نسخه چاپی
ارسال به دوستان
شباهت هاي منجي آخرالزمان (عج) با آدم ابوالبشر
قدس آنلاین: خداوند آدم (ع) را خليفه خود در تمام زمين قرار داد و او را وارث آن ساخت و
چنين فرمود: "إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً" (بقره، 30) همانا من
در زمين جانشيني قرار مي دهم. و خداوند حضرت حجت (عج) را نيز وارث زمين و
خليفه خود در زمين قرار خواهد داد چنانکه از حضرت امام صادق (ع) روايت است
که در تفسير آيه "وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا
الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ" (نور، آيه 55) خداوند
به کساني از شما که ايمان آورده اند و کارهاي شايسته انجام داده اند وعده
داده که آنان را در زمين خلافت بخشد.
فرمود: او قائم و اصحابش هستند و هنگام ظهورش در مکه در حالي که دست بر صورت مي کشد، مي گويد: "الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ" (زمر، 74) سپاس خداوندي که وعده اش را درباره ما راست گردانيد و زمين را به ميراث ما درآورد. و در حديث مفضل آمده که خروج مي کند در حالي که ابري بالا سرش سايه افکنده و در آن منادي ندا مي کند: اين مهدي (ع) خليفه خدا است از او پيروي کنيد.
از پيامبر (ص) نقل شده است که فرمودند: آدم آنقدر بر فراق بهشت گريست تا اينکه اشک از دو گونه اش مانند آبراه جاري شد. از امام صادق (ع) نيز همين معني روايت شده است.
حضرت قائم (ع) مانند آدم گريه بسيار دارد، چنانکه در زيارت ناحيه از آن حضرت (عج) است که خطاب به جدشان امام حسين (ع) مي فرمايند: شب و روز برايت ندبه مي کنم و به جاي اشک بر تو خون مي گريم.
درباره آدم (ع) نازل شده که خداوند تمام اسم ها را به آدم تعيم فرمود. و اما قائم (عج)، خداوند آنچه به آدم آموخت به ايشان نيز آموخته و اضافه بر آن هم مطالب ديگري آموخته است، چه اينکه آدم بيست و پنج حرف از اسم اعظم را آموخته بود چنانکه در حديث آمده و پيامبر اکرم (ص) هفتاد حرف از آن را آموختند و تمام اموري که خداوند متعال به پيامبرش (ص) داده به اوصياي آن حضرت (ص) نيز داده تا به مولاي ما حضرت قائم (عج).
در خير صحيحي، ثقه الاسلام کليني از حضرت امام صادق (ع) روايت مي کند که فرمودند: آن علمي که از بر آدم (ع) نازل شد ديگر برداشته نشد و هيچ عالمي نمرده مگر آنکه علمش را به ارث گذاشتده باشد؛ زمين بدون عالم باقي نمي ماند.
آدم (ع) زمين را با عبادت خدا زنده کرد، پس از آنکه جنيان با کفر و طغيانشان آن را ميرانده بودند.
حضرت قائم (عج) نيز زمين را با دين خدا و عبادت و عدالت و برپايي حدودش زنده خواهد کرد بعد از مردن آن به کفر و معصيت اهل زمين.
در بحارالانوار امام باقر (ع) درباره آيه "يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا" مي فرمايند: زمين را بعد از مرگ آن زنده مي سازد.
آمده که فرمودند: خداوند به وسيله قائم (ع) زمين را بعد از مرگش زنده گرداند و منظور از مرگ آن، کفر اهل آن است که کافر در حقيقت مرده است.
و در وسائل درباره آيه "يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا" آمده که موسي ابن جعفر (ع) فرمودند: به وسيله باران احياء نمي کند بلکه خداوند مرداني بر مي انگيزد که عدالت را زنده مي کنند و زمين به خاطر احياي عدالت باران است. و در همان کتاب از پيامبر اکرم (ص) منقول است که فرمودند: يک ساعت امام عادل بهتر است از عبادت هفتاد سال و يک حد که در زمين براي خدا برپا شود، سودمندتر است از چهل روز باران.
