نسخه چاپی
ارسال به دوستان
عجایب هنری ده هزار ساله! +تصاویر
غار دست آرژانتین (Las Cueva de las Manos) در دره رودخانه پینتوراس در نقطه ای بکر از پاتاگونیای آرژانتین قرار دارد که از طریق جاده های خاکی در دسترس است. سفر به این غار می تواند دشوار باشد، اما بدون شک بسیار ارزشمند است. غار دست آرژانتین شما را به یکی از اولین گونه‌های شناخته شده از هنر انسانی می رساند که تقریبا متعلق به ۱۰،۰۰۰ سال پیش است. نقاشی‌های دیواری این غار نه تنها ارزش باستانی دارند بلکه بسیار زیبا و هنری می باشند. با الی گشت باشید تا این غار را کشف کنیم!
در این غار سه سبک دیده میشود که به نظر می‌رسد برای افراد مختلف در دوره‌های تاریخی متفاوت است. اما ویژگی متفاوت این سبک ها، قسمتی است که به غار دست معروف است. در این غار شما صدها جای دست رنگارنگ را مشاهده می کنید که در امتداد دیوارهای غار به هم چسبیده اند. قدمت این نقاشی ها به ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد می رسد. اعتقاد بر این است که ساکنان غار، جای دست خود را با کمک رنگ در لوله هایی از استخوان بر دیواره غار حک می کردند. اکثر آثار از دست چپ هستند، که این نشان می دهد که احتمالا لوله های اسپری را در دست راست خود نگه می‌داشتند. هنرمندان از رنگدانه‌های معدنی مختلف برای ساخت رنگ های متفاوت (اکسید آهن برای قرمز و بنفش، کائولینیت برای سفید، نوعی ژاروسیت برای زرد و اکسید منگنز برای سیاه و سفید) استفاده می‌کردند.
در این غار همچنین صحنه های شکار، نمادهای زندگی انسانی و حیوانی نیز یافت می شود که بیشتر آن ها به تاریخی قبل تر از طرح دست ها، یعنی چیزی حدود ۷۳۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. جامعه شکارچی-گردآورندگانی که در این غار ساکن بودند، این نقاشی ها را برای دنبال کردن شکار خود که در آن زمان بیشتر یک گونه از لاما بود می کشیدند. محبوب ترین وسیله شکار در آن زمان چیزی به نام بولا بود که مانند گرز می ماند با این تفاوت که سر آن توپ مانند است و به چیزی شبیه طناب وصل می شود. سومین رده از هنر نیز با نقاشی هایی که حیوانات و انسان ها را به تصویر کشیدند و به صورت مینیمالیستی بیشتر طراحی شده بودند، کشف شد که آن ها عمدتا با رنگدانه های قرمز کشیده می شدند.
در میان تمام این اشکال متنوعی از هنر غار، با مطالعه لایه به لایه آن ها، محققان نگاهی به زندگی کسانی که در غارها زندگی می کردند، انداختند و به این نتیجه رسیدند که آخرین آنها توسط اجداد مردم تهوئلچه، قبیله ای از سرخپوستان، که در صحرای پاتگونونی ساکن بودند، می رسد. این غار در ابتدا توسط محققانی در سال ۱۹۴۹ کشف شد و سپس مطالعات گسترده تری در دهه ۱۹۶۰ روی غار انجام گرفت. در سال ۱۹۹۹ این جاذبه یک میراث جهانی یونسکو اعلام شد.
ویژگی های غار دست، شامل یک جاذبه باستان شناسی، محیط‌های اطراف و نمایش‌های هنری آن است که به آن ارزش جهانی داده است. عامل مهم معروفیت آن، عدم از بین رفتن نقاشی‌ها و طرح ها به خاطر عوامل و تهدیدهای محیطی است. زیستگاه اطراف این محوطه باستان شناسی دست نخورده و بکر است و دارای گونه‌ای مشابه حیواناتی است که حدود ۱۰،۰۰۰ سال پیش به طور کاملا هنری در غار نقاشی شده اند. این مورد همچنین در مورد گونه‌های گیاهی نیز صدق می کند.
