نسخه چاپی
ارسال به دوستان
زند وکیلی، علی سنتوری می شود؟
درباره خواننده جوانی که امسال توانست بازار موسیقی سنتی پاپ را با کنسرت هایش تسخیر کند و صدای گرمش طرفداران زیادی پیدا کرده است.
هفته گذشته ویدئویی از علی زند وکیلی در اینستاگرام و شبکه های اجتماعی پخش شد که او را در حال زدن سنتور و یکی از قطعات فیلم «سنتوری» مهرجویی نشان می داد. چند روز قبل ترش دوباره دعوا بین مهرجویی و چاوشی بالا گرفته بود و حتی پادرمیانی های شوخ و شنگ محمدرضا شریفی نیا هم که گفته بود چاوشی ناز کرده و حتی برای «سنتوری 2؛ مرد پاییزی» می خواهند هم بی نتیجه ماند.
چاوشی خیلی محکم گفت که حاضر نیست در فیلم مهرجویی حاضر شود و مهرجویی هم تاکید کرد اصلا از او دعوتی برای خواندن در قسمت جدید فیلم «سنتوری» به عمل نیامده. همه اینها باعث شد دیدن آن ویدئو، مخاطبان را به صرافت بیندازد که شاید علی زند وکیلی گزینه جایگزین محسن چاوشی برای فیلم مهرجویی باشد.
جدا از ماجرای این ویدئو در یک سال اخیر کار زند وکیلی خیلی خوب گرفته. با خواندن تیتراژ سریال هایی مثل «نفس گرم» میان عامه مردم محبوبیت پیدا کرد و بلیت کنسرت هایش در سانس های پشت سر هم سولد اوت شدند. اهالی موسیقی او را چهره مهمی می دانند که توانسته در یک مدت کوتاه جایگاه نسبتا مناسبی برای خودش دست و پا کند و محبوبیتش هم زیاد است و با همین روند ترکیب آواز سنتی و پاپ، احتمالا می تواند در کنار احسان خواجه امیری جزو بهترین های این ژانر تلفیقی باشند.
زند وکیلی متولد سال 1365 از سه سالگی به آموختن سازهای سنتی ایرانی مثل تنبک و سنتور مشغول شد و کنار آنها همیشه آواز هم جزو علایقش بود. بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه با برادرش گروهی به نام «زند بند» تاسیس کرد و همزمان با «دنگ شو» هم همکاری می کرد. «دنگ شو» آن زمان هنوز مجوز رسمی نداشت و فقط تک آهنگ هایی از آنها در فضای مجازی منتشر می شد و کنسرت هایی هم برگزار می کردند. از همان جا زند وکیلی مورد توجه قرار گرفت.
ویژگی مهم زند وکیلی صدای گرمش است. در موسیقی تلفیقی امروز ایران، نوع صدای او طرفداران زیادی دارد؛ صدایی که می تواند عاشقانه بخواند، میان آهنگ زمزمه داشته باشد، گاهی تحریرهایی هم بدهد. از سال 1390 آلبوم هایی منتشر کرد که البته هیچ کدام مستقل نبودند. اولی «میان تاریکی» با مشارکت بابک غسالی بود و دومی «عبور از مه»، همکاری مشترکش با هامون بهرامی مقدم است.
سال 1394 اولین آلبوم رسمی و مستقلش «یادی به رنگ امروز» به بازار آمد و خیلی خوب گرفت. آلبومی که در واقع خاطره بازی با اثر گذشتگان بود. آهنگسازان آلبوم، جهانبخش پازوکی، مجید وفادار، غلامحسین مین باشیان، همایون خرم و روح الله خالقی هستند و ترانه سرایانش جهانبخش پازوکی، کریم فکور، جمشید شیبانی، جمشید ارجمند، رحیم معینی کرمانشاهی، عبدالله الفت و مهدی رییسی بودند.
زند وکیلی در این آلبوم علاوه بر خوانندگی، توانایی اش را در نوازندگی سنتور هم نشان داد و بعید نیست همین باعث شده باشد خیلی ها تصور کنند او جانشین خوبی برای چاوشی در دنباله «سنتوری» می تواند باشد.
از چند نظر خیلی هم ایده بدی نیست. هر چند طرفداران محسن چاوشی ممکن است فیلم را تحریم کنند یا به صفحات اجتماعی علی زند وکیلی حمله کنند اما واقعیت این است که در حال حاضر اگر بخواهیم از میان خواننده های مجاز حرفه ای به جای چاوشی گزینه ای برای فیلم «سنتوری» انتخاب کنیم، علی زند وکیلی می تواند بهترین جانشین باشد.
این انتخاب هیچ ربطی البته به سنتور زدنش ندارد هر چند آن هم می تواند موثر باشد چون در فیلم قبلی هم دست های اردوان کامکار را موقع سنتور زدن می دیدیم. دلیل عمده اش این است که در صدایش یک جور حزن گرم دارد که به کاراکتر «علی سنتوری» می خورد.
با توجه به چهره بهرام رادان، تصور اینکه صدای زند وکیلی رویش بنشیند، منطقی است. اتفاقا زند وکیلی اگر از تحریرهایش بگذرد، می تواند بهترین گزینه برای «سنتوری 2؛ مرد پاییزی» باشد؛ همکاری که قطعا به نفع زند وکیلی خواهد بود، همان طور که چاوشی دلش بخواهد یا نه باید قبول کند در محبوبیتش، همکاری با مهرجویی و مهم تر از آن با اردوان کامکار تاثیرش را در موسیقی چاوشی گذاشته است. کافی است کارهای قبل و بعد از «سنتوری» را از چاوشی بشنوید و تفاوت را احساس کنید.
