نسخه چاپی
ارسال به دوستان
مریم میرزاخانی به روایت مدیر مدرسه‌اش
خیریه‌بیگم حائری‌زاده، مدیر پیشین مجتمع آموزشی فرزانگان در روزنامه شرق نوشت:
اینجانب به‌مدت هفت‌سال، مدیر دوره دبیرستان پروفسور «مریم میرزاخانی» و دکتر «رویا بهشتی» بوده‌ام و نیز به‌مدت ۳۴سال، مدیریت مجتمع آموزشی «موسسه منظومه خرد» را بر عهده داشتم، مایلم چندعامل مهم در موفقیت این دوعضو برجسته جامعه علمی جهانی را با نسل جوان دانش‌آموزان در هرکجا دنیا که هستند، مطرح کنم.
یکی از مشکلات مدارس ما این است که دانش‌آموزان به‌شدت وابسته به معلم هستند و به همین دلیل اعتماد‌به‌نفسشان به‌تدریج کم می‌شود. «مریم» و «رویا» هردو در عمل نشان دادند که باور دارند معلم، یک راهنما و تسهیل‌کننده است و این خودشان هستند که باید یاد بگیرند. آنها به‌خوبی یاد گرفته بودند که چگونه یاد بگیرند و توانایی‌هایشان را باور داشتند. «مریم» و «رویا» به‌صورت یک‌تیم واقعی با هم کار می‌کردند. سینرژی حاصل از این کار تیمی بسیار بالا بود. علاوه بر هوش سرشار و پشتکار، تواضع ویژگی ممتاز «مریم» و اعتمادبه‌نفس بالا، ویژگی ممتاز رویا بود. کار تیمی این دونفر باعث می‌شد که ویژگی‌های ممتازشان آنان را به‌پیش ببرد.
«مریم» و «رویا» هرگاه که اراده می‌کردند کاری را انجام دهند، با پشتکار بالایی در آن کار موفق می‌شدند. آنها همواره از امکاناتی که در اختیار همه دوستانشان هم بود، به‌خوبی استفاده می‌کردند. در موقعیت‌های فرامدرسه‌ای، مانند دانشجو رفتار می‌کردند، نه یک‌شاگرد مدرسه. هوش بالا، پشتکار، تواضع، اعتمادبه‌نفس، استفاده بهینه از امکانات موجود و کار تیمی از عوامل اساسی موفقیتشان بود. شاید زمان آن رسیده که ما در مدارسمان به‌جای انبانی از دانش، فرصت‌هایی فراهم کنیم که دانش‌آموزانمان بتوانند خودشان را کشف کنند و با خلاقیت، دانش موجود را به‌کارگیرند. به‌کارگیری دانش بدون خلاقیت هرگز انسان را به ورای آن دانش هدایت نخواهد کرد. من موفقیت پروفسور «مریم میرزاخانی» را به جامعه علمی جهانی تبریک می‌گویم.
اینجانب به‌مدت هفت‌سال، مدیر دوره دبیرستان پروفسور «مریم میرزاخانی» و دکتر «رویا بهشتی» بوده‌ام و نیز به‌مدت ۳۴سال، مدیریت مجتمع آموزشی «موسسه منظومه خرد» را بر عهده داشتم، مایلم چندعامل مهم در موفقیت این دوعضو برجسته جامعه علمی جهانی را با نسل جوان دانش‌آموزان در هرکجا دنیا که هستند، مطرح کنم.
یکی از مشکلات مدارس ما این است که دانش‌آموزان به‌شدت وابسته به معلم هستند و به همین دلیل اعتماد‌به‌نفسشان به‌تدریج کم می‌شود. «مریم» و «رویا» هردو در عمل نشان دادند که باور دارند معلم، یک راهنما و تسهیل‌کننده است و این خودشان هستند که باید یاد بگیرند. آنها به‌خوبی یاد گرفته بودند که چگونه یاد بگیرند و توانایی‌هایشان را باور داشتند. «مریم» و «رویا» به‌صورت یک‌تیم واقعی با هم کار می‌کردند. سینرژی حاصل از این کار تیمی بسیار بالا بود. علاوه بر هوش سرشار و پشتکار، تواضع ویژگی ممتاز «مریم» و اعتمادبه‌نفس بالا، ویژگی ممتاز رویا بود. کار تیمی این دونفر باعث می‌شد که ویژگی‌های ممتازشان آنان را به‌پیش ببرد.
«مریم» و «رویا» هرگاه که اراده می‌کردند کاری را انجام دهند، با پشتکار بالایی در آن کار موفق می‌شدند. آنها همواره از امکاناتی که در اختیار همه دوستانشان هم بود، به‌خوبی استفاده می‌کردند. در موقعیت‌های فرامدرسه‌ای، مانند دانشجو رفتار می‌کردند، نه یک‌شاگرد مدرسه. هوش بالا، پشتکار، تواضع، اعتمادبه‌نفس، استفاده بهینه از امکانات موجود و کار تیمی از عوامل اساسی موفقیتشان بود. شاید زمان آن رسیده که ما در مدارسمان به‌جای انبانی از دانش، فرصت‌هایی فراهم کنیم که دانش‌آموزانمان بتوانند خودشان را کشف کنند و با خلاقیت، دانش موجود را به‌کارگیرند. به‌کارگیری دانش بدون خلاقیت هرگز انسان را به ورای آن دانش هدایت نخواهد کرد. من موفقیت پروفسور «مریم میرزاخانی» را به جامعه علمی جهانی تبریک می‌گویم.
