رئیس مجلس: دليلي ندارد كه از حصر ناراحت نباشيم/این مسئله بايد از روش خاص خودش حل شود
او در همين حال به التزام دولت جديد به اجراي قانون هم اشاره ميكند و ميگويد: «كه تلاش ميكنند و ميگويند كه به قانون ملتزم هستند. اين موضوع خيلي روابط را تنظيم ميكند. مجلس كار اجرايي نميكند بلكه تلاش ميكند كه قانون اجرايي شود. خب اگر به قانون توجه نشود كار عبثي است و مهمتر اين است كه دولتي كه معتقد به عدالت است بايد از محور قانون بگذرد.»
علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی طی گفتگویی با اعتماد اظهار داشت: دليلي ندارد كه ناراحت نباشيم. مگر ما
دنبال اين هستيم كه مردم را ناراحت كنيم.
به گزارش سرویس سیاسی «تیک»، وی در بخش دیگری بیان داشت: دولت فعلي بنا را بر ايجاد «آرامش» در كشور دارد و اين نكته مثبتي است.
متن این مصاحبه در زیر می اید:
از رييس مجلس شوراي اسلامي از روزهاي مسووليتش در تيم مذاكرهكننده هستهيي و حس و حالش بعد از آنكه تيم مذاكرهكننده در سوم آذر سال جاري با 1+5 به توافق رسيد. از اينكه چقدر حسرت خورده است كه چرا چنين موفقيتي در كارنامهاش نداشته است؟ ميپرسيم رييس مجلس اما تاكيد ميكند كه خبري از حسرت خوردن نبوده است و از دلايل تغيير رفتار غرب ميگويد و تاكيد ميكند: «بعضيها ميگويند با آمدن دولت جديد فضا تغيير كرد و اين توافق صورت گرفت. حالا فضا هم تغيير كرد ولي اينها تقاضايشان براي مذاكره قبل از اين دولت بود. چرا؟ به دليل اينكه آنها فهميدند ايران از يك حدي گذشت و حالا بايد نوع سلوك را عوض كنند. تحريم هم كردند ولي حل نشد. ايران هم رو به جلو ميرود. پس بايد اين موضوع را از طريق سياسي حل كنند».
لاریجانی تاكيد ميكند كه ضعف از تيم مذاكرهكنندهيي كه رياستش را بر عهده داشته نبوده است و اين تفاهم به دليل« تغيير شرايطي بوده است كه ظرف زماني به غرب تحميل كرد». از «تفاهم» ميگويد و در پاسخ به اينكه آيا ميشد مساله هستهيي با هزينه كمتري به توافق برسد؟ ميگويد: «بله، با هزينه كمتر ميشد از اين مرحله عبور كرد. ولي در كل هزينهبر بود چون ميزان دخالت بيروني آن زياد است. الان موقع تفاهم است». ادامه ميدهد كه «اگر ايران در اين فاصله اين پيشرفتها را نكرده بود محال بود پشت ميز مذاكرات هستهيي به شما تكنولوژي هستهيي بدهند. اگر امروز شما در خاورميانه نقشآفرين هستيد ميگويند كه با شما مشورت كنيم و اگر نقشآفرين نباشيد اصلا محلتان نميگذارند. پس صاحب اين تكنولوژي شدن قدري زحمت داشته است و بايد اين زحمت را ميكشيديم. حالا اين زحمت از طريق مذاكره به بار نشسته است.»
