نسخه چاپی
ارسال به دوستان
واشنگتن پست:
آیا باید به توافق محرمانه با ایران اعتماد کنیم؟/کپی گرفتن و عکس برداری از سند توافق ژنو ممنوع!
این توافق محرمانه نیست ، اما دار و دسته اوباما طوری رفتار می کنند که گویی چنین است ، حتی مقرراتی وضع کرده اند که براساس آن « کپی گرفتن ممنوع است، هیچ عکسی نباید گرفته شود و به یاد داشته باشید که موبایل های بلک بری و آیفون خود را بیرون از سالن جلسه بگذارید."
واشنگتن پست نوشت: تاکنون، دولت اوباما خود را « شفاف ترین دولت در تاریخ » نامیده است، توصیفی که مطبوعات آن را شوخی نامیدند. درست برعکس، در انواع زمینه ها از دسترسی به اخبار تصویری یاآزادی درخواست های اطلاعاتی گرفته تا ارایه پاسخ های متمدنانه به پرسش های مشروع یا هر جنبه دیگری که نشانه صراحت داشته باشد، به نظر می رسد که دولت اوباما و مشاورانش معتقدند که «کمتر بهتر است و هیچ بهترین».
به گزارش سرویس بین الملل تیک Tik.ir، وقتی نگرانی ها درباره شفافیت در دولت مطرح می شود ، معمولاً این به سیاست داخلی مربوط است، اما وقتی سیاست خارجی مطرح می شود، غالباً و درکمال تعجب، دولت اوباما در دسترس نیست و من درباره درز کردن اطلاعات مربوط به امنیت ملی صحبت نمی کنم که هدفش خوب جلوه دادن رئیس جمهوراست(چه درباره عملیات مربوط به اسامه بن لادن یا «اسامی کسانی که باید کشته شوند» یا سایر فعالیت های ضد تروریستی ) این موضوع در هیچ موردی به اندازه سیاست دولت آمریکا در قبال ایران نمی تواند صدق کند.
نه تنها اوباما به ملت امریکا نمی گوید که چه می گذرد، بلکه همچنان از مداخله متحدان منتقدی چون اسرائیل و عربستان سعودی جلوگیری می کند که این باعث عصبانیت می شود. این است که وقتی درنهایت مذاکرات پشت پرده اعلام شد، به نظر می رسید چارچوب توافق کاملاً تغییر کرد( به طور مثال؛ دادن حق غنی سازی به ایران).
فراموش نکنیم، اوباما به کنگره و ملت امریکا گفته بود که به او اعتماد کنیم. به دیپلماسی و صلح فرصتی بدهید و این گونه حرف ها. اما این توافق موقت همچنان دقیقاً تحت نظراست.
اسرائیل پراجکت در این رابطه نوشت: "چندی پیش مجادله ای درباره تصمیم دولت اوباما مبنی بر پنهان نگه داشتن متن نحوه اجرای طرح اقدام مشترک موقت با ایران از ملت به راه افتاد .... شخصیت های طراز اول ایران بارها و به صراحت کاخ سفید را متهم کرده اند که میزان تعهد ایران را در زمینه امتیاز دادن درباره برنامه هسته ای اش درچارچوب طرح اقدام مشترک، بد تفسیر می کند. تحلیلگران و روزنامه نگاران نتوانسته اند سخنان ایران را ارزیابی کنند، چون کاخ سفید اجازه نداده است که متن توافق نامه به طورعلنی به دقت بررسی شود . "
این توافق محرمانه نیست ، اما دار و دسته اوباما طوری رفتار می کنند که گویی چنین است ، حتی مقرراتی وضع کرده اند که براساس آن « کپی گرفتن ممنوع است، هیچ عکسی نباید گرفته شود و به یاد داشته باشید که موبایل های بلک بری و آیفون خود را بیرون از سالن جلسه بگذارید."
دیوید ریفکین ، کارشناس قانون اساسی، اذعان داشت که پنهان نگه داشتن مذاکرات هیچ مغایرتی با قانون اساسی ندارد، اما کار بسیار بدی است.