*هفت صبح
هفته گذشته ویدئویی از علی زند وکیلی در اینستاگرام و شبکه های اجتماعی پخش شد که او را در حال زدن سنتور و یکی از قطعات فیلم «سنتوری» مهرجویی نشان می داد. چند روز قبل ترش دوباره دعوا بین مهرجویی و چاوشی بالا گرفته بود و حتی پادرمیانی های شوخ و شنگ محمدرضا شریفی نیا هم که گفته بود چاوشی ناز کرده و حتی برای «سنتوری 2؛ مرد پاییزی» می خواهند هم بی نتیجه ماند.چاوشی خیلی محکم گفت که حاضر نیست در فیلم مهرجویی حاضر شود و مهرجویی هم تاکید کرد اصلا از او دعوتی برای خواندن در قسمت جدید فیلم «سنتوری» به عمل نیامده. همه اینها باعث شد دیدن آن ویدئو، مخاطبان را به صرافت بیندازد که شاید علی زند وکیلی گزینه جایگزین محسن چاوشی برای فیلم مهرجویی باشد.
جدا از ماجرای این ویدئو در یک سال اخیر کار زند وکیلی خیلی خوب گرفته. با خواندن تیتراژ سریال هایی مثل «نفس گرم» میان عامه مردم محبوبیت پیدا کرد و بلیت کنسرت هایش در سانس های پشت سر هم سولد اوت شدند. اهالی موسیقی او را چهره مهمی می دانند که توانسته در یک مدت کوتاه جایگاه نسبتا مناسبی برای خودش دست و پا کند و محبوبیتش هم زیاد است و با همین روند ترکیب آواز سنتی و پاپ، احتمالا می تواند در کنار احسان خواجه امیری جزو بهترین های این ژانر تلفیقی باشند.
زند وکیلی متولد سال 1365 از سه سالگی به آموختن سازهای سنتی ایرانی مثل تنبک و سنتور مشغول شد و کنار آنها همیشه آواز هم جزو علایقش بود. بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه با برادرش گروهی به نام «زند بند» تاسیس کرد و همزمان با «دنگ شو» هم همکاری می کرد. «دنگ شو» آن زمان هنوز مجوز رسمی نداشت و فقط تک آهنگ هایی از آنها در فضای مجازی منتشر می شد و کنسرت هایی هم برگزار می کردند. از همان جا زند وکیلی مورد توجه قرار گرفت.
ویژگی مهم زند وکیلی صدای گرمش است. در موسیقی تلفیقی امروز ایران، نوع صدای او طرفداران زیادی دارد؛ صدایی که می تواند عاشقانه بخواند، میان آهنگ زمزمه داشته باشد، گاهی تحریرهایی هم بدهد. از سال 1390 آلبوم هایی منتشر کرد که البته هیچ کدام مستقل نبودند. اولی «میان تاریکی» با مشارکت بابک غسالی بود و دومی «عبور از مه»، همکاری مشترکش با هامون بهرامی مقدم است.
سال 1394 اولین آلبوم رسمی و مستقلش «یادی به رنگ امروز» به بازار آمد و خیلی خوب گرفت. آلبومی که در واقع خاطره بازی با اثر گذشتگان بود. آهنگسازان آلبوم، جهانبخش پازوکی، مجید وفادار، غلامحسین مین باشیان، همایون خرم و روح الله خالقی هستند و ترانه سرایانش جهانبخش پازوکی، کریم فکور، جمشید شیبانی، جمشید ارجمند، رحیم معینی کرمانشاهی، عبدالله الفت و مهدی رییسی بودند.
زند وکیلی در این آلبوم علاوه بر خوانندگی، توانایی اش را در نوازندگی سنتور هم نشان داد و بعید نیست همین باعث شده باشد خیلی ها تصور کنند او جانشین خوبی برای چاوشی در دنباله «سنتوری» می تواند باشد.
از چند نظر خیلی هم ایده بدی نیست. هر چند طرفداران محسن چاوشی ممکن است فیلم را تحریم کنند یا به صفحات اجتماعی علی زند وکیلی حمله کنند اما واقعیت این است که در حال حاضر اگر بخواهیم از میان خواننده های مجاز حرفه ای به جای چاوشی گزینه ای برای فیلم «سنتوری» انتخاب کنیم، علی زند وکیلی می تواند بهترین جانشین باشد.
این انتخاب هیچ ربطی البته به سنتور زدنش ندارد هر چند آن هم می تواند موثر باشد چون در فیلم قبلی هم دست های اردوان کامکار را موقع سنتور زدن می دیدیم. دلیل عمده اش این است که در صدایش یک جور حزن گرم دارد که به کاراکتر «علی سنتوری» می خورد.
با توجه به چهره بهرام رادان، تصور اینکه صدای زند وکیلی رویش بنشیند، منطقی است. اتفاقا زند وکیلی اگر از تحریرهایش بگذرد، می تواند بهترین گزینه برای «سنتوری 2؛ مرد پاییزی» باشد؛ همکاری که قطعا به نفع زند وکیلی خواهد بود، همان طور که چاوشی دلش بخواهد یا نه باید قبول کند در محبوبیتش، همکاری با مهرجویی و مهم تر از آن با اردوان کامکار تاثیرش را در موسیقی چاوشی گذاشته است. کافی است کارهای قبل و بعد از «سنتوری» را از چاوشی بشنوید و تفاوت را احساس کنید.
*هفت صبح
