نسخه چاپی
ارسال به دوستان
درس توافق ایران و آمریکا برای ترک‌ها: همه تخم‌مرغ‌هایتان را در سبد واشنگتن نگذارید!/آمریکا چشمانش را بر ایجاد محور شیعه در جنوب ترکیه بست
در اواخر سال 2011، ترکیه که امیدوار بود بتواند به سرنگونی حکومت «اسد» در سوریه کمک کند، شروع به مسلح ساختن اعضای مخالفان سوریه کرد. اما این سیاست هنوز نتیجه مطلوبی به همراه نداشته است. هر دستاوردی هم که شورشیان سنی به دست آورده باشند، هنوز «اسد» و حامیانش (تا حدی به لطف کمک‌های ایران) دیگر بخش‌های سوریه را در اختیار دارند.
موسسه «واشنگتن» نوشت: آنکارا توافق هسته‌ای ایران-آمریکا، و نیز یک راه‌حل مذاکراتی برای معضل سوریه را اینگونه تفسیر خواهد کرد که واشنگتن چشمانش را بر روی ایجاد یک محور شیعه توسط ایران در مرز جنوبی ترکیه بسته است.
به گزارش سرویس بین الملل تیک Tik.ir، در اواخر سال 2011، ترکیه که امیدوار بود بتواند به سرنگونی حکومت «اسد» در سوریه کمک کند، شروع به مسلح ساختن اعضای مخالفان سوریه کرد. اما این سیاست هنوز نتیجه مطلوبی به همراه نداشته است. هر دستاوردی هم که شورشیان سنی به دست آورده باشند، هنوز «اسد» و حامیانش (تا حدی به لطف کمک‌های ایران) دیگر بخش‌های سوریه را در اختیار دارند.
بر همین اساس، آنکارا به جای آن که شاهد فروپاشی سریع حکومت «اسد» باشد، با یک همسایه ضعیف و از هم گسیخته در مرز جنوبی خود روبرو شده است. آنکارا در رویارویی با پیچیده‌ترین چالش امنیتی خود از زمان جنگ سرد، به ایالات متحده روی آورده است. آنکارا که به تازگی نسبت به آمریکا شک و تردیدهایی پیدا کرده، در پی شرکای امنیتی بیشتری مانند روسیه و چین است.
حال، امضای یک قرارداد هسته‌ای میان ایران و آمریکا، برای ترک‌ها نشانه‌ای است از این که واشنگتن اختلاف نظرها با ایران در مورد معضل هسته‌ای و سوریه را کنار گذاشته است. از این لحاظ، ترک‌ها از تکرار آن چه که در عراق رخ داد در هراسند. در انتخابات شدیداً بحث‌برانگیز 2010 عراق، ترکیه از اتحاد سکولار/سنی علوی‌ها، که در مقابل حزب شیعه محور «نوری المالکی» شکست خورد، حمایت کرده بود. آنکارا حزب «المالکی» را یک نیروی شیعه و حامی ایران می‌پنداشت. ترک‌ها که عادت کرده‌اند از یک ذره‌بین فرقه‌ای به خاورمیانه نگاه کنند، بر این باورند که واشنگتن عراق را تسلیم شیعه‌ها، و به عبارتی ایران ساخته است.
حال یک قرارداد مصوب میان ایران و آمریکا، دیدگاه آنکارا در مورد این که ایالات متحده در حال پیشبرد منافع شیعه و ایران در سوریه است را تشدید خواهد کرد. ترکیه می‌ترسد که این قرارداد به ایجاد یک هلال شیعی که از دمشق آغاز شده و تا بغداد و تهران ادامه می‌یابد، کمک کند.
ترکیه با توجه به رنجش و خشم خود، چگونه به ایالات متحده پاسخ خواهد داد؟ کشمکش‌های ترکیه در خاورمیانه از یک لحاظ بازتابی از وضعیت ژاپن در آسیای شرقی است. ژاپن، کشوری که قدرتش تماماً قدرت نرم است، حتی امروزه نیز به قدرت سخت آمریکا برای تأمین امنیت خود در آسیای شرقی در مقابل چین و کره شمالی، متکی است. ترکیه که بزرگ‌ترین اقتصاد خاورمیانه است اما توانمندترین قدرت نظامی منطقه نیست، پس از تلاش‌های بیهوده خود در دمشق، به ایالات متحده نیاز دارد تا کشورش را از چالش‌های ناشی از جنگ داخلی سوریه محافظت نماید. بنابراین، باید انتظار داشت که آنکارا در برابر یک قرارداد بالقوه میان ایران و آمریکا تسلیم گردد، البته با اکراه.
