۱۰ روش درمانی عجیب و غریب در دنیای پزشکی

عرق درمانی ترکیبی از مشاوره گروهی/روان‌درمانی و تعریق گروهی است. تعریق گروهی یک تعامل اجتماعی است در حالی که واکنش‌های روان‌فیزیولوژی به قرارگیری در معرض گرما را هم تجربه می‌کنید. تعریق گروهی جایگاه فرهنگی محکمی دارد و هزاران سال است که در سراسر جهان برای بهبود سلامتی وجود داشته است. از نمونه‌های آن می‌توان به سونا در فنلاندی، بانیا در روسیه، مراسم کلبه تعریق سرخپوست‌های آمریکایی، حمام اسلامی، موشی بور در ژاپن و سیفوتو در آفریقا اشاره کرد. تعریق گروهی هزاران سال است که برای اهداف جسمی و روحی استفاده می‌شود.

همه ما با استفاده از گِل در استراحتگاه‌های بهداشتی آشناییم، جایی که افراد حمام گِل می‌گیرند تا پوستشان بهتر شود. اما بسیاری از افراد نمی‌دانند که گِل در درمان‌های داخلی هم استفاده می‌شود. گاهی اوقات از گِل برای پوشش روی قرص‌ها استفاده می‌شود، اما در دوز‌های بالاتر برای درمان اختلالات روده هم مصرف می‌شود.

حتی ناسا هم از گِل درمانی استفاده می‌کند. ناسا در دهه ۱۹۶۰ تاثیرات بی‌وزنی بر بدن انسان را مورد مطالعه قرار داد. آزمایش‌ها نشان داد که بی‌وزنی منجر به تقلیل سریع استخوان‌ها می‌شود، بنابراین از اقدامات درمانی مختلفی برای مقابله با آن استفاده شد. از تعدادی شرکت داروسازی هم خواسته شد تا مکمل کلسیم تولید کنند، اما ظاهرا هیچ یک از آن‌ها به اندازه گِل موثر نبودند. گِل مخصوصی که در این مورد استفاده می‌شد ترامین بود، یک خاک سرخ رنگ که در کالیفرنیا یافت می‌شود. دکتر بنجامین ارشوف از انستیتوی پلی تکنیک کالیفرنیا نشان داد که مصرف خاک اثرات بی‌وزنی را خنثی می‌کند.

درمان با ضربه الکتریکی تشنج‌آور یا الکتروشوک یا برق درمانی، یک روش درمان روانی اثبات شده، اما بحث برانگیز است که در آن به بیماران بیهوش شوک الکتریکی وارد می‌شود. امروزه از برق‌درمانی برای درمان افسردگی‌های شدیدی استفاده می‌شود که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده اند و همچنین برای درمان اختلال دوقطبی، کاتاتونیا و اسکیزوفرنی هم استفاده می‌شود.

این درمان اولین بار در دهه ۱۹۳۰ معرفی شد و به عنوان روش درمانی در دهه ۱۹۴۰ و ۵۰ به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفت. امروزه یک میلیون نفر در جهان هر سال از این درمان استفاده می‌کنند که معمولا در یک دوره ۶-۱۲ جلسه‌ای، دو یا سه بار در هفته انجام می‌شود. افراد زیادی از این روش در درمان افسردگی نتیجه گرفته اند.

در این روش معمولا از آب سرد استفاده می‌شود. از ریختن آب سرد برای شوک دادن به بدن و نوعی تب‌دار کردن استفاده می‌شود. برخی روش‌های مراقبه مثل تومو هم اثرات مشابهی در بالا بردن دما دارند. ریختن آب سرد مثل شنا کردن در یخ است و اثر آن معمولا شدیدتر و ماندگارتر از دوش آب سرد است. به پایان رساندن حمام با دوش آب سرد یک روش درمان طبیعی سنتی و قدیمی است. برخی معتقدند این روش برای کشتن باکتری‌های مضر و رها کردن باکتری‌های مفید در بدن مفید است.

اصطلاح ادراردرمانی به کاربرد‌های مختلف ادرار انسان برای مصارف دارویی یا آرایشی، از جمله نوشیدن ادرار خود و ماساژ پوست با ادرار خود یا دیگران اشاره دارد. هیچ مدرک علمی برای استفاده درمانی از ادرار وجود ندارد. ادرار کردن روی زخم نیش عروس دریایی یک روش درمانی عامیانه است، اما هیچ اثر مفیدی ندارد و حتی ممکن است تاثیر عکس داشته باشد، چون یاخته‌های باقیمانده در محل نیش را فعال می‌کند. ادرار حاوی مواد مفیدی مثل ویتامین ث است، اما این مواد به دلیل عدم استفاده یا بیش از حد بودن دفع شده اند؛ بنابراین استفاده مجدد از آن باعث دفع مجدد می‌شود. بارزترین تاثیر فیزیولوژیکی مصرف ادرار، حداقل با معده خالی، اسهال است.

