نسخه چاپی
ارسال به دوستان
فیلم سفارشی CIA را در سینما پخش نکنید
از سال‌ها پیش بحث اکران فیلم‌های خارجی در ایران مطرح بود و در مقاطعی چند فیلم در سالن‌های سینمای کشور به اکران درمی‌آمد. اما از اوایل تابستان دور جدید این اکران‌ها آغاز شده است.
از اواخر سال گذشته تصمیم گرفته شد برای ایجاد تنوع در اکران فیلم‌های روی پرده سینماها، فیلم‌های خارجی نیز اضافه شوند که در این راستا انحصاراً ورود و مجوز آن در اختیار مؤسسه رسانه‌های تصویری قرار گرفت. آقای علی آشتیانی‌پور، مسوول این بخش شد.جزئیات‌اکران
مسوول پخش فیلم‌های خارجی در سینماها با اعلام جزئیات نحوه اکران این فیلم‌ها، گفته بود: 60درصد از سهم فروش بلیت این فیلم‌ها برای ایجاد مرکز درمانی برای اهالی سینما اختصاص می‌یابد. شیوه در اختیارگذاری سالن‌ها نیز به این نحو است که مجموعه‌ها و پردیس‌های دارای بیش از هفت سالن می‌توانند یک سالن کامل با ظرفیت ۱۵۰صندلی را برای نمایش فیلم اختصاص دهند. همچنین پردیس‌های دارای سه تا هفت سال می‌توانند دو سانس فوق‌العاده برای نمایش داشته باشند و آن‌هایی که کمتر از سه سالن سینمایی دارند هم فقط در یک سانس فوق‌العاده می‌توانند فیلم خارجی اکران کنند.
آشتیانی‌پور ادامه داده بود: سینماهایی که در حال حاضر برای نمایش فیلم خارجی در نظر داریم، پردیس «کوروش»، پردیس «مگامال» و «باغ کتاب» هستند که در آینده ممکن است به تعداد آن‌ها افزوده شود.
آشتیانی‌پور درباره فروش فیلم‌های خارجی نیز گفت: از نمایش این فیلم‌ها، سهم صاحب سینما ۴۰درصد است و ۶۰درصد دیگر هم به‌طور اختصاصی برای هزینه‌های درمانی اهالی سینما و ایجاد یک مرکز درمانی با مدیریت خانه سینما تعلق می‌گیرد.
اقدامی‌خوب
همانطور که قبلاً بیان شد، بحث اکران فیلم‌های خارجی در سینماهای کشور از سال‌ها پیش مطرح بود. هرازچندگاهی هم یک یا دو فیلم در تک سانس برخی سالن‌ها نمایش داده می‌شد.
مخالفان این طرح چه استدلال‌هایی داشتند؟ آن‌ها معتقد بودند با توجه به محدودیت سالن سینما در کشور، اشغال آن‌ها توسط فیلم‌های خارجی باعث آسیب دیدن سینمای ایران می‌شود. از طرف دیگر آن‌ها مدعی بودند اکران فیلم‌های خارجی با فرهنگ ایرانی همخوانی نداشته و تبعات ضدفرهنگی خواهد داشت. ضمناً این منتقدان به فروش پایین چند فیلم خارجی که در ایران اکران شده بود، استناد می‌کردند و می‌گفتند این طرح شکست خواهد خورد. آن‌ها با توجه به ممیزی‌های مرسوم سینمای ایران عقیده داشتند وقتی فیلمی قرار باشد اصلاح شود، مخاطب ترجیح می‌دهد آن را به‌طور کامل و با زبان اصلی دانلود بکند و ببیند. اما در مقابل تعداد زیادی از کارشناسان سینما و اهالی رسانه موافق اکران فیلم‌های خارجی در ایران بودند. آن‌ها می‌گفتند با توجه به عدم تنوع ژانر و مضمون بین آثار ایرانی، وجود فیلم‌های خارجی با کیفیت باعث اقبال مخاطبان به سینما خواهد شد. این امر از طرفی چرخه اقتصادی سینما را حرکت می‌دهد و از طرفی با آشتی مخاطب با سالن سینما، احتمالاً این مخاطب روی خوشی هم به فیلم‌های ایرانی درحال اکران در همان سالن نشان خواهد داد. موافقان طرح معتقد بودند اگر فیلم‌هایی که انتخاب می‌شوند باکیفیت باشند؛ فیلم‌هایی باشند که نیاز به