آتیلا پسیانی در تلویزیون: 10 میلیارد در مرکز هنرهای نمایشی گم شده!

به گزارش تیک، وی در پاسخ به سوال مجری مبنی بر بحث زمان تئاتر خصوصی عنوان کرد: ما اکنون تئاتر خصوصی نداریم اما دولت با تئاتر برخورد خصوصی می‌کند. همچنین در درجه اول برای خصوصی شدن به حمایت نیاز داریم. چرا که گروههای تئاتری در طول سال فعالیت کرده اما به ناچار مکان دولتی در  اختیارشان است. و باید 20 درصد فروش نمایشش را به دولت دهد.

وی تئاتر را دولتی خواند و گفت: تولیدکننده تئاتر در ایران تنها مرکز هنرهای نمایشی بوده و این موضوع حاکی از دولتی بودن است و هر چه زودتر باید از پیشرفت روند دولتی بودن جلوگیری شود.

پسیانی با اشاره به پرداخت 20 درصدی به سالن‌های نمایش تصریح کرد :اگر ما تئاتر دولتی داریم به چه دلیل باید 20 درصد از فروش نمایش در اختیار سالن‌ها قرار بگیرد در واقع ما سالن نمایش دولتی را  اجاره میکنیم.

وی در خصوص گم شدن 10 میلیارد  در مرکز هنرهای نمایشی اظهار داشت: پولی به مبلغ 10 میلیارد در مرکز هنرهای نمایشی گم شد و معلوم نیست  این پول کجا رفته این موضوع در حالی است که اغلب کارگردانان و گروههای تئاتری از مرکز هنرهای نمایشی طلبکار هستند.

پسیانی بیان کرد: دولت باید برای خصوصی شدن به ما کمک کند و زمین یا مکانی متروک  در اختیارمان بگذارد تا ما در انجا سرمایه گذاری کنیم و آن مکان را به صحنه تئاتر تبدیل کنیم.اقتصاد تئاتر به قدری ضعیف است که کسی نمی تواند از راه تئاتر زندگی کند.همچنین ما به گذرهای فرهنگی نیاز داریم که همه این ها بستگی به سعی و همت ما دارد.

او از مرادخانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواهش کرد و گفت: ما سالهاست شما را می شناسیم و می‌دانیم عدالت را زیر پا نمیگذارید و از شما می‌خواهیم که تکلیف تئاتر مملکت را روشن کنید و چنانچه تئاتر دولتی بوده پس باید سوبسید دهد و چنانچه تئاتر به دنبال خصوصی شدن است باز هم کمک شما را لازم داریم.

پسیانی در پایان به استفاده از چهره علیرضا خمسه در نمایش عرق خورشید اشک ماه خاطرنشان کرد:  از چهره خمسه نمی خواستم که فقط سود ببریم و آن را به عنوان اسم مطرح کنم بلکه با توجه به نمایش از امکانات بازیگری او استفاده کردم.

رضا کیانیان در ادامه برنامه گفت: هر جای دنیا تئاتر دولتی بوده دچار شکست شده و وقتی دولت کارفرماست رفاقت به وجود آمده و دیگر کسی به فکر بازگشت سرمایه نیست.تئاتر دولتی به لحاظ محتوایی به فکر تعریف از مواضع کلی حکومت و دولت است  اما سرمایه خصوصی تلاش می کند تا پولش برگردد و از نیروهای خوب استفاده خواهد کرد.

کیانیان بیان کرد: هیچ رقابت و جریان تئاتری بین کروهها وجود ندارد چرا که تئاتر خصوصی نداریم و من معتقدم یک گروه تئاتر باید مکان سالن و پاتوق داشته باشد تا بتواند رشد  کند.

او گفت: من در گروه تئاتری بزرگ شدم که متکی بر کمک دولت نبوده  اما سالهاست مرکز هنرهای نمایشی تعدادی سالن دارد و طبق ن وبت ا ین سالن ها به گروهها داده می شود.

کیانیان افزود: زمانیکه تعداد سالن کم است باید از مکانهای دیگر استفاده کنیم به عنوان مثال ما چنیدن برج در تهران داریم و همه برج ها نیز لابی دارد و این لابی ها می‌تواند صحنه تئاتر شود.

وی با اشاره به ایراد برخی ها برای استفاده از چهره ها در تئاتر تصریح کرد: چنانچه ما مشغول باشیم و کار کنیم از دیگران ایراد نخواهیم گرفت و به نظر من کسانیکه پیشرفت ندارند در کار بقیه جستجو کرده تا ایراد پیدا کنند.

کیانیان گفت استفاده از چهره ها در تئاتر هیچ تاثیری ندارد چرا که اگر مردم با یک چهره سینمای و تئاتر دسترسی نداشته باشند می توانند از طریق تئاتر با آنها ارتباط برقرار کنند.

در بخش دوم برنامه مجله تئاتر به نقد نمایش «عرق خورشید اشک ماه» پرداخته شد.

آتیلا پسیانی کارگردان نمایش عرق خورشید، اشک ماه عنوان کرد: تئاتر تجربی تا حدودی از لابی‌های گروه بازی فاصله دارد و  عرق خورشید،‌اشک ماه نمایشی است که نشانه‌هایی دارد که قبل از شروع نمایش آنرا به مخاطب معرفی می کند.

وی ادامه داد: گفتمانی در عرق خورشید، اشک ماه وجود دارد کمه هر کدام از بازیگران درگیر ذهن خودشان هستند به قدری که در این نمایش رابطه ظالم و مظلوم را نشان می دهد.

پسیانی گفت:از رضا گوران  تشکر می‌کنم که او و بازیگران در نقش های مختلف به من کمک کردند.

وی در پاسخ به سک نمایش گفت:من برای هیچ نمایشی هیچ سبکی را در نظر نمی‌گیرم و هر لحظه در جهت پیشبرد نمایش حرکت می‌کنم اما برخی اوقات ممکن است از چندین سبک در نمایشم استفاده کنم.

رضا کیانیان بازیگر نمایش عرق خورشید، اشک ماه عنوان کرد: من دنیایی برای خودم دارم و کار خود را انجام می‌دهم و چنانچه  از من دعوت کنند طبق پروژه متن را می‌خوانم و بازی می‌کنم.

وی ادامه داد:دوست ندارم در نقش ثابتی بازی کنم و تاکنون هم پررویی من باعث شده چند سالی از من مردم نقش ثابتی  نبینند.

کیانیان خاطرنشان کرد: برخی بازیگران در برهه‌ای از زمان در عرف هستند و من هم در  دوران چهل سالگی در تئاتر در عرف بودم اما کسی از من  استفاده  نکرد و باعث شد که به سمت و سوی سینما و تلویزیون بروم.