از دست رفتن حلقه ارتباط غیر رسمی میان واشنگتن و تهران / چرا آمریکا به نصیحت خود برای فراموش کردن گذشته گوش نمی کند؟

روزنامه السفیر لبنان نوشت: روابط آمریکا و ایران بین روزهای تلخ و شیرین در نوسان است. گاهی اوقات به نظر می رسد این روابط به سمت بهبود پیش می رود که به سه دهه تنش و دشمنی پایان دهد و گاهی دیگر اختلافات سه دهه گذشته پیش کشیده می شود تا بحران جدیدی بر آن بنیان گذاشته شود. رویارویی جدیدی که درباره خودداری آمریکا از صدور روادید برای ورود حمید ابوطالبی،سفیر جدید ایران در سازمان ملل به راه افتاده در همین راستا قرار دارد.

به گزارش سرویس بین الملل «تیک» Tik.ir، باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا قانونی را امضا کرده است که در حال حاضر مانع از این می شود که ابوطالبی سمت نمایندگی ایران در سازمان ملل را بر عهده بگیرد.

در تهران موضع یکی است. هیچ جایگزینی برای دیپلمات تعیین شده وجود ندارد و از دیدگاه ایرانی ها این اقدام آمریکا تنها ادامه شیوه قدیمی این کشور است.

محافظه کاران در ایران این مسئله را با دقت ویژه ای پیگیری می کنند . هر گونه اقدام ضعیف یا هر گونه عقب نشینی از سوی دولت در داخل برای آن مشکل ایجاد خواهد کرد و باعث افزایش هرچه ببشتر انتقادها می شود.

اما اصلاح طلبان، که گروه سیاسی حامی رئیس جمهور حسن روحانی و تایید کننده سیاست های باز او در قبال غرب تلقی می شوند اعتقاد دارند اقدامات آمریکا اشتباه بزرگ و خدمت با ارزشی به محافظه کاران در دو کشور است. زیرا مخالفان رئیس جمهور باراک اوباما و رئیس حسن روحانی هر کدام به روش خود از این تصمیم به گونه ای استفاده می کنند که گزینه دیپلماتیک و رویکرد بهبود روابط را که دو دولت در پیش گرفته اند به خطر می اندازند.

به اعتقاد اصلاح طلبان در ایران، قانون ممنوعیت ورود ابوطالبی به آمریکا اشتباه دیگر و مهم تر این کشور است، زیرا ابوطالبی از دیپلمات های کهنه کار ایرانی محسوب می شود که سال های زیادی در اروپا کار کرده و به چندین زبان صحبت می کند. او منطق کشور های غربی را درک می کند و می توانست نقش محوری را در سیاست خارجی ایران بازی کند.

السفیر در ادامه نوشت: در واقع او نه تنها می توانست نقش سفیر ایران در سازمان ملل را بازی کند، بلکه حلقه ارتباط غیر رسمی میان واشنگتن و تهران باشد. او به استناد اینکه جزو گروه رئیس جمهور است و هم زمان از جمله افرادی است که رابطه خوبی با محافظه کاران دارد؛ فضای زیادی برای مانور دارد.

گر چه برخی در جناح اصلاح طلبان درباره زمینه انتصاب او و اینکه آیا رئیس جمهور می دانست که آمریکایی ها از انتصاب ابوطالبی بهره برداری خواهند پرسش هایی رامطرح می کنند، اما به نظر می رسد اکثر ایرانی ها با وجود تفاوت دیدگاه هایشان بر این باورند که انتخاب ابوطالبی یک مسئله داخلی است و به کشورهای خارجی ارتباطی ندارد که ایران چه کسی را انتخاب به سمت نماینده خود در سازمان ملل انتخاب میکند و ازدولت می خواهند در این مورد از خود سرسختی نشان دهد. حتی برخی به این تصمیم آمریکا این گونه واکنش نشان می دهند:آمریکا علیه دولت ملی ایران به نخست وزیری محمد مصدق در دهه پنجاه کودتا کرد و در هر مناسبتی که ایرانی ها این توطئه آمریکایی ها را یادآوری می کنند صداهایی از آمریکا خواستار به فراموشی سپردن گذشته می شود، پس چرا آمریکا خود این نصیحت را گوش نمی دهد و گذشته را فراموش نمی کند؟