نسخه چاپی
ارسال به دوستان
دوره جدید سلسله برنامه‌های «نور، صدا، دوربین، خنده»، عصر دیروز (چهارشنبه ۲۹ دی) با نمایش فیلم سینمایی «دینامیت» در سالن سوره حوزه هنری آغاز شد.
پس از نمایش «دینامیت»، نشست نقد و بررسی فیلم و بررسی وضعیت سینمای کمدی در ایران با حضور مسعود اطیابی، کارگردان «دینامیت»، شاهین شجری‌کهن، منتقد و رضا میرمحرابی، مجری و کارشناس برگزار شد.
مسعود اطیابی در بخشی از این نشست گفت: «برای فیلمساز نباید اهمیت داشته باشد مخاطب با چه انگیزه‌ای وارد سالن می‌شود. اولین اتفاق بعد از دیدن فیلم، برای مخاطب این است که سرگرم می‌شود، دوم این‌که شاداب همراه با خانواده به خانه می‌رود و سوم و مهم‌تر از همه این‌که، نحوه برخوردها و رفتارها را اصلاح می‌کند. همچنان که برخی مخاطبان مذهبی وقتی «دینامیت» را دیدند، از من بابت طرح کردن برخی رفتارهای تندرو و اشاره به آن‌ها، تشکر کردند. البته برخی نیز به من می‌گفتند اگر این فیلم را نیروهای حزب‌الهی ببینند، من را ضرب و شتم می‌کنند و من می‌دانم که دروغ می‌گفتند.»
در برابر این سخنان، حاضران در سالن که بیشترشان دانشجو بودند، خطاب به اطیابی، فیلم او را سخیف و غیر قابل دیدن و آن را نوعی توهین به قشر مذهبی دانستند و توضیحاتی را از او درباره رویکرد این فیلمساز خواستار شدند.
در ادامه، شاهین شجری‌کهن در واکنش به این نظرها، گفت: «بحث‌هایی که در سالن مطرح شد و رویکرد شما مخاطبان، تاکید بر جنبه‌های غیرسینمایی است که من از آن‌ها سررشته‌ای ندارم. اما اتفاقا «دینامیت» هم همین موارد مشابه را مطرح می‌کند. در جامعه امروز که اینقدر تشنه دریچه‌های شادابی هستند، فیلمی نظیر «دینامیت» پرفروش می‌شود.»
او تاکید کرد: «فیلم «دینامیت»، در واقع مواجهه دو رویکرد فکری و سبک زندگی را نمایش می‌دهد که هر کدام از آن‌ها، وقتی خارج از تعادل می‌شود، به تنش و معضل اجتماعی می‌انجامد. این فیلم، یک کمدی سرگرم کننده است تا جایی که حرف جدی برای گفتن ندارد، ولی پایه‌های روایت را درست بیان کرده است.»
اطیابی هم در پاسخ به پرسشی درباره فرق بین طنز و تمسخر در فیلم و برخی جملات و گفتارهای خارج از ادب که در فیلم بیان شده بود، گفت: «بیان طنز بدون ناسزا و توهین، بسیار مطلوب است. قصدم تمسخر هیچ قشری نبوده و نیست اما گاهی خودمان کاری می‌کنیم که ممکن است جملات و رفتارهای یک فیلم را مصداق خودمان بدانیم. امیدوارم قشر مذهبی تحملش بیشتر شود؛ یک آدم عادی کمتر به تمسخر گرفته می‌شود تا کسی که لباس خاصی به تن دارد یا از قشر خاصی است. دوست دارم کمتر از واژه‌های بد و فحاشی استفاده کنم چون مخاطبان همراه با خانواده فیلم را می‌بینند.»
این کارگردان، در پایان نشست، گفت: «برخی از نشریات و رسانه‌ها به اسم ابتذال، چنان به سینمای ایران حمله می‌کنند که خودشان به ضدارزش تبدیل شده‌اند.»