با این حال قرارداد میان ایران و آمریکا به ترک‌ها این درس را آموخته است: همه تخم‌مرغ‌هایت را درون سبد آمریکا نگذار. این مسئله، تصمیم اخیر آنکارا در خرید تسلیحات چینی را توضیح می‌دهد. هر چه می‌گذرد، ترکیه همچنان که به آمریکایی‌ها متکی است، در جستجوی شرکای امنیتی بیشتر از روس‌ها گرفته تا چینی‌ها خواهد بود.
به گزارش سرویس بین الملل تیک Tik.ir، در اواخر سال 2011، ترکیه که امیدوار بود بتواند به سرنگونی حکومت «اسد» در سوریه کمک کند، شروع به مسلح ساختن اعضای مخالفان سوریه کرد. اما این سیاست هنوز نتیجه مطلوبی به همراه نداشته است. هر دستاوردی هم که شورشیان سنی به دست آورده باشند، هنوز «اسد» و حامیانش (تا حدی به لطف کمک‌های ایران) دیگر بخش‌های سوریه را در اختیار دارند.
بر همین اساس، آنکارا به جای آن که شاهد فروپاشی سریع حکومت «اسد» باشد، با یک همسایه ضعیف و از هم گسیخته در مرز جنوبی خود روبرو شده است. آنکارا در رویارویی با پیچیده‌ترین چالش امنیتی خود از زمان جنگ سرد، به ایالات متحده روی آورده است. آنکارا که به تازگی نسبت به آمریکا شک و تردیدهایی پیدا کرده، در پی شرکای امنیتی بیشتری مانند روسیه و چین است.
حال، امضای یک قرارداد هسته‌ای میان ایران و آمریکا، برای ترک‌ها نشانه‌ای است از این که واشنگتن اختلاف نظرها با ایران در مورد معضل هسته‌ای و سوریه را کنار گذاشته است. از این لحاظ، ترک‌ها از تکرار آن چه که در عراق رخ داد در هراسند. در انتخابات شدیداً بحث‌برانگیز 2010 عراق، ترکیه از اتحاد سکولار/سنی علوی‌ها، که در مقابل حزب شیعه محور «نوری المالکی» شکست خورد، حمایت کرده بود. آنکارا حزب «المالکی» را یک نیروی شیعه و حامی ایران می‌پنداشت. ترک‌ها که عادت کرده‌اند از یک ذره‌بین فرقه‌ای به خاورمیانه نگاه کنند، بر این باورند که واشنگتن عراق را تسلیم شیعه‌ها، و به عبارتی ایران ساخته است.
حال یک قرارداد مصوب میان ایران و آمریکا، دیدگاه آنکارا در مورد این که ایالات متحده در حال پیشبرد منافع شیعه و ایران در سوریه است را تشدید خواهد کرد. ترکیه می‌ترسد که این قرارداد به ایجاد یک هلال شیعی که از دمشق آغاز شده و تا بغداد و تهران ادامه می‌یابد، کمک کند.
ترکیه با توجه به رنجش و خشم خود، چگونه به ایالات متحده پاسخ خواهد داد؟ کشمکش‌های ترکیه در خاورمیانه از یک لحاظ بازتابی از وضعیت ژاپن در آسیای شرقی است. ژاپن، کشوری که قدرتش تماماً قدرت نرم است، حتی امروزه نیز به قدرت سخت آمریکا برای تأمین امنیت خود در آسیای شرقی در مقابل چین و کره شمالی، متکی است. ترکیه که بزرگ‌ترین اقتصاد خاورمیانه است اما توانمندترین قدرت نظامی منطقه نیست، پس از تلاش‌های بیهوده خود در دمشق، به ایالات متحده نیاز دارد تا کشورش را از چالش‌های ناشی از جنگ داخلی سوریه محافظت نماید. بنابراین، باید انتظار داشت که آنکارا در برابر یک قرارداد بالقوه میان ایران و آمریکا تسلیم گردد، البته با اکراه.
با این حال قرارداد میان ایران و آمریکا به ترک‌ها این درس را آموخته است: همه تخم‌مرغ‌هایت را درون سبد آمریکا نگذار. این مسئله، تصمیم اخیر آنکارا در خرید تسلیحات چینی را توضیح می‌دهد. هر چه می‌گذرد، ترکیه همچنان که به آمریکایی‌ها متکی است، در جستجوی شرکای امنیتی بیشتر از روس‌ها گرفته تا چینی‌ها خواهد بود.
