نسخه چاپی
ارسال به دوستان
دومین جنجال بر سر دانشمندان هسته‌ای از کجا شروع شد؟
کاهش حفاظت از دانشمندان هسته‌ای موضوعی است که مدتی به محل اختلاف برخی از نمایندگان مجلس با برخی از مسئولان امنیتی و سیاسی کشور شده است.
به گزارش «تابناک»، این اختلافات از آن جهت قابل توجه است که پرونده ادعای کنار گذاشته شدن جمع کثیری از دانشمندان متعهد هسته ای از سازمان انرژی اتمی در چند ماه گذشته با پایان مناسبی برای مدعیان ان همراه نبود.
پایگاه خبری امید هسته ای در مطلبی در این باره نوشته که در واقع پس از ماه ها درگیر ساختن اذهان عمومی و فضای سیاسی کشور به موضوع جعلی کنار گذاشته شدن جمع کثیری از دانشمندان متعهد هسته ای از کار و طرح آن در تریبون های عمومی و بی توجهی به پاسخ هایی مانند این که جا به جایی چند نفر نمی تواند بر کناری و خانه نشین کردن جمع قابل توجهی از فعالین این عرصه باشد، چندی پیش سرانجام محمد علی پورمختار رئیس کمیسیون اصل 90 به رسانه ها اعلام کرد: «در پی شکایت تعدادی از نمایندگان به کمیسیون اصل 90 از رئیس سازمان انرژی اتمی، جلسه ای در محل کمیسیون با حضور شاکیان و رئیس سازمان انرژی اتمی برگزار و پرونده تعیین تکلیف شد»
پورمختارتصریح کرد:« در جریان بررسی مشخص شد بحث جا به جایی افراد در سازمان انرژی اتمی بوده و نه اخراج و مقرر شد ازسه یا چهار نفری که موضوع شکایت بودند کماکان در جای دیگر استفاده شود.»
وی افزود:«جا به جایی در همه سازمان ها اتفاق می افتد و موضوع مهمی نیست.»
علاوه براین بنا بر شنیده ها، یک نهاد امنیتی نیز پاسخی کتبی به علیرضا زاکانی نماینده تهران که از پیگیران موضوع بوده، داده است. همچنین بازرسی نهاد ریاست جمهوری نتیجه بررسی های خود را به صورت گزارش کتبی و مبسوط در اختیار مراجع ذیصلاح قرار داده که این گزارش همسو با اظهارات رئیس کمیسیون اصل 90 بوده و در آن تاکید شده آنچه کنار زدن جمعی از دانشمندان متعهد معرفی شده جا به جایی سه یا چهار نفر بوده است.
با این اوصاف ده ماه کوفتن بر طبل اختلافات جناحی از سوی عده ای پاسخ رسمی و قاطع دریافت کرده و پایان یافته است؛ اما نباید از یاد برد که این رخدادها در شرایطی توسط آن عده رقم خورده که به علت فشارهای بدخواهان خارجی کشور و انقلاب و همزمان با در جریان بودن مذاکرات هسته ای؛ بیش از هر زما به اجماع و وفاق ملی نیاز بوده است و این نیاز و ضرورت همچنان به قوت خود باقی است.
در این مسیر توجه به نتیجه نهایی اعلام شده، ماجرا آن گونه که هست و مقایسه آن با آنچه برخی حتی از آنتن رسانه ملی تا دیگر تریبون ها گفته بودند قطعا پند اموز است.
اما به نظر می آید قائلان به سبک و شیوه مذکور پس از بی نتیجه ماندن فاز اول عملیات و اقدامات خود فاز دوم یا پلن و نقشه B را هم آماده کرده اند و حال سخن از کم شدن میزان حفاظت از دانشمندان هسته ای به میان می آورند؛ اینکه دانشمندان عزیز مورد نظر چند نفر هستند و رتبه علمی آنها چیست؟ از جمله مسایلی است که لابد چند ماه دیگر از خلال بحث های ملال آور سیاسی و جناحی در متن یکی از مهمترین و حساس ترین فن آوری های استراتژیک کشور و در میانه نیاز کشور به اجماع و همدلی در برابر فشار های سیاسی و اقتصادی غرب، نمایان و مشخص خواهد شد؛ اما بهتر انکه دلسوزان و تصمیم سازان از ابتدای طرح موضوع به بررسی و اعلام نتیجه این ادعاها بپردازند تا بار دیگر وقت و انرژی زیادی در کشور از رسانه ها گرفته تا مجلس شورای اسلامی و دیگر مجامع گرفته نشود، چرا که همگان می دانند حفاظت از متخصصان و دانشمندان کشور، بخصوص فعالین در حوزه استراتژیک هسته ای به دلیل عملکرد ضدبشری و ضدعلمی بدخواهان ایران اسلامی جزو وظایف مسئولین است؛ خصوصا بعد از شهادت بزرگوارانی چون شهیدان شهریاری، علیمحمدی و دیگر عزیزان شهید هسته ای، موضوع به هیچ وجه قابل سهل انگاری نیست.
یک منبع مطلع درباره بحث کاستن از حفاظت دانشمندان هسته ای می گوید:«کمیسیونی در شورای امنیت کشور نحوه حفاظت از کلیه اماکن حساس و افراد و شخصیت ها در کشور را تعیین می کند و شورای امنیت در وزارت کشور حفاظت از سایت ها، اماکن و افراد را طبقه بندی و برنامه ریزی می کند که دبیر آن نیز معاون وزیر کشوراست و کسی به تنهایی نمی تواند درباره نحوه حفاظت از اماکن و افراد تصمیم بگیرد.»
وی می افزاید:«کاستن از حفاظت دانشمندان هسته ای معنایی مترادف با همان جا به جایی سه یا چهار نفری دارد که با بزرگنمایی و بخاطر آن حدود ده ماه در کشور جنجال به پا کرده بودند.»
این مقام آگاه که نمی خواهد بیش از این درباره موضوع صحبت کند در برابر اصرار ما می افزاید:«اگر در ماجرای قبلی پای سه یا چهار نفر در میان بود، در این ماجرا احتمالا مباحث حول یک نفر می چرخد و از این رو حتی پتانسیل مورد قبلی هم وجود ندارد.
وی در پایان اظهار امیدواری می کند با چنین پشنوانه ضعیفی به بحث مذکور دامن زده نشود.»
متاسفانه اگر چنین اقداماتی به صورت پی در پی انجام گرفته و فازهای جدید آن عملیاتی شود –چنانچه شواهد و قراین هم آن را تاکید می کند- ابتدایی ترین نتیجه ای که بدست می آید این است که عده ای با طراحی عملیات های روانی دنبال درگیر کردن اذهان و خسته کردن برخی افراد و جلوگیری از تمرکز به روی کار وبرنامه ها و اهداف مدیران و کارکنان صنعت هسته ای هستند، که دور بودن این شیوه از منافع ملی و نیاز به تقویت همدلی و پرهیز از مباحث فرعی، جناحی و تمرکز بر پیشرفت امور، مطابق با راهنمایی های مقام معظم رهبری ، مبرهن و آشکار است.
