نسخه چاپی
ارسال به دوستان
تجربه‌های تکراری ۲ نفره سیامک انصاری و جواد رضویان
۲۱ قسمت از سریال «صفر ۲۱» با کارگردانی مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری روی آنتن شبکه ۳ سیما رفته است.در خوش‌بینانه‌ترین حالت تنها عایدی مخاطب از تماشای این سریال، «بطالت» و نیز تماشای موقعیت‌های طنز با چاشنی دیالوگ‌های پینگ‌پنگی بین جواد رضویان و سیامک انصاری است.
به گزارش روزنامه جوان؛ ۲۱ قسمت از سریال «صفر ۲۱» با کارگردانی مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری روی آنتن شبکه ۳ سیما رفته است. با کمی ارفاق و در خوش‌بینانه‌ترین حالت تنها عایدی مخاطب از سه هفته تماشای این سریال، هدر رفتن وقت یا به عبارتی بهتر «بطالت» و نیز تماشای موقعیت‌های طنز با چاشنی دیالوگ‌های پینگ‌پنگی بین جواد رضویان و سیامک انصاری است که بیشتر تداعی‌کننده کلیپ‌های اینستاگرامی است تا بهترین زمان آنتن یکی از شبکه‌های تلویزیونی.آنچه تاکنون نصیب مخاطب این سریال شده از نظر محتوایی شوخی‌های نازل و دم‌دستی و از نظر فرمی ملغمه‌ای از شمایل و تکنیک‌های تجربه شده در آثار مهران مدیری است
اول: در قسمت‌های ابتدایی، مخاطب با توجه به شناخت و سابقه بازیگری و حرفه‌ای جواد رضویان و سیامک انصاری به عنوان دو چهره شناخته شده، توقع داشت شاهد مجموعه‌ای باشد که نگاهی طنازانه و البته حرفه‌ای به مباحث و مشکلات روز یا حداقل مرتبط یا نزدیک به اوضاع کنونی جامعه دارد، اما آنچه تاکنون نصیب مخاطب این سریال شده از نظر محتوایی شوخی‌های نازل و دم‌دستی و از نظر فرمی ملغمه‌ای از شمایل و تکنیک‌های تجربه شده در آثار مهران مدیری است که هر دو شخصیت اصلی این مجموعه تجربه آن را قبلاً در آثار مختلف مدیری داشته‌اند.
کنش و واکنش‌های فریبرز (سیامک انصاری) در این مجموعه ملغمه‌ای از کاراکترهای طنزی است که این بازیگر آن‌ها را قبلاً بازی کرده است.
جواد رضویان هم سعی کرده با ارائه یک لهجه و گویش من‌درآوردی و اکت‌های تکراری همانند آنچه مخاطب پیش‌تر از وی در سریال «در حاشیه» مشاهده کرده است، کاراکتر «جلال» را طراحی کند.
دوم: خانواده، روابط فی‌مابین اعضای آن و مناسبات افراد خانواده با کسانی خارج از گستره تحت عنوان «خانواده» جزو مؤلفه‌هایی هستند که در مجموعه «صفر ۲۱» دچار خدشه شده‌اند.
سوم: اینکه سازندگان و تولیدکنندگان فیلم و سریال در روزگار پاندمی کرونا باید با مراعات دستورالعمل‌ها به تولید فیلم و سریال ادامه بدهند، اصلی منطقی و غیرقابل رد است چه با لحاظ نگاه عائله‌مندانه باشد، چه با نگاه لزوم تولید محتوا برای سرگرم‌سازی مخاطب، اما واقعیت این است که مدیریت فرهنگی با خوابیدن وسط لحاف متفاوت است و ارائه آثاری که در آن‌ها اخلاق و روابط خانوادگی مخدوش شده، به هر بهانه‌ای صحیح نیست و باید تکلیفمان را با ارزش‌ها و هنجارهای عرفی و دینی جامعه مشخص کنیم.
