شهرآوردی که پرونده‌اش در «دادسرا» بسته شد!

سه شهرآورد استقلال و پرسپولیس با جنجال و تنش به پایان رسیده است. حرف و حدیث در مورد هیچ‌یک هم کم نیست، از پیدا کردن مقصر و متهم گرفته تا سال‌ها گفتن و شنیدن از مسابقه‌ای که قصه‌اش سر دراز دارد. شهرآورد ششم در تاریخ بیست و هفتم آذرماه سال 49، شهرآورد 38 در آخرین روز دی‌ماه سال 73 و شهرآورد 49 به تاریخ نهم دی‌ماه سال 79، دیدارهایی که با نزدیک شدن به فصل سرد سال ختم به خیر نشد.

احمد ابهران داور دیدار تیم‌های پرسپولیس و استقلال در سال 73 در آن سال چهل سالگی‌اش را تجربه می‌کرد. او از شهرآوردی گفت که پرونده‌اش نه در زمین مسابقه بلکه در دادسرا بسته شد! دیداری که با درگیری قلعه نویی و محرمی به تنش کشیده شد و با ورود سیل هواداران قرمز پوش از ضلع شمال شرقی ورزشگاه آزادی نیمه تمام رها شد.

یک هفته قبل از دیدار سال 73 رسانه‌ها به شدت تنور بازی را داغ کرده بودند، حدود 120 هزار تماشاچی در ورزشگاه حضور داشتند، اگر یک بازی با سلامت به پایان می‌رسد ناشی از همکاری همه جانبه از طرف بازیکنان کادر فنی دو تیم، نیروی انتظامی و تماشاچیان است.

اولین تنش در شهرآورد سی‌وهشتم پرسپولیس و استقلال مربوط به ضربه کاشته فرشاد پیوس بود. خطایی پشت محوطه جریمه انجام شد، سوت را به فرشاد نشان دادم و گفتم که باید با صدای سوت ضربه بزند اما او بلافاصله ضربه زد در حالی که من داشتم دیوار دفاعی را می‌چیدم. حتی من سرم را پایین آوردم که توپ به من برخورد نکند، توپ در درون دروازه قرار گرفت ولی گل را مردود اعلام کردم و همان اتفاق، اولین جرقه برای ایجاد تنش در بازی بود که در دقیقه حدود 16 یا 17 رقم خورد.

زمانی که داور به کاشته‌زن می‌گوید با سوت من ضربه‌ات را بزن، حکم این است که داور سوت بزند و پس از آن ضربه ایستگاهی زده شود. اما پیوس ضربه‌اش را قبل از صدای سوت زد و من گل را مردود اعلام کرد، حتی خودش هم برای اعتراض آمد اما به او گفتم که من قبلا سوت را به تو نشان دادم و گفتم که با صدای سوت ضربه‌ات را بزن، اما او این کا را نکرد.

پس از ضربه کاشته فرشاد، رضا شاهرودی کنار خط خطا کرد و کارت زرد گرفت اما در این صحنه اعتراضی نکرد و بازی در نیمه اول به جز ضربه ایستگاهی پیوس مشکل دیگری نداشت تا اینکه نیمه دوم شروع شد.

در آن بازی هر خطایی که گرفته می‌شد، چه خطا درست بود چه غلط از طرف بازیکنان دو تیم مورد اعتراض قرار می‌گرفت و همین موضوع جو بازی را ناآرام کرده بود. از سوی دیگر دو سالی بود که این دو تیم با هم بازی نکرده بودند و نشریات و رسانه‌ها تنور بازی را داغ کرده بودند، کری‌خوانی‌های دو تیم از دو هفته قبل آغاز شده بود و 120 هزار نفر برای تماشای بازی به ورزشگاه آمده بودند. هر تیمی که در این دیدار بازی را واگذار می‌کرد باید برای سوم – چهارمی رقابت می‌کرد و تیم برنده شانس قهرمانی داشت.

نیمه دوم با اخراج رضا شاهرودی همراه بود. حدود دقیقه 67 بود که شاهرودی از بازی اخراج شد. پرسپولیس قبل از اخراج شاهرودی 2 گل به ثمر رسانده بود. شاهرودی تکل بلندی بر روی زانوی تقوی زد، فکر کنم تقوی بعد از این تکل راهی بیمارستان شد و یاد ندارم که تقوی بعد از آن دیگر فوتبال بازی کرده باشد. فکر کنم مینیسک پاره کرد.

