفته شدن خصومت این است که یک ربع قرن پیش مسئله از راه سیاسی و به شکل بادوام حل نشد.
برای مثال، تشنج در بالتیک به این دلیل بروز کرد که ناتو طی ربع قرن به احساس برتری مطلق خو گرفته بود و گسترش آن به سوی شرق امری طبیعی تلقی می‌شد اما ناگهان روسيه "بازنده" وارد معرکه مي‌شود. روسيه که از تلاش برای سرعقل آوردن طرف مقابل و قانع کردن آن به برقراری روابط برابر خسته شده بود تصمیم گرفت با جسارت و گاهی حتی به شکل فوق العاده اقدام کند. این رفتار ناتو را شوکه کرد. ناتو حین گسترش خود بر این باور بود که هرگز نیازی به دفاع نظامی از اعضای جدید بروز نمی‌کند اما حالا ناچار است برای قانع کردن اعضای ضعیف خود به قابلیت پیمان برای دفاع از آنها تلاش کند.
اینجا یک واکنش زنجیره‌ای سرنوشت ساز می‌تواند بروز کند. در شرایط نبود علت واقعی برای درگیری، ممکن است درگیری در نتیجه احساسات افراد تصمیم گیر در مسکو، واشنگتن و بروکسل بروز کند.
در شرایط نبود اعتماد، بکار گرفتن مکانیسم‌های رعایت شونده از دو طرف اهمیت کسب می‌کند. روسيه درخواست می‌کند روابط دو طرف بررسی شود اما ناتو فکر می‌کند بازگشت به سطح روابط "قبل از پیروزی" ممکن نیست. ولی باید برای حل و فصل مسائل اقدام کرد زیرا جایگزین آن میلیتاریستی کردن بی‌معنی اروپا خواهد بود که می‌تواند آبستن وخامت محسوس اوضاع باشد.
جدای از روابط ناتو و روسیه که تقریبا بر همه شئون این نشست از هم اکنون سایه افکنده است، موضوع بحرانی شدن خاورمیانه و گسترش خشونت و تروریزم سلفی تکفیری نیز از دیگر موضوعات مهم برای بحث در این نشست خواهد بود. شاید به همین خاطر است که رجب طیب اردوغان یکی از اصلی ترین بازیگران منطقه خاورمیانه که از قضا عضو ناتو نیز هست در این اجلاس شرکت خواهد کرد تا شمایی از وضعیت موجود را البته از دیدگاه خود برای سران ناتو ترسیم کند.
به هرحال ناتو روزهای نه چندان روشن و بلکه تاریکی را هم در خصوص هم مرزی با خرس بزرگ و هم در مواجه با تروریسم تکفیری ـ داعشی در پیش دارد و ناچار از انتخاب های سخت خواهد بود.