دولت بنا را بر ايجاد «آرامش» در كشور دارد
رييس مجلس شوراي اسلامي اما از همان شخصيتهايي است كه دل پردردي از دولت محمود احمدينژاد و رفتارهايش دارد. مجلسي كه رياستش را بر عهده داشت در دو سال آخر اين دولت بيشترين حجم مشكلات و تنازعات را با محمود احمدينژادي داشت كه نقش اساسي در روي كار آمدنش داشتند. حالا نظر رييس مجلس شوراي اسلامي را در مورد تفاوتهاي دولت روحاني با دولت احمدينژاد ميپرسيم. سوالي كه براي پاسخ به آن درنگ نميكند و با همان دل پر ميگويد: « تفاوتشان زياد است. به نظر من نخستين تفاوت اين است كه دولت فعلي بنا را بر ايجاد «آرامش» در كشور دارد و اين نكته مثبتي است». از تفاوت سليقههاي مجلس با دولت قبلي ياد ميكند كه در دولت جديد خبري از آنها نيست و ميگويد: «نكته ديگري كه در كار ميبينم اين است كه تحليل ما در مجلس از مشكلات اقتصادي با دولت مشابه است. در گذشته اينگونه نبود و چنين تفاهمي نميديديم.»
قانون اجرا نشد
بيتوجهي دولتهاي نهم و دهم به اجراي قانون در سالهاي اخير كابوس شبهاي نمايندگان مجلس شده بود. با تذكر، سوال و استيضاح هم نتوانستند دولت را بر سر سازگاري بياورند و دعاي شب و روزشان شده بود پايان دولت احمدينژاد. رييس قوه مقننه همين عدم اجراي قوانين را ريشه مفاسد اقتصادي ميداند ميگويد: «شما اگر بهترين قانون را هم بنويسيد اما درست اجرا نشود خب اشكال به وجود ميآيد. در پاسخ به اينكه چرا اين وضع به وجود آمده است بايد گفت كه چون قانون اجرا نشد. بنا بود 30 درصد منابع قانون هدفمندي يارانهها به بخش توليد داده شود كه نرفت و حتي يك ريالاش هم نرفت»
او در همين حال به التزام دولت جديد به اجراي قانون هم اشاره ميكند و ميگويد: «كه تلاش ميكنند و ميگويند كه به قانون ملتزم هستند. اين موضوع خيلي روابط را تنظيم ميكند. مجلس كار اجرايي نميكند بلكه تلاش ميكند كه قانون اجرايي شود. خب اگر به قانون توجه نشود كار عبثي است و مهمتر اين است كه دولتي كه معتقد به عدالت است بايد از محور قانون بگذرد.»
رييس مجلس شوراي اسلامي اما در پاسخ به دغدغهها در مورد رنگ باختن فرهنگ حزبي در نظام پارلماني ابراز همدردي ميكند و ميگويد: «من بهشدت معتقدم كه احزاب مزاحم ارتباط نزديك با مردم نيست چون خود حزب ميخواهد كه از مردم راي بگيرد. حزب دو كار مهم انجام ميدهد؛ يكي كادر تربيت ميكند و نگاههاي ملي را القا ميكند، ديگري اين است كه كشور داراي برنامه ميشود. يكي از ضعفهايي كه شما به آن اشاره داريد همين مساله است».
علي لاريجاني اما از بدبينيهايي كه در كشور نسبت به حزب وجود دارد هم ناراحت است و تاكيد دارد كه «در كشورمان به خاطر شرايط تاريخي نسبت به حزب مقداري بدبيني وجود دارد، مقداري هم ما به آن اضافه ميكنيم. يعني افرادي كه صاحب تريبون هستند، طوري صحبت ميكنند كه حزب بد است لذا اين سوار بر آن حافظه تاريخي ميشود و كار را مشكلتر ميكند. در حالي كه از لوازم دموكراسي تشكيل احزاب است كه اين تشكيل به معناي قطع ارتباط با مردم نيست. چون خود آن تشكيلات بايد با مردم در ارتباط باشد لذا اين ضعف را بايد جبران كرد. تا وقتي كه يك همفكري بين رجال سياسي ما بهوجود نيايد اين رخ نخواهد داد.»