ممیزی خاصی نداشته باشند و البته همزمان با اکران جهانی در ایران به نمایش دربیایند؛ قطعاً مخاطب از آن استقبال می‌کند. درباره محدودیت تعداد سالن‌های سینما هم این دسته از کارشناسان بیان می‌کردند وقتی همین تعداد سالن با فیلم‌های ایرانی خالی می‌ماند، می‌شود با اکران آثار خارجی صندلی‌ها را پرکرد. ضمناً اکران فیلم‌های خارجی باعث از بین رفتن انحصار شده و مخاطب قدرت انتخاب خواهد داشت. همین رقابت باعث ارتقای سطح کیفی سینمای ایران هم خواهد شد. مجموع استدلال‌های دو طرف ماجرا نشان می‌دهد اصل این اقدام، چه برای سینمای ایران و چه مخاطبان ایرانی مفید خواهد بود. البته به شرط دقت در انتخاب آثار و نحوه اکران آن‌ها.
رشادت‌های‌جاسوسانCIA!
این روزها چهار فیلم خارجی در سالن‌های سینمای ایران-هرچندمحدود- در حال اکران هستند. «وینچستر» به کارگردانی برادران اسپایرگ، «انتقام‌جویان» ساخته برادران روسو، «10در10» به کارگردانی سوزی اوینگ و «22مایل» ساخته پیتربرگ.
اقدامی‌خوب
همانطور که قبلاً بیان شد، بحث اکران فیلم‌های خارجی در سینماهای کشور از سال‌ها پیش مطرح بود. هرازچندگاهی هم یک یا دو فیلم در تک سانس برخی سالن‌ها نمایش داده می‌شد.
مخالفان این طرح چه استدلال‌هایی داشتند؟ آن‌ها معتقد بودند با توجه به محدودیت سالن سینما در کشور، اشغال آن‌ها توسط فیلم‌های خارجی باعث آسیب دیدن سینمای ایران می‌شود. از طرف دیگر آن‌ها مدعی بودند اکران فیلم‌های خارجی با فرهنگ ایرانی همخوانی نداشته و تبعات ضدفرهنگی خواهد داشت. ضمناً این منتقدان به فروش پایین چند فیلم خارجی که در ایران اکران شده بود، استناد می‌کردند و می‌گفتند این طرح شکست خواهد خورد. آن‌ها با توجه به ممیزی‌های مرسوم سینمای ایران عقیده داشتند وقتی فیلمی قرار باشد اصلاح شود، مخاطب ترجیح می‌دهد آن را به‌طور کامل و با زبان اصلی دانلود بکند و ببیند. اما در مقابل تعداد زیادی از کارشناسان سینما و اهالی رسانه موافق اکران فیلم‌های خارجی در ایران بودند. آن‌ها می‌گفتند با توجه به عدم تنوع ژانر و مضمون بین آثار ایرانی، وجود فیلم‌های خارجی با کیفیت باعث اقبال مخاطبان به سینما خواهد شد. این امر از طرفی چرخه اقتصادی سینما را حرکت می‌دهد و از طرفی با آشتی مخاطب با سالن سینما، احتمالاً این مخاطب روی خوشی هم به فیلم‌های ایرانی درحال اکران در همان سالن نشان خواهد داد. موافقان طرح معتقد بودند اگر فیلم‌هایی که انتخاب می‌شوند باکیفیت باشند؛ فیلم‌هایی باشند که نیاز به ممیزی خاصی نداشته باشند و البته همزمان با اکران جهانی در ایران به نمایش دربیایند؛ قطعاً مخاطب از آن استقبال می‌کند. درباره محدودیت تعداد سالن‌های سینما هم این دسته از کارشناسان بیان می‌کردند وقتی همین تعداد سالن با فیلم‌های ایرانی خالی می‌ماند، می‌شود با اکران آثار خارجی صندلی‌ها را پرکرد. ضمناً اکران فیلم‌های خارجی باعث از بین رفتن انحصار شده و مخاطب قدرت انتخاب خواهد داشت. همین رقابت باعث ارتقای سطح کیفی سینمای ایران هم خواهد شد. مجموع استدلال‌های دو طرف ماجرا نشان می‌دهد اصل این اقدام، چه برای سینمای ایران و چه مخاطبان ایرانی مفید خواهد بود. البته به شرط دقت در انتخاب آثار و نحوه اکران آن‌ها.
