نسخه چاپی
ارسال به دوستان
ساعت هوشمند اپل يا ضربان‌ساز قلب؛ مساله باتري است!
زوميت: از ساعت اپل و عمر باتري يک روزه‌اش نااميد شده‌ايد؟! کافي است خودتان را جاي افرادي بگذاريد که قلبشان به کمک يک باتري به تپيدن ادامه مي‌‌دهد تا به خوبي متوجه شويد که ساعت اپل چندان هم نااميد کننده نيست؛ حداقل زندگي شما به آن بستگي ندارد! اما راز اين ضربان‌سازهاي قلب در چيست و چگونه انرژي خود را بدون استفاده از باتري تامين مي‌کنند؟ شايد اپل هم بايد ساعت هايش را در سوييس مي‌ساخت!
اگرچه ضربان سازهاي قلبي تا کنون جان افراد بي‌شماري را نجات داده‌اند اما اين ابزارها در يک مورد ايراد بزرگي دارند که صد البته کشنده هم خواهد بود؛ اين ابزارها درست مثل هر ابزار الکترونيکي ديگري نياز به باتري دارند، باتري‌هايي که کم‌کم شروع به از بين رفتن مي‌کنند! در حالي که بسياري از پژوهشگران در حال کار بر روي ايده‌هايي همچون استفاده از قند خون شخص براي تامين انرژي ضربان‌ساز‌ها هستند. دانشمندان سوييسي در دانشگاه برن راه ديگري را پيش گرفتند. آن‌ها براي تامين توان مورد نياز اين ضربان‌ساز قلب از خود قلب و انرژي ناشي از تپيدن آن استفاده کرده‌اند، مساله‌اي که در نگاه اول کمي باور کردنش دشوار مي‌نمايد.
در حقيقت اين ايده چهار سال پيش به ذهن يکي از اين پژوهشگران خطور کرده بود ايده‌اي که از يک ساعت مچي (تقارن جالبي است!) البته با ويژگي خود شارژ شوندگي الهام گرفته شده است، جالب اين که سازوکار عملکرد اين ضربان‌ساز براي شارژ شدن نيز درست مشابه ساعت‌هاي مچي است. تفاوت اينجا است که ضربان‌ساز به جاي بسته شدن بر روي مچ شخص بر روي عضلات قلب شخص بخيه زده مي‌شود و فنر آن با اقباض قلب جمع مي‌شود تا پس از باز شدن انرژي الکتريکي را در خازن‌ها جهت استفاده از ضربان‌ساز ذخيره کند. اين سامانه مي‌تواند تا 52 ميکرووات انرژي از قلب يک خوک 60 کيلوگرمي توليد کند که براي تواندهي به يک ضربان‌ساز که تنها 10 ميکرووات انرژي مصرف مي‌کند کافي به نظر مي‌رسد.
اين پژوهشگران هم اکنون اميدوارند که بتوانند با کوچک سازي اين فناوري آن را به کاربرد در موارد واقعي و بيماران انساني نزديک کنند که مستلزم مجتمع سازي قسمت‌هاي مختلف اين ابزار است. به نظر شما مي‌توان از اين فناوري در ساعت‌هاي هوشمند نيز بهره برد؟
اگرچه ضربان سازهاي قلبي تا کنون جان افراد بي‌شماري را نجات داده‌اند اما اين ابزارها در يک مورد ايراد بزرگي دارند که صد البته کشنده هم خواهد بود؛ اين ابزارها درست مثل هر ابزار الکترونيکي ديگري نياز به باتري دارند، باتري‌هايي که کم‌کم شروع به از بين رفتن مي‌کنند! در حالي که بسياري از پژوهشگران در حال کار بر روي ايده‌هايي همچون استفاده از قند خون شخص براي تامين انرژي ضربان‌ساز‌ها هستند. دانشمندان سوييسي در دانشگاه برن راه ديگري را پيش گرفتند. آن‌ها براي تامين توان مورد نياز اين ضربان‌ساز قلب از خود قلب و انرژي ناشي از تپيدن آن استفاده کرده‌اند، مساله‌اي که در نگاه اول کمي باور کردنش دشوار مي‌نمايد.
در حقيقت اين ايده چهار سال پيش به ذهن يکي از اين پژوهشگران خطور کرده بود ايده‌اي که از يک ساعت مچي (تقارن جالبي است!) البته با ويژگي خود شارژ شوندگي الهام گرفته شده است، جالب اين که سازوکار عملکرد اين ضربان‌ساز براي شارژ شدن نيز درست مشابه ساعت‌هاي مچي است. تفاوت اينجا است که ضربان‌ساز به جاي بسته شدن بر روي مچ شخص بر روي عضلات قلب شخص بخيه زده مي‌شود و فنر آن با اقباض قلب جمع مي‌شود تا پس از باز شدن انرژي الکتريکي را در خازن‌ها جهت استفاده از ضربان‌ساز ذخيره کند. اين سامانه مي‌تواند تا 52 ميکرووات انرژي از قلب يک خوک 60 کيلوگرمي توليد کند که براي تواندهي به يک ضربان‌ساز که تنها 10 ميکرووات انرژي مصرف مي‌کند کافي به نظر مي‌رسد.
اين پژوهشگران هم اکنون اميدوارند که بتوانند با کوچک سازي اين فناوري آن را به کاربرد در موارد واقعي و بيماران انساني نزديک کنند که مستلزم مجتمع سازي قسمت‌هاي مختلف اين ابزار است. به نظر شما مي‌توان از اين فناوري در ساعت‌هاي هوشمند نيز بهره برد؟
