اسرائیل به این 5 دلیل، به ایران حمله نخواهد کرد

نشنال اینترست آنلاین نوشت: اگر چه اسرائیل مستقیما عضو گروه 5+1 نمی باشد، اما مواضع آن همواره در جریان مذاکرات هسته ای با ایران لحاظ شده است. به طور مثال پیش از توافق با ایران وزیر امور خارجه فرانسه، فابیوس اعلام نموده بود که نگرانی های امنیتی اسرائیل و سایر کشورهای منطقه باید در هرگونه توافق ممکن لحاظ گردد.

به گزارش سرویس بین الملل سایت خبری تیک Tik.ir، بخشی از نگرانی فابیوس در خصوص توافق هسته ای با ایران به نگرانی از اقدام به عمل پیشگیرانه توسط اسرائیل و علیه ایران جهت ممانعت این کشور از دست یابی به تسلیحات هسته ای باز می گردد. بسیاری از افراد در حال حاضر و با وجود برقراری توافق میان ایران و گروه 5+1، احتمال حمله اسرائیل به ایران را منتفی نمی دانند. به طور مثال "ویلیام کریستول" در مصاحبه با شبکه ای. بی. اس در پاسخ به احتمال حمله اسرائیل به ایران در شرایط حاضر گفته است :" اگر اسرائیل تصمیم به حمله به ایران بگیرد، توافق موقت موجود نمی تواند مانع از عملی نمودن این تصمیم گردد."

عملکرد و گفتار نتانیاهو نیز چیزی خلاف این گفته را نشان نمی دهد. نتانیاهو نه تنها این توافق را اشتباهی تاریخی خوانده است، بلکه مدعی شده است که اسرائیل خود را متعهد به این توافق نخواهد دانست. وی همچنین مدعی شده است که ایران تصمیم به نابودی اسرائیل دارد و اسرائیل این حق را برای خود محترم می داند که با تمام قوای خود به دفاع از خویش بپردازد.

از سوی دیگر بسیاری در تحلیل این سخنان، عملیاتی شدن آن را ممکن ندانسته اند. بطور مثال در روزنامه بلومبرگ، "جفری گلدبرگ" مدعی شده است که با توجه به توافق صورت گرفته، احتمال حمله اسرائیل به ایران در آینده نزدیک غیر قابل تصور است. "کلیف کوپچان" نیز در تحلیل خود گفته است که احتمال حمله اسرائیل به آمریکا در طول دوران توافق موقت نزدیک به صفر است.

اگرچه توافق حاضر گرایش اسرائیل به حمله را تا حدودی کاهش داده است، اما این مهم را نیز باید در نظر داشت که همواره در احتمال حمله اسرائیل به ایران مبالغه شده است. حداقل پنج دلیل اساسی وجود دارد که باعث می شود اسرائیل مایل به حمله به ایران نباشد:

1- اگر اسرائیل قصد داشت به تجهیزات هسته ای ایران حمله کند، این کار را باید سال ها پیش انجام می داد. اسرائیل پس از 1973 همواره به سرعت نسبت به تهدیدهای امنیتی موجود علیه خود واکنش نشان داده است. به طور مثال بنا به اخبار ای. بی. سی، اسرائیل بلافاصله پس از پی بردن به برنامه هسته ای صدام حسین، تنها راکتور این کشور را بمباران کرد و تنها راکتور سوریه را نیز تنها چند ماه پس از کشف آن تخریب نمود. سیاست اسرائیل در مقابل ایران کاملا مغایر با مواضع اسرائیل علیه سوریه و عراق بوده است. فعالیت غنی سازی در سایت نطنز و راکتور تولید آب سنگین در اراک اولین بار در سال 2002 رسانه ای گردید و در طی این سال ها توانمندی های هسته ای ایران به طور آشکارا گسترش یافته است. از سوی دیگر عدم تمایل آمریکا نسبت به حمله به ایران در سال 2008 آشکار شد.

2- حمله به ایران احتمال تمایل این کشور، برای دستیابی به تسلیحات هسته ای را افزایش می دهد.  اقدام نظامی علیه ایران ممکن است منجر به لغو فتوای حرمت دستیابی به تسلیحات هسته ای توسط مقام رهبری ایران شود و حمایت عمومی از گسترش برنامه های هسته ای ایران نیز به دنبال خواهد داشت.

حمله اسرائیل به ایران می تواند بستر ساز خروج ایران از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای و اخراج بازرسان بین المللی از این کشور گردد. به عبارتی این سوال مطرح می شود که اگر عضویت ایران در این پیمان نتواند منجر به مصونیت کشور در مقابل حملات نظامی علیه آن بشود، چه دلیلی برای تداوم عضویت وجود خواهد داشت؟ و نهایتا اینکه اقدام نظامی اسرائیل علیه ایران منجر به کاهش حمایت های بین المللی از تحریم های موجود علیه ایران می شود.