رشادت‌های‌جاسوسانCIA!
این روزها چهار فیلم خارجی در سالن‌های سینمای ایران-هرچندمحدود- در حال اکران هستند. «وینچستر» به کارگردانی برادران اسپایرگ، «انتقام‌جویان» ساخته برادران روسو، «10در10» به کارگردانی سوزی اوینگ و «22مایل» ساخته پیتربرگ.
نکته‌ای که عیان است این است که مسوولان انتخاب این فیلم‌ها کار ساده‌ای ندارند. از یک سو باید فیلم‌هایی را انتخاب کنند که جذاب و متنوع باشند و از سوی دیگر قابلیت پخش در سینماهای ایران را داشته باشند. سه فیلم اول نشان می‌دهد انتخاب‌های صورت گرفته قابل قبول است. «22مایل» اخیراً به اکران ایران اضافه شده است.
این فیلم را پیتر برگ ساخته که در سال‌های اخیر فیلم‌های سفارشی زیادی ساخته است؛ «پادشاهی»، «تنهابازمانده» و «روزمیهن‌پرستان» از جمله این فیلم‌هاست. داستان فیلم درباره فردی به نام جیمز (مارک والبرگ) و گروهش است که زیر نظر سازمان جاسوسی آمریکا فعالیت می کنند. آن‌ها در جدیدترین مأموریت خود در جنوب شرق آسیا به فردی به نام لی نور (ایکو آوایس) می‌رسند که اطلاعات بسیار ارزشمندی در اختیار دارد که می‌تواند سازمان را در رسیدن به اهدافش کمک کند. اما نور اعلام کرده که تنها به شرط پناهندگی در آمریکا این اطلاعات را در اختیار CIA قرار خواهد داد.
به همین جهت جیمز و گروهش می‌بایست او را از سفارت تا فرودگاه که مسیر 22 مایلی را شامل می‌شود، همراهی کنند تا به سلامت به فرودگاه برسد.
به گزارش مووی‌مگ « 22 مایل » یک تجربه ناامیدکننده نظامی از پیتر برگ است که عقبگردی آشکار در فیلمسازی برای او محسوب می‌شود. اثر جدید او بیشتر شبیه اکشن‌های ویدئویی یا یک قسمت از سریالی اکشن است که در آن عملیات نجات رخ می‌دهد. عملیات نجاتی که در آن نه اتفاق ویژه‌ای می‌افتد و نه حرف تازه‌ای بیان می‌شود. چندین پیام سیاسی گل درشت و نم پس داده تمام چیزی است که از «22 مایل» باقی می‌ماند که پس از شنیدن آن، فیلم برای همیشه به بایگانی خواهد پیوست.
حال با این اوصاف از مسوولان محترم اکران فیلم خارجی باید سؤال کرد که دربین آثار زیادی که در سال جاری تولید و اکران شده، اولویت پخش این فیلم در ایران چیست؟ 22مایل نه به لحاظ هنری جایگاهی دارد که خروجی‌اش از میزان رضایت مردم و منتقدان خارجی مشخص است. و نه به لحاظ محتوایی مورد تأیید سیاست‌های کلان فرهنگی کشور است. اکران فیلم‌های خارجی اقدام خوبی است اما نه فیلمی ضعیف که درباره رشادت‌های جاسوسان CIA است!
*صبح نو
