با توجه به اینکه رئیسجمهور یکبار با ادبیات خودش از میلیمنفرد دفاع
کرد و رأی نیاورد،بعد هم مجبور شد به میل خودش توفیقی را عوض کند، در«چماق و
هویج» امروز میخواهیم به آقای روحانی توصیه کنیم که چگونه با زبانی که
مجلس بیشتر دوست دارد و میپسندد صحبت کند تا بتواند برای وزیرش رای اعتماد
جمع کند. آن زبان چیست؟ زبان «محموداحمدینژاد»رئیسدولت قبلی.
در همین راستا،به متن سخنرانی آقای روحانی در دفاع از فرجی دانا توجه کنید:
«نمایندگان محترم توجه کنن، امروز اومدیم اینجاااا، وسط ساعت کاری، ما
وشما و ملت یه حالی با هم بکنیم. اون بندهخدا «میلیمنفرد» رومعرفی کردم،
گل بود، آقا بود، مثل راحتالحلقوم میموند. اون پیشنهاد ما رو که به قول
معروف... (سکوت می کند،بقیه حرفش را نمیگوید و با دستش اشاره میکند
ولبخند ژوکندی میزند وهمه نمایندگان هم قاه قاه میخندند) آره دیگه...
بعد هم که این آقای «توفیقی» رو معرفی کردم، انسان شریییییف، قویییییی،
خوببببب، یک انسان کامل، مرد تدبیر و امید... اون پیشنهاد رو هم که از ترس
شما خودم هه... (دوباره ادامه نمیدهد و میخندد ونمایندگان هم قاه قاه،همه
دارند در مجلس ریسه میروند. نمایندگان تا حالا اینقدر با رئیسجمهور حال
نکردهاند) الانم دیگه این «فرجیدانا» رو برداشتم آوردم، توقع دولت اینه
که مجلس رأی بده («توقع» و «رأی» را یکجوری و با یک تأکید خاصی میگوید،
انگار که ترکانده و به نکته ظریفی اشاره کرده است)، خداییش کاری هم که
نمیکنید اینجا، یه دکمه هست، نشستید هی فشارش میدید ومیخوابید و... (باز
از آن خندههای دلبرانهاش میکند که دل آدم غنج میزند) من وقتتون رو
نگیرم، سریع تمومش کنید دولت بره به کارش برسه، شما هم برید به کارتون
برسید.