نسخه چاپی
ارسال به دوستان
کاسبی سیاسی با فاجعه غزه ممنوع!
گزارش غیرمستندی دوشنبه شب در بخش خبری 20:30 پخش شد که با نام بردن از تعدادی از روزنامه‌ها از جمله روزنامه ایران، ادعا شد که این روزنامه‌ها به وقایع غزه بی تفاوت بوده‌اند و در بازتاب رسانهای این حوادث کوتاهی کرده‌اند
مهراوه خوارزمی در ایران نوشت:
با مظلومیت غزه و خون پاک کودکان، زنان و جوانان آن هر کاری بشود کرد، کاسبی نمیتوان کرد. با این حال گویی در ساحت برخی رسانه‌های طول و عرضدار حتی این کار هم شدنی است.
چنین رسانه‌هایی با زیر پا گذاشتن انصاف و اخلاق از موضوع جنایت رژیم صهیونیستی در غزه مستمسکی برای تسویه حسابهای سیاسی می‌سازند و در تاب و تب بارش موشک و خمپاره بر خاک غزه و فرو ریختن سقف امنیت بر سر زنان و کودکان بی گناه آن به باور خود چراغ بر صورت رسانه‌های دیگر میگیرند.
شاهد مثال این رفتار گزارش غیرمستندی است که دوشنبه شب در بخش خبری 20:30 پخش شد و با نام بردن از تعدادی از روزنامه‌ها از جمله روزنامه «ایران» اینگونه ادعا شد که این روزنامه‌ها به وقایع غزه بی تفاوت و کم توجه بوده‌اند و در بازتاب رسانهای این حوادث کوتاهی کرده‌اند.
روزنامه همشهری نیز روز گذشته یکی از تیترهای صفحه اول خود را به تیتر «سکوت برخی رسانه‌های داخلی در روز قتل عام غزه» اختصاص داد و در ذیل ستون «دیروز چه خبر» خود با نام بردن از روزنامه‌های ابتکار، آرمان، اعتماد، شرق و ایران نوشت: «این روزنامه‌ها در صفحه اول روز گذشته خود (دوشنبه 30 تیر) هیچ اشارهای به قتل عام دو روز پیش صهیونیستها نکرده‌اند، که این موضوع در آستانه روز قدس عجیب به نظر میرسد.»
روزنامه اعتماد در شماره روز گذشته خود به گزارش برنامه خبری 20:30 واکنش نشان داد و با فهرست کردن عکسها، تیترها و مطالبی که این روزنامه طی 17 روز گذشته درباره غزه و جنایات صهیونیستها علیه مردم بی‌دفاع آن منتشر کرده است، به همکاران رسانهای صدا و سیما و تهیه‌کنندگان 20:30 توصیه کرد با به کار بستن «سعه صدر، جامعیت و صداقت» از موضوع غزه به عنوان ابزاری برای «دامن زدن به مسائل سیاسی و جناحی» بهره نگیرند و به تعبیری با خون مردم غزه کاسبی نکنند.
این اتفاقات دلیلی بود بر اینکه صفحات سه روزنامه جام جم (وابسته به سازمان صدا و سیما)، همشهری (متعلق به شهرداری تهران) و ایران را در فاصله زمانی 16 تا 31 تیرماه ورق بزنیم و مقایسهای آماری میان بازتاب اخبار و تصاویر مربوط به غزه انجام دهیم.
مقایسهای که بی‌شک دردی از دردهای مردم مظلوم غزه نمیکاهد اما دستکم این حاصل را دارد که همکاران رسانهای را به اجتناب از به کار بستن این موضوع خطیر انسانی در منازعات ناخوشایند سیاسی، رهنمون شود. بر اساس این مقایسه روزنامه همشهری در این بازه زمانی 5 نوبت تیتر اول خود را به غزه اختصاص داده است و 4بار تصاویری از جنایات صهیونیستها علیه غزه را به عنوان عکس اول خود برگزیده است. همشهری همچنین در این مدت 8 بار به درج تیترهای مرتبط با غزه در تیترهای کناری صفحه اول خود اقدام کرده و سه یادداشت در این باره چاپ کرده است.
این روزنامه در مجموع 13 شماره منتشر شده از 16 تا 31 تیر حدود 5 صفحه از حجم مطالب خود را به این موضوع اختصاص داده است.