او می گوید که رئیس جمهور می تواند با استفاده از اختیارات خود در صدور فرمان کشور را اداره کند(برخلاف اختیارات وی در زمینه عقد پیمان). اما او یادآورشد این شیوه با رویه متداول تاریخی مطابقت ندارد" چون در گذشته، مسائل مهم مملکتی در ردیف امضاء پیمان تلقی می شدند که بر طبق قانون اساسی آمریکا،رئیس جمهوری هنگام امضاء پیمان باید با سنا مشورت کند. افزون بر این، این شیوه مناسبی نیست، چون قلمداد کردن موافقت نامه امضاء شده با ایران در قالب اختیارات اجرایی رئیس جمهوری، مانع از آن می شود تا در قبال مسایل سیاسی کشور اتفاق نظر فراهم شود."
او اجتناب از افشای توافق حساس سیاست خارجی را « بی سابقه » و « خارق العاده» توصیف کرد.
علاوه بر این، پنهان کاری درباره این توافق به این بدگمانی دامن می زند که رئیس جمهور سرگرم انجام دادن توافق بدی است و برای سرپوش گذاشتن روی آن همواره تکرار می کند که(همه گزینه ها روی میز است، فعالیت های هسته ای ایران « غیرقابل قبول» است وغیره). جان بولتون ، سفیرسابق امریکا در سازمان ملل ، می گوید:" اگر این[ توافق] زیانبار نیست، چرا متن آن منتشر نمی شود؟ و اگر خطری ندارد، باید معلوم شود که ما از چه چیزی دست برداشته ایم".
رسانه هایی که بیشر رویدادها و مسایل کاخ سفید را پوشش داده اند در مقایسه با رسانه هایی که خبرهای مربوط به کاخ سفید را پوشش داده اند به اطلاعات بیشتری دسترسی داشته، بی طرف تر بوده و در پی بردن به مسایل، جدیت بیشتری از خود نشان می دهند. آن ها باید روی این موضوع کارکنند ،درصورت نیاز هر روز این سوالات را به موقع بپرسند. چطورمی توان به دیپلماسی ای اعتماد کرد، اگر رئیس جمهور نتایج آن را به ما بازگو نکند؟اگر متن توافق نامه را نتوانیم ببینیم چگونه می توانیم بفهمیم که ایرانی ها آن را چگونه تفسیرمی کنند؟ چرا متن آن نمی تواند منتشر شود ؟ آیا متن توافق نامه را به اسرائیل و هم پیمانان آن داده اند ،ولی به ملت امریکا خیر؟
در هر یک از دولت های پیشین آمریکا، چنین اقدامی یک رسوایی تلقی می شد، اما در دولت کنونی این یک رویه متداول محسوب می شود.
به گزارش سرویس بین الملل تیک Tik.ir، وقتی نگرانی ها درباره شفافیت در دولت مطرح می شود ، معمولاً این به سیاست داخلی مربوط است، اما وقتی سیاست خارجی مطرح می شود، غالباً و درکمال تعجب، دولت اوباما در دسترس نیست و من درباره درز کردن اطلاعات مربوط به امنیت ملی صحبت نمی کنم که هدفش خوب جلوه دادن رئیس جمهوراست(چه درباره عملیات مربوط به اسامه بن لادن یا «اسامی کسانی که باید کشته شوند» یا سایر فعالیت های ضد تروریستی ) این موضوع در هیچ موردی به اندازه سیاست دولت آمریکا در قبال ایران نمی تواند صدق کند.
نه تنها اوباما به ملت امریکا نمی گوید که چه می گذرد، بلکه همچنان از مداخله متحدان منتقدی چون اسرائیل و عربستان سعودی جلوگیری می کند که این باعث عصبانیت می شود. این است که وقتی درنهایت مذاکرات پشت پرده اعلام شد، به نظر می رسید چارچوب توافق کاملاً تغییر کرد( به طور مثال؛ دادن حق غنی سازی به ایران).
فراموش نکنیم، اوباما به کنگره و ملت امریکا گفته بود که به او اعتماد کنیم. به دیپلماسی و صلح فرصتی بدهید و این گونه حرف ها. اما این توافق موقت همچنان دقیقاً تحت نظراست.