این جا محیطی خاص و منحصر به فرد است که در هر دو سطح استانی و منطقه ای، ارزش زیادی برای جاذبه های طبیعی آرژانتین دارد. شرایط آب و هوایی خوب این غار (رطوبت کم، عدم منافذ نفود آب، سنگ های پایدار) تضمین عالی بودن وضعیت حفاظت این غار می باشد که به پایدار بودن نقاشی ها منجر شده است. اگرچه رشد گردشگری در پاتاگونیا در سال‌های اخیر، موجب آسیب رساندن به این منطقه شده است. این آسیب ها شامل تخریب برخی نقاشی های دیواری، حذف قطعات سنگ های رنگ شده، دست زدن به سطوح رنگی، انباشت گرد و غبار و زباله است. هرچند اقدامات انجام شده تاثیرات این عوامل را کاهش داده اند.
صحت هنر سنگی غار دست غیر قابل انکار است. این جاذبه برای چندین هزار سال بدون تغییر مانده است در حالی که هرگز هیچ گونه باسازی یا مرمتی روی آن انجام نشده است. این غار در نیمه دوم قرن بیستم در جامعه علمی دنیا بسیار محبوب گشت. کاوش های باستان شناسی این جا بسیار محدود است، بنابراین برای به دست آوردن حداکثر اطلاعات برای به دست آوردن تاریخ این غار، باستان شناسان تنها از لایه های موجود و نوع نقاشی ها و مصالح به کار رفته استفاده کرده اند.
کاوش‌های باستانی نشان داده اند که احتمالا این سایت قدیمی برای افرادی ساکن در منطقه بوده که در ۱۰ هزار سال پیش زندگی می کرده اند. شواهد باستانی باعث شدند که ارتباط میان سطوح فرهنگی آن زمان و نقاشی ها مورد توجه قرار گیرد. صحت توالی تصویری نیز توسط تحقیقی جامع تأیید شد. توالی هنر غار دست مبتنی بر مطالعه دقیق همپوشانی، استفاده متفاوت از رنگ ها، حالت های مختلف حفاظت از آن و محل نمایش در بخش های مختلف شرح داده شده است. ارتباط آن با سطوح مختلف فرهنگی این غار از طریق ارزیابی کربن و شاخص هایی که ارتباط مستقیم با آن را نشان می دهد، مانند رنگدانه های معدنی یا باقی مانده قطعات نقاشی شده که از دیوار بیرون زده اند و در حفاری یافت می شود، مطالعه می شود.
این عناصر، همراه با شواهد تحقیقات دانشمندان از واقعی و اصیل بودن غار دست به عنوان نمونه منحصر به فرد یکی از اولین جوامع شکارچی-گردآورنده ای که در منطقه آمریکای جنوبی در هولوسن زندگی می کردند به شدت حمایت می کند. غار دست آرژانتین حدود ۲۴ متر عمق دارد و دهانه آن حدود ۱۴ متر عرض دارد. درون غار شیبی صعودی را مشاهده می کنید که در ارتفاعی حدود ۲ متر به پیش می رود.
در این غار سه سبک دیده میشود که به نظر می‌رسد برای افراد مختلف در دوره‌های تاریخی متفاوت است. اما ویژگی متفاوت این سبک ها، قسمتی است که به غار دست معروف است. در این غار شما صدها جای دست رنگارنگ را مشاهده می کنید که در امتداد دیوارهای غار به هم چسبیده اند. قدمت این نقاشی ها به ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد می رسد. اعتقاد بر این است که ساکنان غار، جای دست خود را با کمک رنگ در لوله هایی از استخوان بر دیواره غار حک می کردند. اکثر آثار از دست چپ هستند، که این نشان می دهد که احتمالا لوله های اسپری را در دست راست خود نگه می‌داشتند. هنرمندان از رنگدانه‌های معدنی مختلف برای ساخت رنگ های متفاوت (اکسید آهن برای قرمز و بنفش، کائولینیت برای سفید، نوعی ژاروسیت برای زرد و اکسید منگنز برای سیاه و سفید) استفاده می‌کردند.در این غار همچنین صحنه های شکار، نمادهای زندگی انسانی و حیوانی نیز یافت می شود که بیشتر آن ها به تاریخی قبل تر از طرح دست ها، یعنی چیزی حدود ۷۳۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. جامعه شکارچی-گردآورندگانی که در این غار ساکن بودند، این نقاشی ها را برای دنبال کردن شکار خود که در آن زمان بیشتر یک گونه از لاما بود می کشیدند. محبوب ترین وسیله شکار در آن زمان چیزی به نام بولا بود که مانند گرز می ماند با این تفاوت که سر آن توپ مانند است و به چیزی شبیه طناب وصل می شود. سومین رده از هنر نیز با نقاشی هایی که حیوانات و انسان ها را به تصویر کشیدند و به صورت مینیمالیستی بیشتر طراحی شده بودند، کشف شد که آن ها عمدتا با رنگدانه های قرمز کشیده می شدند.
