نسخه چاپی
ارسال به دوستان
تحلیل جامعه شناسانه از فیلم «سوء تفاهم»
علی انتظاری گفت: بر خلاف فیلم هایی که فقط طرح مسأله می کنند، یک تحلیل نظری پشت فیلم «سوء تفاهم» وجود دارد.
علی انتظاری استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی بعد از دیدن فیلم سینمایی «سوء تفاهم» به کارگردانی و نویسندگی احمدرضا معتمدی، با اشاره به چارچوب بندی سناریوی فیلم گفت: فیلم خوبی بود، چون بر مبنای یک تحلیل نظری شکل گرفته بود و بر خلاف فیلم هایی که فقط طرح مسأله می کنند، یک سازمان تئوریک پشت فیلم بود.
البته اگر انسان بخواهد به خوبی این فیلم را تحلیل کند باید چند بار آن را ببیند، زیرا وقتی انتهای فیلم گره گشایی می شود، شاید اگر دوباره فیلم را ببیند با نگاه دیگری سکانس های مختلف را در ذهن خود تحلیل کند.
وی با اشاره به حضور «فرا واقعیت» به عنوان یکی از مسائل مهم ادبیات جامعه شناسی در شکل گیری فرآیند فیلم اظهار داشت: فیلم «سوء تفاهم» به گونه ای بود که می خواست تداخل تصویر واقعیت از واقعیت را برای مخاطب به تصویر بکشد و نشان دهد که چقدر سینما، همان متن واقعی زندگی مردم است و در واقع ارتباط سینما و واقعیت را نشان می داد.
انتظاری ادامه داد: این همان حرفی است که جامعه شناسان بیان می کنند و می گویند واقعیت برساخت اجتماعی است و آن تصویری است که از واقعیت اجتماعی داریم. به عبارت دیگر «عدالت» خیلی مهم نیست، بلکه احساس عدالت است که نقش ایفا می کند و در جامعه تأثیرگذار است.
این استاد جامعه شناسی دانشگاه به نقد مناسبات قدرت در فیلم اشاره کرد و اظهار داشت: از طرف دیگر می بینیم که در فیلم، گرداننده ماجرا به جای اینکه کارگردان باشد، رئیس است. پس فیلم به مناسبات قدرت طعنه می زند و به گونه ای بازنمود مناسبات قدرت را نشان می دهد. به نظر من یک تحلیل «چپ» نیز در پشت فیلم قرار دارد؛ زیرا در پایان فیلم نشان داده می شود که مناسبات پولی و مالی است که همه مسائل را سامان می دهد.
وی در انتها در پاسخ به سوالی مبنی بر نمونه های مشابه فیلم های اندیشه ای و فلسفی در سینمای ایران گفت: احمدرضا معتمدی پیش از این کارهایی در این حوزه داشته است. ولی غیر از کار آقای معتمدی کمتر کاری را دیده ام که تحلیل نظری پشت فیلم باشد و بر اساس آن تحلیل نظری، سناریوی فیلم طراحی شده باشد.
علی انتظاری استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی بعد از دیدن فیلم سینمایی «سوء تفاهم» به کارگردانی و نویسندگی احمدرضا معتمدی، با اشاره به چارچوب بندی سناریوی فیلم گفت: فیلم خوبی بود، چون بر مبنای یک تحلیل نظری شکل گرفته بود و بر خلاف فیلم هایی که فقط طرح مسأله می کنند، یک سازمان تئوریک پشت فیلم بود. البته اگر انسان بخواهد به خوبی این فیلم را تحلیل کند باید چند بار آن را ببیند، زیرا وقتی انتهای فیلم گره گشایی می شود، شاید اگر دوباره فیلم را ببیند با نگاه دیگری سکانس های مختلف را در ذهن خود تحلیل کند.
وی با اشاره به حضور «فرا واقعیت» به عنوان یکی از مسائل مهم ادبیات جامعه شناسی در شکل گیری فرآیند فیلم اظهار داشت: فیلم «سوء تفاهم» به گونه ای بود که می خواست تداخل تصویر واقعیت از واقعیت را برای مخاطب به تصویر بکشد و نشان دهد که چقدر سینما، همان متن واقعی زندگی مردم است و در واقع ارتباط سینما و واقعیت را نشان می داد.
انتظاری ادامه داد: این همان حرفی است که جامعه شناسان بیان می کنند و می گویند واقعیت برساخت اجتماعی است و آن تصویری است که از واقعیت اجتماعی داریم. به عبارت دیگر «عدالت» خیلی مهم نیست، بلکه احساس عدالت است که نقش ایفا می کند و در جامعه تأثیرگذار است.
این استاد جامعه شناسی دانشگاه به نقد مناسبات قدرت در فیلم اشاره کرد و اظهار داشت: از طرف دیگر می بینیم که در فیلم، گرداننده ماجرا به جای اینکه کارگردان باشد، رئیس است. پس فیلم به مناسبات قدرت طعنه می زند و به گونه ای بازنمود مناسبات قدرت را نشان می دهد. به نظر من یک تحلیل «چپ» نیز در پشت فیلم قرار دارد؛ زیرا در پایان فیلم نشان داده می شود که مناسبات پولی و مالی است که همه مسائل را سامان می دهد.
وی در انتها در پاسخ به سوالی مبنی بر نمونه های مشابه فیلم های اندیشه ای و فلسفی در سینمای ایران گفت: احمدرضا معتمدی پیش از این کارهایی در این حوزه داشته است. ولی غیر از کار آقای معتمدی کمتر کاری را دیده ام که تحلیل نظری پشت فیلم باشد و بر اساس آن تحلیل نظری، سناریوی فیلم طراحی شده باشد.