اسرائیل پراجکت در این رابطه نوشت: "چندی پیش مجادله ای درباره تصمیم دولت اوباما مبنی بر پنهان نگه داشتن متن نحوه اجرای طرح اقدام مشترک موقت با ایران از ملت به راه افتاد .... شخصیت های طراز اول ایران بارها و به صراحت کاخ سفید را متهم کرده اند که میزان تعهد ایران را در زمینه امتیاز دادن درباره برنامه هسته ای اش درچارچوب طرح اقدام مشترک، بد تفسیر می کند. تحلیلگران و روزنامه نگاران نتوانسته اند سخنان ایران را ارزیابی کنند، چون کاخ سفید اجازه نداده است که متن توافق نامه به طورعلنی به دقت بررسی شود . "
این توافق محرمانه نیست ، اما دار و دسته اوباما طوری رفتار می کنند که گویی چنین است ، حتی مقرراتی وضع کرده اند که براساس آن « کپی گرفتن ممنوع است، هیچ عکسی نباید گرفته شود و به یاد داشته باشید که موبایل های بلک بری و آیفون خود را بیرون از سالن جلسه بگذارید."
دیوید ریفکین ، کارشناس قانون اساسی، اذعان داشت که پنهان نگه داشتن مذاکرات هیچ مغایرتی با قانون اساسی ندارد، اما کار بسیار بدی است.
او می گوید که رئیس جمهور می تواند با استفاده از اختیارات خود در صدور فرمان کشور را اداره کند(برخلاف اختیارات وی در زمینه عقد پیمان). اما او یادآورشد این شیوه با رویه متداول تاریخی مطابقت ندارد" چون در گذشته، مسائل مهم مملکتی در ردیف امضاء پیمان تلقی می شدند که بر طبق قانون اساسی آمریکا،رئیس جمهوری هنگام امضاء پیمان باید با سنا مشورت کند. افزون بر این، این شیوه مناسبی نیست، چون قلمداد کردن موافقت نامه امضاء شده با ایران در قالب اختیارات اجرایی رئیس جمهوری، مانع از آن می شود تا در قبال مسایل سیاسی کشور اتفاق نظر فراهم شود."
او اجتناب از افشای توافق حساس سیاست خارجی را « بی سابقه » و « خارق العاده» توصیف کرد.
علاوه بر این، پنهان کاری درباره این توافق به این بدگمانی دامن می زند که رئیس جمهور سرگرم انجام دادن توافق بدی است و برای سرپوش گذاشتن روی آن همواره تکرار می کند که(همه گزینه ها روی میز است، فعالیت های هسته ای ایران « غیرقابل قبول» است وغیره). جان بولتون ، سفیرسابق امریکا در سازمان ملل ، می گوید:" اگر این[ توافق] زیانبار نیست، چرا متن آن منتشر نمی شود؟ و اگر خطری ندارد، باید معلوم شود که ما از چه چیزی دست برداشته ایم".
رسانه هایی که بیشر رویدادها و مسایل کاخ سفید را پوشش داده اند در مقایسه با رسانه هایی که خبرهای مربوط به کاخ سفید را پوشش داده اند به اطلاعات بیشتری دسترسی داشته، بی طرف تر بوده و در پی بردن به مسایل، جدیت بیشتری از خود نشان می دهند. آن ها باید روی این موضوع کارکنند ،درصورت نیاز هر روز این سوالات را به موقع بپرسند. چطورمی توان به دیپلماسی ای اعتماد کرد، اگر رئیس جمهور نتایج آن را به ما بازگو نکند؟اگر متن توافق نامه را نتوانیم ببینیم چگونه می توانیم بفهمیم که ایرانی ها آن را چگونه تفسیرمی کنند؟ چرا متن آن نمی تواند منتشر شود ؟ آیا متن توافق نامه را به اسرائیل و هم پیمانان آن داده اند ،ولی به ملت امریکا خیر؟
در هر یک از دولت های پیشین آمریکا، چنین اقدامی یک رسوایی تلقی می شد، اما در دولت کنونی این یک رویه متداول محسوب می شود.