اما روزنامه جام جم در 13 شماره خود سه بار تیتر یک مرتبط با غزه داشته و تنها چهار بار از تصاویر غزه به عنوان عکس یک بهره گرفته است.
جام جم 4 بار تیترهای مربوط به غزه را در تیترهای کناری صفحه به کار برده است و با درج دو یادداشت مرتبط در این بازه زمانی حدود 5/5 صفحه از حجم مطالب خود را به غزه اختصاص داده است.
روزنامه ایران نیز در همین مدت 4 بار عکس نخست روزنامه را به تصاویری از مظلومیت غزه اختصاص داده و 6 بار تیتر گزارشهای مربوط به غزه را در تیترهای کناری صفحه اول خود منتشر کرده است.
این روزنامه تلاش کرده است با انتخاب عکس های گویا از غزه و مظلومیت مردم فلسطین همچون اغلب رسانه های روزآمد دنیا از ظرفیت تصویر برای انتقال تأثیرگذارتر مفهوم بهره جوید. ایران همچنین با انتشار 6 یادداشت درباره فجایع غزه و گزارش هر روزه آخرین اخبار این اتفاقات در صفحات سیاسی و بینالملل خود، توفیق آن را داشته که در حد بیش از 6 صفحه از حجم مطالب خود را به این موضوع مهم جهان اسلام اختصاص دهد و در حد توان خود بازتاب رنجها و آلام مردم غزه و کشتار و جنایات رژیم صهیونیستی اسرائیل باشد.
به این ترتیب نگاهی به نتایج این قیاس نشان میدهد که روزنامه ایران در واکنش نشان دادن به اتفاقات اخیر فلسطین و خاصه جنایات رخ داده در غزه اگر به لحاظ حجم و تنوع مطالب از روزنامه‌هایی چون همشهری و جام جم جلو نباشد، عقب هم نمانده است.
واقعیت این است که روزهایی هم وجود داشته که این موضوع صفحه نخست روزنامه ایران را به خود اختصاص داده اما در همان روز یکی از همین دو روزنامه در صفحه اولشان به این موضوع نپرداخته‌اند و البته بالعکس.
تنها میتوان به فعالان رسانهای توصیه کرد که اگر از هر موضوع مستند و غیرمستند دیگری برای منازعه سیاسی بهره میگیرند، در برابر وسوسه کاسبی سیاسی با رنج و درد انسانها و بخصوص مردم مظلوم فلسطین یک علامت ورود ممنوع بگذارند.
با مظلومیت غزه و خون پاک کودکان، زنان و جوانان آن هر کاری بشود کرد، کاسبی نمیتوان کرد. با این حال گویی در ساحت برخی رسانه‌های طول و عرضدار حتی این کار هم شدنی است.
چنین رسانه‌هایی با زیر پا گذاشتن انصاف و اخلاق از موضوع جنایت رژیم صهیونیستی در غزه مستمسکی برای تسویه حسابهای سیاسی می‌سازند و در تاب و تب بارش موشک و خمپاره بر خاک غزه و فرو ریختن سقف امنیت بر سر زنان و کودکان بی گناه آن به باور خود چراغ بر صورت رسانه‌های دیگر میگیرند.
شاهد مثال این رفتار گزارش غیرمستندی است که دوشنبه شب در بخش خبری 20:30 پخش شد و با نام بردن از تعدادی از روزنامه‌ها از جمله روزنامه «ایران» اینگونه ادعا شد که این روزنامه‌ها به وقایع غزه بی تفاوت و کم توجه بوده‌اند و در بازتاب رسانهای این حوادث کوتاهی کرده‌اند.
روزنامه همشهری نیز روز گذشته یکی از تیترهای صفحه اول خود را به تیتر «سکوت برخی رسانه‌های داخلی در روز قتل عام غزه» اختصاص داد و در ذیل ستون «دیروز چه خبر» خود با نام بردن از روزنامه‌های ابتکار، آرمان، اعتماد، شرق و ایران نوشت: «این روزنامه‌ها در صفحه اول روز گذشته خود (دوشنبه 30 تیر) هیچ اشارهای به قتل عام دو روز پیش صهیونیستها نکرده‌اند، که این موضوع در آستانه روز قدس عجیب به نظر میرسد.»
