نسخه چاپی
ارسال به دوستان
آیا ورزش باعث مبتلا به ALS می‌شود؟
سندروم اختلال در دستگاه عصبی مرکزی یا ALS بیماری است که این روزها صحبت‌های زیادی درباره آن می‌شود. توجهات اخیر به این بیماری باعث شده که بحث‌های علمی گذشته درباره این بیماری دوباره شدت بگیرند.
به گزارش ایسنا، یکی از این بحث‌ها احتمال تاثیر ورزش‌های برخوردی و شدید بر گسترش و تشدید این بیماری است.
دو مطالعه جدید درباره این مبحث انجام شده و تا حدودی پاسخگوی آن بوده است.
در سال 1941 لوگریگ ورزشکار بیسبال آمریکایی در سن 37 سالگی بر اثر بیماری ALS جان خود را از دست داد، از آن تاریخ به بعد بسیاری از مردم بیماری ALS را با ورزش نسبت دادند. در دهه‌های اخیر بررسی‌های زیادی بر روی این مساله انجام شده است. برای مثال چند تحقیق در این زمینه نشان داده است که فوتبالیست‌های حرفه‌ای ایتالیا بیشتر در معرض ALS قرار دارند. این میزان شش برابر بیشتر از حد انتظار است. این افراد بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی مبتلا به ALS می‌شوند در حالی که این بیماری از حالت عادی بعد از 60 سالگی به وجود می‌آید.
بعد از انجام یکسری تحقیقات اپیدمیولوژیک در اروپا، محققان در کمال بهت و حیرت دریافتند که ارتباط کم اما قابل توجهی بین ورزش‌های برخوردی و افزایش احتمال بیماری ALS وجود دارد.
یافته‌های محققان همچنین نشان داد که فعال بودن به معنای انجام منظم ورزش می‌تواند احتمال این بیماری را کاهش دهد.
با این حال یافته‌ها و دامنه بررسی‌ها در تحقیقات قدیمی تر کم بوده است. بنابراین در اروپا اخیرا مطالعات گسترده‌تری انجام شد. یکی از این تحقیقات که در مجله "عصب شناسی" مطرح شد توسط محققان از پنج کشور مختلف انجام شده است.
در این مطالعات 652 بیمار ALS مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعاتی راجع به به میزان فعالیت، ورزش و نحوه زندگی این افراد گرفته شد و این اطلاعات با افراد غیر بیمار مقایسه شد. ضمنا سابقه آسیب دیدگی و تصادفات این افراد نیز مورد بررسی قرار گرفت.
در تحقیقات جدیدتر مشخص شد که ورزش نه تنها احتمال ALS را افزایش نمی‌دهد، بلکه از بروز بیماری ALS جلوگیری نیز می‌کند حتی ورزشکاران حرفه‌ای نیز بیشتر از دیگران در معرض ALS نیستند. با این حال تحقیقات بر روی عده کمی از افراد مورد بررسی نتیجه ثابت را نشان نداد. یکی از جنبه‌هایی که به طور قابل توجهی باعث افزایش احتمال ابتلا به ALS می‌شود، داشتن سابقه اصابت ضربه‌های مداوم به ناحیه سر است. زنان و مردانی که حداقل دو آسیب دیدگی ناحیه سر یا آسیب دیدگی شدید مغزی داشته‌ند، بیشتر در معرض ALS قرار دارند.
دکتر مارین، استاد نرواپیدمیولوژی از موسسه تحقیقات پزشکی و سلامت فرانسه در این باره می‌گوید: به طور کلی فعالیت فیزیکی فاکتوری برای افزایش احتمال بیماری ALS به شمار نمی‌رود. فاکتورهای دیگر در شیوه زندگی افراد مانند تغذیه نیز می‌تواند بر ارتباط این دو تاثیر بگذارد. تحقیقات بیشتری لازم است تا کاملا این مساله مشخص شود، هنوز کاملا نمی‌توان نظر قطعی داد.
به گزارش ایسنا، یکی از این بحث‌ها احتمال تاثیر ورزش‌های برخوردی و شدید بر گسترش و تشدید این بیماری است.
دو مطالعه جدید درباره این مبحث انجام شده و تا حدودی پاسخگوی آن بوده است.
در سال 1941 لوگریگ ورزشکار بیسبال آمریکایی در سن 37 سالگی بر اثر بیماری ALS جان خود را از دست داد، از آن تاریخ به بعد بسیاری از مردم بیماری ALS را با ورزش نسبت دادند. در دهه‌های اخیر بررسی‌های زیادی بر روی این مساله انجام شده است. برای مثال چند تحقیق در این زمینه نشان داده است که فوتبالیست‌های حرفه‌ای ایتالیا بیشتر در معرض ALS قرار دارند. این میزان شش برابر بیشتر از حد انتظار است. این افراد بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی مبتلا به ALS می‌شوند در حالی که این بیماری از حالت عادی بعد از 60 سالگی به وجود می‌آید.
بعد از انجام یکسری تحقیقات اپیدمیولوژیک در اروپا، محققان در کمال بهت و حیرت دریافتند که ارتباط کم اما قابل توجهی بین ورزش‌های برخوردی و افزایش احتمال بیماری ALS وجود دارد.
یافته‌های محققان همچنین نشان داد که فعال بودن به معنای انجام منظم ورزش می‌تواند احتمال این بیماری را کاهش دهد.
با این حال یافته‌ها و دامنه بررسی‌ها در تحقیقات قدیمی تر کم بوده است. بنابراین در اروپا اخیرا مطالعات گسترده‌تری انجام شد. یکی از این تحقیقات که در مجله "عصب شناسی" مطرح شد توسط محققان از پنج کشور مختلف انجام شده است.
در این مطالعات 652 بیمار ALS مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعاتی راجع به به میزان فعالیت، ورزش و نحوه زندگی این افراد گرفته شد و این اطلاعات با افراد غیر بیمار مقایسه شد. ضمنا سابقه آسیب دیدگی و تصادفات این افراد نیز مورد بررسی قرار گرفت.
در تحقیقات جدیدتر مشخص شد که ورزش نه تنها احتمال ALS را افزایش نمی‌دهد، بلکه از بروز بیماری ALS جلوگیری نیز می‌کند حتی ورزشکاران حرفه‌ای نیز بیشتر از دیگران در معرض ALS نیستند. با این حال تحقیقات بر روی عده کمی از افراد مورد بررسی نتیجه ثابت را نشان نداد. یکی از جنبه‌هایی که به طور قابل توجهی باعث افزایش احتمال ابتلا به ALS می‌شود، داشتن سابقه اصابت ضربه‌های مداوم به ناحیه سر است. زنان و مردانی که حداقل دو آسیب دیدگی ناحیه سر یا آسیب دیدگی شدید مغزی داشته‌ند، بیشتر در معرض ALS قرار دارند.
دکتر مارین، استاد نرواپیدمیولوژی از موسسه تحقیقات پزشکی و سلامت فرانسه در این باره می‌گوید: به طور کلی فعالیت فیزیکی فاکتوری برای افزایش احتمال بیماری ALS به شمار نمی‌رود. فاکتورهای دیگر در شیوه زندگی افراد مانند تغذیه نیز می‌تواند بر ارتباط این دو تاثیر بگذارد. تحقیقات بیشتری لازم است تا کاملا این مساله مشخص شود، هنوز کاملا نمی‌توان نظر قطعی داد.