دليلي ندارد كه از حصر ناراحت نباشم
از او درباره حسش از اينكه يك رييس مجلس پيشين يعني مهدي كروبي در حصر است ميپرسيم كه با حسي عجيب ميگويد: «دليلي ندارد كه ناراحت نباشيم. مگر ما دنبال اين هستيم كه مردم را ناراحت كنيم. اين سوال شما قدري عجيب است. هر كسي زندان برود ناراحت ميشويم، چه دليلي دارد كه جمهوري اسلامي افراد را زنداني كند؟ ولي اين افراد مشكلاتي دارند كه بايد از روش خاص خودش حل شود و راهحلش هياهوي رسانهيي نيست.»
به گزارش سرویس سیاسی «تیک»، وی در بخش دیگری بیان داشت: دولت فعلي بنا را بر ايجاد «آرامش» در كشور دارد و اين نكته مثبتي است.
متن این مصاحبه در زیر می اید:
از رييس مجلس شوراي اسلامي از روزهاي مسووليتش در تيم مذاكرهكننده هستهيي و حس و حالش بعد از آنكه تيم مذاكرهكننده در سوم آذر سال جاري با 1+5 به توافق رسيد. از اينكه چقدر حسرت خورده است كه چرا چنين موفقيتي در كارنامهاش نداشته است؟ ميپرسيم رييس مجلس اما تاكيد ميكند كه خبري از حسرت خوردن نبوده است و از دلايل تغيير رفتار غرب ميگويد و تاكيد ميكند: «بعضيها ميگويند با آمدن دولت جديد فضا تغيير كرد و اين توافق صورت گرفت. حالا فضا هم تغيير كرد ولي اينها تقاضايشان براي مذاكره قبل از اين دولت بود. چرا؟ به دليل اينكه آنها فهميدند ايران از يك حدي گذشت و حالا بايد نوع سلوك را عوض كنند. تحريم هم كردند ولي حل نشد. ايران هم رو به جلو ميرود. پس بايد اين موضوع را از طريق سياسي حل كنند».
لاریجانی تاكيد ميكند كه ضعف از تيم مذاكرهكنندهيي كه رياستش را بر عهده داشته نبوده است و اين تفاهم به دليل« تغيير شرايطي بوده است كه ظرف زماني به غرب تحميل كرد». از «تفاهم» ميگويد و در پاسخ به اينكه آيا ميشد مساله هستهيي با هزينه كمتري به توافق برسد؟ ميگويد: «بله، با هزينه كمتر ميشد از اين مرحله عبور كرد. ولي در كل هزينهبر بود چون ميزان دخالت بيروني آن زياد است. الان موقع تفاهم است». ادامه ميدهد كه «اگر ايران در اين فاصله اين پيشرفتها را نكرده بود محال بود پشت ميز مذاكرات هستهيي به شما تكنولوژي هستهيي بدهند. اگر امروز شما در خاورميانه نقشآفرين هستيد ميگويند كه با شما مشورت كنيم و اگر نقشآفرين نباشيد اصلا محلتان نميگذارند. پس صاحب اين تكنولوژي شدن قدري زحمت داشته است و بايد اين زحمت را ميكشيديم. حالا اين زحمت از طريق مذاكره به بار نشسته است.»
دولت بنا را بر ايجاد «آرامش» در كشور دارد
رييس مجلس شوراي اسلامي اما از همان شخصيتهايي است كه دل پردردي از دولت محمود احمدينژاد و رفتارهايش دارد. مجلسي كه رياستش را بر عهده داشت در دو سال آخر اين دولت بيشترين حجم مشكلات و تنازعات را با محمود احمدينژادي داشت كه نقش اساسي در روي كار آمدنش داشتند. حالا نظر رييس مجلس شوراي اسلامي را در مورد تفاوتهاي دولت روحاني با دولت احمدينژاد ميپرسيم. سوالي كه براي پاسخ به آن درنگ نميكند و با همان دل پر ميگويد: « تفاوتشان زياد است. به نظر من نخستين تفاوت اين است كه دولت فعلي بنا را بر ايجاد «آرامش» در كشور دارد و اين نكته مثبتي است». از تفاوت سليقههاي مجلس با دولت قبلي ياد ميكند كه در دولت جديد خبري از آنها نيست و ميگويد: «نكته ديگري كه در كار ميبينم اين است كه تحليل ما در مجلس از مشكلات اقتصادي با دولت مشابه است. در گذشته اينگونه نبود و چنين تفاهمي نميديديم.»