فصد خون عبارت است از گرفتن مقدار قابل توجهی از خون بیمار برای درمان یا پیشگیری از بیماری‌ها. این رایج‌ترین عمل پزشکی بود که توسط پزشکان در یک دوره زمانی تقریبا دو هزار ساله تا اواخر قرن نوزدهم انجام می‌شد. در اکثر موارد، استفاده از این روش برای بیماران مضر بود، اما باعث مرگ نمی‌شد. این روش هنوز یکی از موثرترین درمان‌ها برای آهن اضافی خون و درمان سلول‌های قرمز اضافی است که در بیماری‌هایی مثل پورفیری رخ می‌دهد.

زالو درمانی هنوز هم انجام می‌شود. این روش، درمان موثری برای کاهش انعقاد خون، بهبود فشار خون بالا و تحریک گردش خون در عمل جراحی ترمیمی وصل کردن مجدد اندام‌هایی مثل پلک چشم، انگشتان و گوش‌ها استفاده می‌شود. اثر درمانی در نتیجه خونریزی مداوم زخم‌های به جا مانده از زالو‌ها به دست می‌آید. رایج‌ترین عارضه زالودرمانی خونریزی طولانی مدت است که به راحتی درمان می‌شود، اگرچه واکنش‌های آلرژیک و عفونت‌های باکتریایی هم ممکن است رخ دهد. دستگاه‌هایی به نام «زالو‌های مکانیکی» اختراع شده که هپارین ترشح می‌کند و عملکردی مشابه زالودرمانی دارد.

درمان هلمینتیک نوعی ایمنی درمانی، درمان بیماری‌های خودایمنی و اختلالات ایمنی، با استفاده از آلودگی عمدی با کرم‌های انگلی (هلمینیت) یا تخم آن‌ها است. این روش هر دردی را درمان می‌کند و گا‌ها برای درمان آسم یا تب یونجه هم به کار می‌رود. بسته به بیماری خودایمنی موردنظر، عفونت هلمنتیک منجر به بهبود علائم در ۷۰درصد از بیماران می‌شود. کرم‌ها در دوز‌های خوراکی تجویز می‌شوند که در یک دوره چند هفته‌ای به طور مکرر مصرف می‌شوند و ممکن است عوارض جانبی نسبتا شدیدی داشته باشند. برخی بیماران در دوره درمان ۸ دوز ۲۵۰۰ تخم کرمی دریافت می‌کنند.

باکتری مدفوع درمانی برای درمان انواع خاصی از اختلالات التهابی روده مثل کولیت زخمی استفاده می‌شود. این درمان به شکل تنقیه در یک دوره پنج روزه به بیمار داده می‌شود. برای ساخت مایعی که در تنقیه استفاده می‌شود، به یک «اهداکننده مدفوع» نیاز است. به عبارت دیگر، یک نمونه مدفوع از فرد سالم (معمولا بستگان بیمار) گرفته شده و بعد از تبدیل به مایع، وارد مقعد بیمار می‌شود. تفکر پشت این درمان این است که باکتری مدفوع فرد سالم در بیمار رشد کرده و او را بهبود می‌بخشد. چیزی که شاید چندش آورتر از تنقیه مدفوع دیگران باشد، این است که این مایع ممکن است از طریق لوله‌ای وارد بینی شود.

پزشکان قرن‌ها برای درمان انواع بیماری‌ها استعمال دخانیات را تجویز می‌کردند و گرچه این عمل هنوز اتفاق می‌افتد، اما تعداد پزشکانی که این درمان را پیشنهاد می‌کنند بسیار کمتر شده است. تحقیقات مربوط به بیماری‌های عصبی نشان داده که خطر ابتلا به بیماری پارکینسون یا آلزایمر در افراد سیگاری ۵۰درصد کمتر است. همچنین نیکوتین، علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی را بهبود می‌بخشد و اثراتی روی مغز دارد که شبیه به محرک‌ها است. اگرچه این یافته‌ها نباید هیچ کس را به سیگارکشیدن تشویق کند، اما برخی تحقیقات روی فواید نیکوتین روی سلامتی تمرکز دارند.

منبع:برترین ها