من اصلا از این موضوعی اطلاعی ندارم که اتفاقی بین این دو افتاده باشد، چون اگر بین شاهرودی و تقوی مسئله‌ای پیش آمده بود به آن‌ها تذکر می‌دادم.

در آن بازی دروازه‌بان استقلال غلامپور بود، بهزاد داداش‌زاده شوتی زد که توپ به تیر افقی برخورد کرد و پشت خط افتاد. در آن دیدار شجاعی کمک داور اول و پیروزرام کمک داور دوم بود که صحنه را گل اعلام کرد ولی بلافاصله بچه‌های استقلال شروع کردند به اعتراض اما غلامپور مردانگی کرد و گفت که توپ گل شده است.

در این صحنه صادق ورمزیار بیرون محوطه جریمه توپ را با دست جلو انداخت و گل زد. که من گل را مردود اعلام کردم اما چون صدا به صدا نمی‌رسید و استادیوم بیش از حد شلوغ بود استقلالی‌ها در ابتدا متوجه نشدند اما وقتی که فهمیدند به شدت نسبت به صحنه معترض بودند.

رضا شاهرودی اخراج شد و سمت چپ پرسپولیس برای جواد زرینچه اتوبان شده بود. زرینچه دائم می‌آمد و می‌رفت تا اینکه در دقیقه 87 بین محوطه جریمه و نیمه زمین خطایی به نفع پرسپولیس انجام شد که در این بین مجتبی محرمی و امیر قلعه‌نویی با هم درگیر شدند. محرمی می‌گفت قلعه‌نویی به من فحش داده، قلعه‌نویی هم که معتقد بود عکس این موضوع اتفاق افتاده است.

من سوت را زده بودم، نمی‌دانم درگیری بین این دو از کجا شروع شد اما جفت‌شان را اخراج کردم. یادم نمی‌آید سر قلعه‌نویی زیر دست محرمی بود یا گردن محرمی زیر دست قلعه‌نویی، اما آن‌ها گلاویز شده بودند و هر دو را اخراج کردم. در همین لحظه بود که محمود فکری با مشت به محرمی ضربه زد هرچند من این صحنه را در زمین بازی ندیدم و بعدها که فیلم بازی را مشاهده کردم متوجه شدم. وقتی که قلعه‌نویی و محرمی از زمین خارج می‌شدند، بیرون رفتن‌شان با اعتراضاتی همراه بود، ناگهان ضلع شمال شرقی استادیوم که پرسپولیسی‌ها نشسته بودند ملتهب شد و به داخل زمین ریختند.

همه این اتفاقات در فاصله زمانی 6،5 ثانیه رخ داد. از هواداران استقلال کسی نیامد اما پرسپولیسی‌ها از ضلع شمال شرقی استادیوم به درون زمین ریختند. زمانی که تجمع هواداران پرسپولیس را دیدیم به همراه کمک داوران در وسط زمین جمع شدیم و به گونه‌ای ایستادیم که همه چیز را ببینیم. ناگهان دو نفر به سمت ما آمدند که فکر کنم در دست‌شان هم چاقو بود، احمدرضا عابدزاده یکی از آن‌ها را از پشت گرفت و دیگری را هم مرحوم آقای اکبر قاسمی که از مسئولان ورزشگاه بودند گرفت. همان لحظه به این دلیل که ماموران لباس شخصی و مردم قاطی شده بودند فرار را بر قرار ترجیح دادیم. حتی زمانی که پله‌ها را به سمت رختکن پایین می‌رفتیم شئ به سمتم پرتاب شد که اگر با من برخورد می‌کرد قطعا هم‌اکنون با شما در حال صحبت نبودم.

زمانی که گل اول پرسپولیس زده شد «غفوری‌های اصل» بر روی فرشاد پیوس خطای پنالتی انجام داد، بزرگ‌ترین اشتباهم این بود که غفوری‌های اصل را اخراج نکردم. زمان اعلام خطای پنالتی غفوری‌ها بر روی سینه من آمد اما متاسفانه از او گذشت کردم که از این بابت بسیار متاسفم و افسوس می‌خورم. زمانی که یک دیدار تمام می‌شود از خودت می‌پرسی چرا؟ من بعد از 20 سال هنوز دارم این صحنه‌ها را مرور می‌کنم چه برسد به یک روز بعد از بازی. بارها و بارها از خودت سوال می‌کنی که چرا بازی به این حال و روز کشیده شد؟

ممکن بود در تشخیص خطاها اشتباه کرده باشم اما مسئله تاثیرگذاری وجود نداشت ولی اشتباهم درباره غفوری‌های اصل تاثیرگذار بود و حتی همین لحظه هم پشیمانم که چرا اخراجش نکردم.