منابع:
1- کمال الدين، ج 2؛
2- بحارالانوار، ج 11 و 101؛
3- وسائل الشيعه، ج 18؛
4- مکيال المکارم، ج 1.
فرمود: او قائم و اصحابش هستند و هنگام ظهورش در مکه در حالي که دست بر صورت مي کشد، مي گويد: "الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ" (زمر، 74) سپاس خداوندي که وعده اش را درباره ما راست گردانيد و زمين را به ميراث ما درآورد. و در حديث مفضل آمده که خروج مي کند در حالي که ابري بالا سرش سايه افکنده و در آن منادي ندا مي کند: اين مهدي (ع) خليفه خدا است از او پيروي کنيد.
از پيامبر (ص) نقل شده است که فرمودند: آدم آنقدر بر فراق بهشت گريست تا اينکه اشک از دو گونه اش مانند آبراه جاري شد. از امام صادق (ع) نيز همين معني روايت شده است.
حضرت قائم (ع) مانند آدم گريه بسيار دارد، چنانکه در زيارت ناحيه از آن حضرت (عج) است که خطاب به جدشان امام حسين (ع) مي فرمايند: شب و روز برايت ندبه مي کنم و به جاي اشک بر تو خون مي گريم.
درباره آدم (ع) نازل شده که خداوند تمام اسم ها را به آدم تعيم فرمود. و اما قائم (عج)، خداوند آنچه به آدم آموخت به ايشان نيز آموخته و اضافه بر آن هم مطالب ديگري آموخته است، چه اينکه آدم بيست و پنج حرف از اسم اعظم را آموخته بود چنانکه در حديث آمده و پيامبر اکرم (ص) هفتاد حرف از آن را آموختند و تمام اموري که خداوند متعال به پيامبرش (ص) داده به اوصياي آن حضرت (ص) نيز داده تا به مولاي ما حضرت قائم (عج).
در خير صحيحي، ثقه الاسلام کليني از حضرت امام صادق (ع) روايت مي کند که فرمودند: آن علمي که از بر آدم (ع) نازل شد ديگر برداشته نشد و هيچ عالمي نمرده مگر آنکه علمش را به ارث گذاشتده باشد؛ زمين بدون عالم باقي نمي ماند.
آدم (ع) زمين را با عبادت خدا زنده کرد، پس از آنکه جنيان با کفر و طغيانشان آن را ميرانده بودند.
حضرت قائم (عج) نيز زمين را با دين خدا و عبادت و عدالت و برپايي حدودش زنده خواهد کرد بعد از مردن آن به کفر و معصيت اهل زمين.
در بحارالانوار امام باقر (ع) درباره آيه "يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا" مي فرمايند: زمين را بعد از مرگ آن زنده مي سازد.
آمده که فرمودند: خداوند به وسيله قائم (ع) زمين را بعد از مرگش زنده گرداند و منظور از مرگ آن، کفر اهل آن است که کافر در حقيقت مرده است.
و در وسائل درباره آيه "يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا" آمده که موسي ابن جعفر (ع) فرمودند: به وسيله باران احياء نمي کند بلکه خداوند مرداني بر مي انگيزد که عدالت را زنده مي کنند و زمين به خاطر احياي عدالت باران است. و در همان کتاب از پيامبر اکرم (ص) منقول است که فرمودند: يک ساعت امام عادل بهتر است از عبادت هفتاد سال و يک حد که در زمين براي خدا برپا شود، سودمندتر است از چهل روز باران.
منابع:
1- کمال الدين، ج 2؛
2- بحارالانوار، ج 11 و 101؛
3- وسائل الشيعه، ج 18؛
4- مکيال المکارم، ج 1.