3- کمک به ایران، آسیب زدن به اسرائیل: حمله به ایران می تواند منافع بیشتری برای ایران فراهم کند و  در مقابل آسیب های جدی به اسرائیل و منافع آن وارد آورد. حمله به ایران می تواند محبوبیت این کشور در میان ملل عرب را بالا برده و حمایت سران عرب را نسیب این کشور کند. همچنان که پیشتر گفته شد، عملیات نظامی می تواند حمایت بین المللی از ادامه تحریم ها را کاهش داده و احساس همدردی با ایران را در سراسر جهان برآورد.

بعلاوه آنکه حمله به ایران می تواند اسرائیل را در شرایطی به مراتب وخیم تر قرار بدهد. مخالفت شدید افکار عمومی ایالات متحده نسبت به درگیری دولت در جنگ دیگر، اسرائیل را در این اقدام تنها می گذارد و منجر به نفرت مردم آمریکا از متحدی می شود که موجبات دردسر و خطر را برای ایالات متحده فراهم می کند.

افزون این که همکاری  محدود اما در حال افزایش و مخفی اسرائیل با حکومت های سنی مذهب منطقه، در صورت حمله به ایران یک شبه نابود می شود. حتی علی رغم حمایت برخی از نخبگان این کشورها از اقدام علیه ایران، فشار افکار عمومی، حکومت های عرب را ناگزیر از دوری جستن از تل آویو تا مدت زمانی طولانی خواهد نمود و اعتبار تل آویو در آسیا و اروپا بیش از پیش مورد تخریب قرار می گیرد.

4- وتو نخبگان  اسرائیل : اگر چه نتانیاهو شخصا اعلام می کند که اسرائیل آماده حمله به ایران است، اما ساختار دموکراتیک پیچیده اسرائیل به نخست وزیر اجازه اقدام خودسرانه بویژه در مسائل مربوط به امنیت ملی را نمی دهد. احتمال برخورداری ناتانیاهو از حمایت کافی نخبگان نسبت به مبادرت به اقدامی چنین خطرناک و ریسک پذیر غیر محتمل به نظر می رسد. بنا به گفته وزیر دفاع اسرائیل، "مش یالن"، در اسرائیل اقدام به هرگونه عملیات نظامی نیازمند تصویب کابینه امنیتی و در موراد خاص نیازمند تصویب از سوی کل کابینه می باشد. تصمیماتی در این سطوح توسط یک یا چند نفر اتخاذ نمی شود.

واضح و مبرهن است که شخصیتی همچون نتانیاهو نمی تواند از این حمایت برخورادر گردد. بسیاری از مقامات نظامی و اطلاعاتی سابق اسرائیل علیه مواضع نتانیاهو در مقابل ایران واکنش نشان داده اند تا بدان جا که حتی یکی از این افراد احتمال تمایل ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته ای را مورد تشکیک قرار داده است. یکی از مقامات سابق وزارت دفاع نیز گفته است که کاملا مشخص است که اکثر مقامات عالی رتبه وزارت دفاع از اقدام نظامی عیه ایران حمایت نخواهند کرد.

5- توافق بهتر از عدم توافق است: در نهایت ان که اسرائیل به ایران حمله نخواهد کرد، زیرا بخوبی می داند که توافق میان ایران و آمریکا حتی اگر با توافق ایده آل فاصله داشته باشد، بهتر از عدم توافق است. اگر ایران واقعا قصد دستیابی به سلاح هسته ای داشته باشد واسرائیل از این نظر احساس عدم امنیت کند، توافق با ایران بهترین وسیله برای ممانعت از پیشروی برنامه هسته ای ایران خواهد بود. مهم تر آنکه اسرائیل از توافق میان ایران و ایالات متحده می تواند به طور مستقیم و غیر مستقیم بهره مند گردد. ایران در حال حاضر در مقابل سخنان و عملیات های ضد اسرائیلی خود هیچ هزینه ای را متقبل نمی شود. توافق میان ایران و آمریکا ممکن است باعث کاهش مواضع سرسختانه و منفی رهبران ایران نسبت به اسرائیل گردد.

صرف احتمال توافق با ایران می تواند شایعه گسترش روابط میان عربستان و اسرائیل را تقویت بخشیده و بیش از پیش به واقعیت نزدیگ گرداند.

بنا به تمامی دلایل گفته شده می توان ادعا نمود که توافق موقت صورت گرفته میان ایران و شش قدرت برتر جهانی احتمال حمله اسرائیل به ایران را کاهش داده است و می توان گفت توافقی که چندی پیش در ژنو صورت پذیرفت سایه اقدام نظامی علیه ایران را بسیار دور ساخته است.