روزنامه اعتماد در شماره روز گذشته خود به گزارش برنامه خبری 20:30 واکنش نشان داد و با فهرست کردن عکسها، تیترها و مطالبی که این روزنامه طی 17 روز گذشته درباره غزه و جنایات صهیونیستها علیه مردم بی‌دفاع آن منتشر کرده است، به همکاران رسانهای صدا و سیما و تهیه‌کنندگان 20:30 توصیه کرد با به کار بستن «سعه صدر، جامعیت و صداقت» از موضوع غزه به عنوان ابزاری برای «دامن زدن به مسائل سیاسی و جناحی» بهره نگیرند و به تعبیری با خون مردم غزه کاسبی نکنند.
این اتفاقات دلیلی بود بر اینکه صفحات سه روزنامه جام جم (وابسته به سازمان صدا و سیما)، همشهری (متعلق به شهرداری تهران) و ایران را در فاصله زمانی 16 تا 31 تیرماه ورق بزنیم و مقایسهای آماری میان بازتاب اخبار و تصاویر مربوط به غزه انجام دهیم.
مقایسهای که بی‌شک دردی از دردهای مردم مظلوم غزه نمیکاهد اما دستکم این حاصل را دارد که همکاران رسانهای را به اجتناب از به کار بستن این موضوع خطیر انسانی در منازعات ناخوشایند سیاسی، رهنمون شود. بر اساس این مقایسه روزنامه همشهری در این بازه زمانی 5 نوبت تیتر اول خود را به غزه اختصاص داده است و 4بار تصاویری از جنایات صهیونیستها علیه غزه را به عنوان عکس اول خود برگزیده است. همشهری همچنین در این مدت 8 بار به درج تیترهای مرتبط با غزه در تیترهای کناری صفحه اول خود اقدام کرده و سه یادداشت در این باره چاپ کرده است.
این روزنامه در مجموع 13 شماره منتشر شده از 16 تا 31 تیر حدود 5 صفحه از حجم مطالب خود را به این موضوع اختصاص داده است.
اما روزنامه جام جم در 13 شماره خود سه بار تیتر یک مرتبط با غزه داشته و تنها چهار بار از تصاویر غزه به عنوان عکس یک بهره گرفته است.
جام جم 4 بار تیترهای مربوط به غزه را در تیترهای کناری صفحه به کار برده است و با درج دو یادداشت مرتبط در این بازه زمانی حدود 5/5 صفحه از حجم مطالب خود را به غزه اختصاص داده است.
روزنامه ایران نیز در همین مدت 4 بار عکس نخست روزنامه را به تصاویری از مظلومیت غزه اختصاص داده و 6 بار تیتر گزارشهای مربوط به غزه را در تیترهای کناری صفحه اول خود منتشر کرده است.
این روزنامه تلاش کرده است با انتخاب عکس های گویا از غزه و مظلومیت مردم فلسطین همچون اغلب رسانه های روزآمد دنیا از ظرفیت تصویر برای انتقال تأثیرگذارتر مفهوم بهره جوید. ایران همچنین با انتشار 6 یادداشت درباره فجایع غزه و گزارش هر روزه آخرین اخبار این اتفاقات در صفحات سیاسی و بینالملل خود، توفیق آن را داشته که در حد بیش از 6 صفحه از حجم مطالب خود را به این موضوع مهم جهان اسلام اختصاص دهد و در حد توان خود بازتاب رنجها و آلام مردم غزه و کشتار و جنایات رژیم صهیونیستی اسرائیل باشد.
به این ترتیب نگاهی به نتایج این قیاس نشان میدهد که روزنامه ایران در واکنش نشان دادن به اتفاقات اخیر فلسطین و خاصه جنایات رخ داده در غزه اگر به لحاظ حجم و تنوع مطالب از روزنامه‌هایی چون همشهری و جام جم جلو نباشد، عقب هم نمانده است.
واقعیت این است که روزهایی هم وجود داشته که این موضوع صفحه نخست روزنامه ایران را به خود اختصاص داده اما در همان روز یکی از همین دو روزنامه در صفحه اولشان به این موضوع نپرداخته‌اند و البته بالعکس.
تنها میتوان به فعالان رسانهای توصیه کرد که اگر از هر موضوع مستند و غیرمستند دیگری برای منازعه سیاسی بهره میگیرند، در برابر وسوسه کاسبی سیاسی با رنج و درد انسانها و بخصوص مردم مظلوم فلسطین یک علامت ورود ممنوع بگذارند.