قانون اجرا نشد
بيتوجهي دولتهاي نهم و دهم به اجراي قانون در سالهاي اخير كابوس شبهاي نمايندگان مجلس شده بود. با تذكر، سوال و استيضاح هم نتوانستند دولت را بر سر سازگاري بياورند و دعاي شب و روزشان شده بود پايان دولت احمدينژاد. رييس قوه مقننه همين عدم اجراي قوانين را ريشه مفاسد اقتصادي ميداند ميگويد: «شما اگر بهترين قانون را هم بنويسيد اما درست اجرا نشود خب اشكال به وجود ميآيد. در پاسخ به اينكه چرا اين وضع به وجود آمده است بايد گفت كه چون قانون اجرا نشد. بنا بود 30 درصد منابع قانون هدفمندي يارانهها به بخش توليد داده شود كه نرفت و حتي يك ريالاش هم نرفت»
او در همين حال به التزام دولت جديد به اجراي قانون هم اشاره ميكند و ميگويد: «كه تلاش ميكنند و ميگويند كه به قانون ملتزم هستند. اين موضوع خيلي روابط را تنظيم ميكند. مجلس كار اجرايي نميكند بلكه تلاش ميكند كه قانون اجرايي شود. خب اگر به قانون توجه نشود كار عبثي است و مهمتر اين است كه دولتي كه معتقد به عدالت است بايد از محور قانون بگذرد.»
رييس مجلس شوراي اسلامي اما در پاسخ به دغدغهها در مورد رنگ باختن فرهنگ حزبي در نظام پارلماني ابراز همدردي ميكند و ميگويد: «من بهشدت معتقدم كه احزاب مزاحم ارتباط نزديك با مردم نيست چون خود حزب ميخواهد كه از مردم راي بگيرد. حزب دو كار مهم انجام ميدهد؛ يكي كادر تربيت ميكند و نگاههاي ملي را القا ميكند، ديگري اين است كه كشور داراي برنامه ميشود. يكي از ضعفهايي كه شما به آن اشاره داريد همين مساله است».
علي لاريجاني اما از بدبينيهايي كه در كشور نسبت به حزب وجود دارد هم ناراحت است و تاكيد دارد كه «در كشورمان به خاطر شرايط تاريخي نسبت به حزب مقداري بدبيني وجود دارد، مقداري هم ما به آن اضافه ميكنيم. يعني افرادي كه صاحب تريبون هستند، طوري صحبت ميكنند كه حزب بد است لذا اين سوار بر آن حافظه تاريخي ميشود و كار را مشكلتر ميكند. در حالي كه از لوازم دموكراسي تشكيل احزاب است كه اين تشكيل به معناي قطع ارتباط با مردم نيست. چون خود آن تشكيلات بايد با مردم در ارتباط باشد لذا اين ضعف را بايد جبران كرد. تا وقتي كه يك همفكري بين رجال سياسي ما بهوجود نيايد اين رخ نخواهد داد.»
دليلي ندارد كه از حصر ناراحت نباشم
از او درباره حسش از اينكه يك رييس مجلس پيشين يعني مهدي كروبي در حصر است ميپرسيم كه با حسي عجيب ميگويد: «دليلي ندارد كه ناراحت نباشيم. مگر ما دنبال اين هستيم كه مردم را ناراحت كنيم. اين سوال شما قدري عجيب است. هر كسي زندان برود ناراحت ميشويم، چه دليلي دارد كه جمهوري اسلامي افراد را زنداني كند؟ ولي اين افراد مشكلاتي دارند كه بايد از روش خاص خودش حل شود و راهحلش هياهوي رسانهيي نيست.»