جناب احمدی نژاد! امروز، روز محاکمه است نه مناظره

رشید غریبی اندبیلی: بدون شک دولت هشت ساله دکتر محمود احمدی‌نژاد یکی از طلایی¬ترین دوران¬های ریاست جمهوری اسلامی ایران بوده و شرایط رشد همه جانبه کشور بیش از هر زمانی فراهم بوده است. درآمدهای کلان این دولت در طول تاریخ بی¬نظیر بود؛ به طوری که در سال‌های ۸۴ تا ۹۱، ۸۶۴ میلیارد دلار از محل مالیات، اوراق مشارکت، صادرات نفت و خصوصی‌سازی درآمد داشته است و حتی به رغم کاهش درآمدهای نفتی و رکود فعالیت‌های اقتصاد کشور در سال‌های اخیر، دولت دهم از محل صادرات نفتی بالا‌ترین درآمد را در مقایسه با همه دولت‌های قبلی در جمهوری اسلامی داشته است.

مجموع درآمد‌های نفتی دولت‌ محمود احمدی‌نژاد در سال‌های ۸۴ تا ۹۱ به رقمی معادل ۵۷۸ میلیارد دلار بالغ می‌شود که از مجموع درآمدهای نفتی کشور طی سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۳ رقمی معادل ۱۴۵ میلیارد دلار بیشتر است. اما احمدی¬نژاد در حالی دوران ریاست جمهوری خود را به پایان رساند که رشد اقتصادی از سال 91 به منفی 8/5 درصد رسیده و انتظار می‌رود رشد منفی اقتصادی تا پایان سال‌جاری ادامه پیدا کند؛ هرچند دیگر شدت آن مانند سال گذشته نخواهد بود. نرخ بیکاری 2/12‌ درصد است که بیکاری جوانان دو برابر این رقم‌ و بیکاری در فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تا چهار برابر بیکاری کل کشور است. همچنین بر اساس آخرین اظهارنظر وزیر اقتصاد، کشور در آینده‌ای نزدیک با 5/8 میلیون ‌نفر بیکار مواجه است که باید برای آنها چاره‌اندیشی شود.

تورمی که در دولت خاتمی نزدیک به تک‌رقمی‌شدن بود، در دولت‌ نهم و دهم احمدی‌نژاد اوج گرفت؛ به ‌طوری که هم‌اکنون به 40‌درصد رسیده است. علاوه بر این، میلیارد‌ها ‌هزارتومان بدهی برای دولت یازدهم به ‌جامانده که تنها یک فقره‌ از آن حدود 183‌هزار‌میلیاردتومان است. در مقابل، این دولت خزانه‌ای دارد که خالی است و این در حالی‌ است که بر اساس یکی از تعهدات دولت دهم که بر دوشش گذاشته، باید ماهانه سه‌ هزار و 500 ‌میلیارد تومان بابت پرداخت یارانه نقدی به سرپرستان خانوار بپردازد.

با این چند عدد و رقم که مربوط به وضعیت شاخص‌های کلان اقتصادی است می‌توان به این نکته پی برد که دولت روحانی ویرانه‌ای را تحویل گرفته که سال‌ها باید وقت صرف کند تا بتواند به وضعیت ابتدای سال‌دوم دولت احمدی‌نژاد برسد.

در همین حال، هفته گذشته دکتر روحانی گزارشی از وضعیت دولتی که تحویل گرفته بود ارایه داد که به مذاق آقای احمدی نژاد خوش نیامده و طی نامه¬ای به دکتر روحانی خواستار برگزاری مناظره¬ای با وی شده است. احمدی نژاد در نامه خود آورده است: با آنکه اینجانب - حتی پس از شنیدن گزارش چند روز گذشته شما که بر "پایه انتساب عناوین غیرمنصفانه و بی‌پایه" به دولت‌های نهم و دهم شکل گرفته بود- به اقتضای مصالح کشور، بنا بر سکوت داشته و دارم، لکن به احترام تقاضاهای بی شمار گروه‌های مختلف مردم و از جمله صاحب‌نظران سیاسی و اقتصادی‌، لازم دیدم که از جنابعالی دعوت نمایم تا در فضایی کاملاً دوستانه و صمیمی، در مناظره‌ای صریح، اصولی و روشنگر در منظر افکار عمومی، ابهامات و حقایق ناب را آنطور که هست، مورد تصدیق و تاکید قرار دهیم تا از فرصت برداشتن گام‌های بلند و استوار در مسیر رو به جلوی کشور دریغ نشود.

اما براستی، جدای از اینکه احمدی نژاد نه در حد و جایگاه رئیس کنونی دولت است که بخواهد با وی سر یک میز نشسته و مناظره کند، از چه چیزی دفاع خواهدکرد؟

وی خسارتهای جبران ناپذیری به کشور زده است که جبران آن سالها زمان خواهد برد. وی با آن همه در آمد و فرصت طلایی و در حالی که با غرور ادعای مدیریت جهانی داشت نتوانست خواسته¬های اقتصادی و معیشتی مردم را تامین نماید و در تامین حداقل های زندگی مردم هم ناکام بود، امروز می¬خواهند در مناظره از چه چیزی دفاع کنند؟

جناب احمدی نژاد؛ امروز، روز محاکمه است نه مناظره؛ شما در طول هشت سال فرصت¬های زیادی داشتید و اتفاقاً از آن فرصت¬ها هم استفاده کردید. البته نه در بیان مطالبی که افکار عمومی و مردم خواستار پاسخگویی شما بودند بلکه با بگم بگم¬های معروفتان به اندازه کافی افکار عمومی را متشنج فرمودید .

امروز شما متهم هستید و باید در جایگاه متهم نشسته و پاسخگوی اعمالتان باشید . لطفا به فکر پاسخگویی به اتهاماتتان در پشت میز دادگاه باشید .