در میان تمام این اشکال متنوعی از هنر غار، با مطالعه لایه به لایه آن ها، محققان نگاهی به زندگی کسانی که در غارها زندگی می کردند، انداختند و به این نتیجه رسیدند که آخرین آنها توسط اجداد مردم تهوئلچه، قبیله ای از سرخپوستان، که در صحرای پاتگونونی ساکن بودند، می رسد. این غار در ابتدا توسط محققانی در سال ۱۹۴۹ کشف شد و سپس مطالعات گسترده تری در دهه ۱۹۶۰ روی غار انجام گرفت. در سال ۱۹۹۹ این جاذبه یک میراث جهانی یونسکو اعلام شد.
ویژگی های غار دست، شامل یک جاذبه باستان شناسی، محیط‌های اطراف و نمایش‌های هنری آن است که به آن ارزش جهانی داده است. عامل مهم معروفیت آن، عدم از بین رفتن نقاشی‌ها و طرح ها به خاطر عوامل و تهدیدهای محیطی است. زیستگاه اطراف این محوطه باستان شناسی دست نخورده و بکر است و دارای گونه‌ای مشابه حیواناتی است که حدود ۱۰،۰۰۰ سال پیش به طور کاملا هنری در غار نقاشی شده اند. این مورد همچنین در مورد گونه‌های گیاهی نیز صدق می کند.
این جا محیطی خاص و منحصر به فرد است که در هر دو سطح استانی و منطقه ای، ارزش زیادی برای جاذبه های طبیعی آرژانتین دارد. شرایط آب و هوایی خوب این غار (رطوبت کم، عدم منافذ نفود آب، سنگ های پایدار) تضمین عالی بودن وضعیت حفاظت این غار می باشد که به پایدار بودن نقاشی ها منجر شده است. اگرچه رشد گردشگری در پاتاگونیا در سال‌های اخیر، موجب آسیب رساندن به این منطقه شده است. این آسیب ها شامل تخریب برخی نقاشی های دیواری، حذف قطعات سنگ های رنگ شده، دست زدن به سطوح رنگی، انباشت گرد و غبار و زباله است. هرچند اقدامات انجام شده تاثیرات این عوامل را کاهش داده اند.
صحت هنر سنگی غار دست غیر قابل انکار است. این جاذبه برای چندین هزار سال بدون تغییر مانده است در حالی که هرگز هیچ گونه باسازی یا مرمتی روی آن انجام نشده است. این غار در نیمه دوم قرن بیستم در جامعه علمی دنیا بسیار محبوب گشت. کاوش های باستان شناسی این جا بسیار محدود است، بنابراین برای به دست آوردن حداکثر اطلاعات برای به دست آوردن تاریخ این غار، باستان شناسان تنها از لایه های موجود و نوع نقاشی ها و مصالح به کار رفته استفاده کرده اند.
کاوش‌های باستانی نشان داده اند که احتمالا این سایت قدیمی برای افرادی ساکن در منطقه بوده که در ۱۰ هزار سال پیش زندگی می کرده اند. شواهد باستانی باعث شدند که ارتباط میان سطوح فرهنگی آن زمان و نقاشی ها مورد توجه قرار گیرد. صحت توالی تصویری نیز توسط تحقیقی جامع تأیید شد. توالی هنر غار دست مبتنی بر مطالعه دقیق همپوشانی، استفاده متفاوت از رنگ ها، حالت های مختلف حفاظت از آن و محل نمایش در بخش های مختلف شرح داده شده است. ارتباط آن با سطوح مختلف فرهنگی این غار از طریق ارزیابی کربن و شاخص هایی که ارتباط مستقیم با آن را نشان می دهد، مانند رنگدانه های معدنی یا باقی مانده قطعات نقاشی شده که از دیوار بیرون زده اند و در حفاری یافت می شود، مطالعه می شود.
این عناصر، همراه با شواهد تحقیقات دانشمندان از واقعی و اصیل بودن غار دست به عنوان نمونه منحصر به فرد یکی از اولین جوامع شکارچی-گردآورنده ای که در منطقه آمریکای جنوبی در هولوسن زندگی می کردند به شدت حمایت می کند. غار دست آرژانتین حدود ۲۴ متر عمق دارد و دهانه آن حدود ۱۴ متر عرض دارد. درون غار شیبی صعودی را مشاهده می کنید که در ارتفاعی حدود ۲ متر به پیش می رود.