زمانی که بازی تمام شد به همراه 10 – 11 نفر از بازیکنان پرسپولیس و استقلال برای پاره‌ای توضیحات به نیروی انتظامی رفتیم.

بازی روز جمعه برگزار شد، بعد از بازی بلافاصله به نیروی انتظامی رفتیم. مسابقه ساعت 15 برگزار و حدود ساعت 17 بود که نیمه کاره رها شد. تقریبا ساعت نزدیک 19 بود که از استادیوم به سمت نیروی انتظامی رفتیم و تا ساعت یک بامداد آنجا بودیم. بعد از آن شنبه و یکشنبه هم مجددا برای توضیحات به نیروی انتظامی رفتیم. دوشنبه صبح هم که به دادسرا رفتیم و من در نهایت چند ساعت بعد با پروازی به سمت تبریز تهران را ترک کردم.

روز شنبه کمیته انضباطی آرا را صادر کرد.

نکته جالب این است که آرا روز شنبه صادر شد در حالی که من گزارش اصلی بازی را روز سه‌شنبه ساعت 15 از طریق فاکس هیات فوتبال استان برای فدراسیون ارسال کردم، حال خودتان تصور کنید دیگر!

گزارش جزئی بلافاصله بعد از بازی داده می‌شود ولی گزارشی که 3، 4 روز بعد نوشته می‌شود گزارش کامل بازی است، اما آرای بازی قبل از گزارش کامل صادر شده بود.

خیلی به خاطر ندارم، موضوع به بیست سال قبل برمی‌گردد. از پرسپولیس بهزاد داداش‌زاده و مجتبی محرمی بودند، از استقلال هم قلعه‌نویی، محمود فکری و صادق ورمزیار را به خاطر دارم، اما در مجموع 10، 11 نفر بودیم.

بازیکنان در اتاق دیگری بودند و سوالات از افراد به صورت مجزا پرسیده می‌شد، من در اتاق دیگری و پیش افسر نگهبان بودم. مثلا درباره بازی می‌پرسیدند که چرا این اتفاق افتاد؟ از اتفاقات درون زمین و علت درگیری‌ها و جزئیات آن‌ها هم سوال می‌کردند.

من دوشنبه عصر پرواز داشتم. دوشنبه صبح به همراه همان بازیکنان به دادسرا رفتیم. من تهران را نمی‌شناختم، علی خسروی مرا به این طرف و آن طرف می‌برد. روز دوشنبه هم به دادسرای عمومی رفتیم ولی من دیرتر از بقیه وارد شدم. به یاد دارم که به محض ورودم قاضی بلند شد و به من گفت که من در دوره قضاوتم اولین باری است که جلوی یک نفر بلند می‌شوم. شما هم درست مثل من قاضی هستید و احترامتان بسیار. قاضی دادسرا من را کنار خود نشاند و پرسید از کدام بازیکن شکایت داری؟

جواب دادم، هیچ کس. هر اتفاقی هم که افتاده است در چارچوب فوتبال بوده و احکام فدراسیون بر این قضیه حاکم است. به یاد دارم که با اتمام جلسه عابدزاده پیش من آمد و گفت احتمال دارد که بخواهند به شما صدمه‌ای بزنند بنابراین شما را می‌رسانم چون نتیجه بازی را شنبه اعلام کرده بود و بازی را سه بر صفر به نفع استقلال تمام کردند. علت آن هم مشخص بود، هواداران پرسپولیس به زمین هجوم آورده بودند، قرار شد بازی برگشت هم بدون حضور تماشاچی در بندرعباس برگزار شود.

خیر، من تا سال 78 و در دیدار پرسپولیس و ابومسلم هم در رقابت‌های لیگ ایران قضاوت کردم و در مردادماه سال 79 هم در مسابقه‌ای میان ایران و گرجستان بازی خداحافظی خودم را سوت زدم و خلاص.

کسی به من چیزی نگفت و من هم بعد از آن بازی محروم نشدم، طبق معمول سوت می‌زدم، حتی برای آن دیدار هم 300 هزار تومان پاداش گرفتم.