هنگام رژیم لاغری، چه اتفاقی برای چربیها میافتد؟
با اینکه ما در مورد رژیمهای غذایی و سوختن چربیها زیاد صحبت میکنیم، اما در واقع سوتفاهمهای زیادی در مورد کاهش وزن وجود دارد. برخی مردم برخلاف قانون پایستگی جرم فکر میکنند که چربی به انرژی یا گرما تبدیل می شود؛ درحالی که دیگران فکر میکنند این چربیها به نحوی دفع میشوند یا حتی تبدیل به ماهیچه میشوند. به هیچ وجه سلولهای چربی از بین نمیروند و فقط اگر آنها را بهکار گیرید، کوچک میشوند.
طبق گفتهی «آندرو براون» از دانشگاه نیوساث ولز استرالیا و «روبن میرمن» فیزیکدان استرالیایی، وقتی وزن کم میکنید، چربی خود را بیرون میآورید. محاسبات جدید آنها براساس دانش موجود در بیوشیمی، در مجلهی پزشکی بریتانیا منتشر شد. بران میگوید: «یک باور غلط و سردرگمی دربارهی روند سوختوساز از دست دادن وزن وجود دارد. پاسخ صحیح در این مورد این است که بیشتر این جرم به صورت دیاکسیدکربن تنفس میشود و به هوا بازمی گردد.»
کربوهیدرات و پروتئین اضافه به ترکیبات شیمیایی تبدیل میشود که به آن «تریگلیسرید» میگویند که شامل کربن، هیدروژن و اکسیژن میشود و سپس در قطرات چربی سلولهای چربی ذخیره میشود. برای کم کردن وزن، شما تلاش میکنید که این تریگلیسیدها را بسوزانید که این به معنی آزادسازی کربنی است که در سلولهای چربی شما ذخیره شده است. برای کاهش ۱۰کیلوگرم چربی بدن، نیاز به استنشاق ۲۹کیلوگرم اکسیژن، تولید ۲۸کیلوگرم دیاکسیدکربن و ۱۱کیلوگرم آب است. این سرنوشت سوختساز چربی است.
سپس مقدار جرم ذخیرهشده در آن ۱۰کیلوگرم چربی که بهعنوان دیاکسیدکربن و آب هنگام کمکردن وزن از بدن خارج شد، محاسبه میشود. با ردیابی مسیر این اتمها در خارج از بدن، مشخص شد که ۸.۴ کیلوگرم از آن بهعنوان دیاکسیدکربن خارج میشود. به این ترتیب، بهنظر میرسد ریهها اولین اورگان در کم کردن وزن در بدن ما هستند. ۱.۶کیلوگرم باقیمانده تبدیل به آب میشود که از طریق ادرار، مدفوع، عرق، اشک و دیگر مایعات بدن دفع میشود. پس با این توصیفها آیا لازم است برای کم کردن وزن بازدم بیشتری داشته باشیم؟ خیر، تنفس بیش از حد مورد نیاز سوختوساز بدن، منجر به نفس نفس افتادن و به دنبال آن سرگیجه، تپش قلب و از دست دادن هوشیاری میشود.
طبق گفتهی «آندرو براون» از دانشگاه نیوساث ولز استرالیا و «روبن میرمن» فیزیکدان استرالیایی، وقتی وزن کم میکنید، چربی خود را بیرون میآورید. محاسبات جدید آنها براساس دانش موجود در بیوشیمی، در مجلهی پزشکی بریتانیا منتشر شد. بران میگوید: «یک باور غلط و سردرگمی دربارهی روند سوختوساز از دست دادن وزن وجود دارد. پاسخ صحیح در این مورد این است که بیشتر این جرم به صورت دیاکسیدکربن تنفس میشود و به هوا بازمی گردد.»
کربوهیدرات و پروتئین اضافه به ترکیبات شیمیایی تبدیل میشود که به آن «تریگلیسرید» میگویند که شامل کربن، هیدروژن و اکسیژن میشود و سپس در قطرات چربی سلولهای چربی ذخیره میشود. برای کم کردن وزن، شما تلاش میکنید که این تریگلیسیدها را بسوزانید که این به معنی آزادسازی کربنی است که در سلولهای چربی شما ذخیره شده است. برای کاهش ۱۰کیلوگرم چربی بدن، نیاز به استنشاق ۲۹کیلوگرم اکسیژن، تولید ۲۸کیلوگرم دیاکسیدکربن و ۱۱کیلوگرم آب است. این سرنوشت سوختساز چربی است.
سپس مقدار جرم ذخیرهشده در آن ۱۰کیلوگرم چربی که بهعنوان دیاکسیدکربن و آب هنگام کمکردن وزن از بدن خارج شد، محاسبه میشود. با ردیابی مسیر این اتمها در خارج از بدن، مشخص شد که ۸.۴ کیلوگرم از آن بهعنوان دیاکسیدکربن خارج میشود. به این ترتیب، بهنظر میرسد ریهها اولین اورگان در کم کردن وزن در بدن ما هستند. ۱.۶کیلوگرم باقیمانده تبدیل به آب میشود که از طریق ادرار، مدفوع، عرق، اشک و دیگر مایعات بدن دفع میشود. پس با این توصیفها آیا لازم است برای کم کردن وزن بازدم بیشتری داشته باشیم؟ خیر، تنفس بیش از حد مورد نیاز سوختوساز بدن، منجر به نفس نفس افتادن و به دنبال آن سرگیجه، تپش قلب و از دست دادن هوشیاری میشود.