کد خبر: ۵۳۶۰۲
تاریخ انتشار: ۲۹ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۲:۲۶
printنسخه چاپی
sendارسال به دوستان
تعداد بازدید: ۶۸۳

دغدغه‌های مردم و سوت بلبلی دلواپسان!

جاوید قربان اوغلی در روزنامه اعتماد نوشت:

1- یک سال از روی کارآمدن دولت "تدبیر و امید" اگر در مورد موفقیت ها و ناکامی های روحانی در وعده هایش از کسانی که به او رای دادند، سوال شود بی هیچ درنگی موفقیت های  دولت منتخب خود را در موارد ذیل برخواهند شمرد:

• بازگردندان قطار هسته ای به ریل، پیشرفت در مذاکرات با 1+5 و توافق ژنوکه امید به حل وفصل پرونده هسته ای از طریق دیپلماتیک را افزایش داد.

• اقدامات مدبرانه وزیر با کفایت بهداشت و تیم همراه وی در راه اندازی طرح " نظام سلامت" که  بار سنگینی را از سبد هزینه های زندگی مردم وعلی الخصوص اقشار طبقه متوسط و فرودستان جامعه  برداشت. 

• باز گرداندن مدیریت صنعت نفت کشور به عنوان مهمترین عامل توسعه کشور و تامین بار مالی اداره کشوربه مداری عقلانی علیرغم استمرار تحریم های ظالمانه ناشی از بی تدبیری و رویکرد ماجراجویانه دولت گذشته تقدیر برگزارکنندگان جشنواره شهید رجایی از این سه وزارت خانه در مراسم امسال را می توان مصداقی بر این مدعا و انتخابی مبتنی بر واقعیت های جامعه که با قضاوت و رضایتمندی مردم همخوانی دارد، برشمرد.
 
2- استمرار موفقیت دولت یازدهم در این حوزه ها و بالطبع رضایتمندی مردم که علی الظاهر هدف هر دولتی است نیازمند ادامه راهی است که در یک سال گذشته پیموده ایم. ادامه  نظام سلامت نیازمند تخصیص منابع، مدیریت و توزیع نیروی انسانی متخصص بصورت عادلانه و گماردن مدیران معتقد به آن در وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی و بیمارستانها و مراکز درمانی در سطح کشور است. انجام این مهم در دست دولت و تحقق آن با مشکل چندانی مواجه نیست.

اما ادامه موفقیت دولت در دو حوزه دیگر بر اساس واقعیات پیش رو با دست اندازهای فراوانی روبروست که رفع این موانع فقط در حوزه اختیارات دولت منتخب مردم نیست. بهبود شرایط حاکم بر صنعت فرسوده نفت در بخش تولید و بازگرداندن آن به وضعیتی که قبل از دولت نهم داشتیم، نیازمند سرمایه گذاری خارجی و تکنولوژی روزآمد دنیاست. قصه پر غصه منابع و ذخایر مشترک و برداشت چند برابر کشورهای ریز و درشت همسایه از این منابع در مقایسه با کشورمان بر هیچکس پوشیده نیست.

بگذارید صریح صحبت کنیم استمرار نخصیص منابع برای نظام سلامت نیز در گرو فروش نفت بیشتر و پر کردن خزانه به تاراج رفته کشور در 8 سال گذشته است. داستان های مه آفرید، بابک زنجانی و "م – ر" و اختلاس های 3000 میلیاردی و 9000 میلیاری تنها قسمت بیرونی کوه یخ اختلاس ها و تاراج منابع مالی کشور است.
 
3- سال قبل در روزهایی که روحانی در صدد چینش کابینه و گرفتن رای اعتماد ازمجلس بود با تاکید بر اهمیت دو وزارتخانه خارجه و نفت و نقش این دو در تاریخ سیاسی معاصر ایران،پیوستگی سیاست خارجی و نفت  که درکنشی متقابل تاثیر انکار‌ناپذیری در امنیت ملی کشور داشته اند ، تاکید نمودم: "دکتر حسن روحانی با آسیب‌شناسی از شرایط کشور در این عرصه‌ها و درکی درست برای خروج از این وضعیت، دو نفر از ژنرال‌های پنج‌ستاره خود را برای تصدی دو وزارتخانه خارجه و نفت به مجلس پیشنهاد کرده است. محمدجواد ظریف وزیر پیشنهادی خارجه برای ترمیم و بهبود روابط کشور با جهان و بیژن نامدارزنگنه برای نجات کشتی در گل‌نشسته صنعت نفت کشور. صنعتی که به گفته کارشناسان هشت‌سال در جا زده و برای بازگشت به جایگاه قبلی خود در اوپک و سقف تولید سال 1384 نیازمند ده‌ها‌میلیارد دلار سرمایه‌گذاری است".

امروز و با گذشت یک سال از آن به جرات می توان گفت که دو وزیر نقشی انکار ناپذیر در مسولیت تاریخی خود ایفا کرده اند.ناگفته پیداست که موفقیت این دو علاوه بر قابلیت های فردی مرهون انتخاب شگفتی ساز مردم در انتخابات 24 خرداد، رویکرد دولت در عرصه مناسبات خارجی  و تدبیر رهبری در "نرمش قهرمانانه" است که کشتی به گل نشسته کشور در این عرصه را نجات داده و ایران را به جایگاهی در جهان که شایسته آن است باز گرداند. حاصل این تدبیر نظام و دولت در پرونده هسته ای به عنوان مهمترین چالش ایران که بیشترین تاثیر را بر اقتصاد و معیشت مردم گذاشته بود، امید به برون رفت از این معضل از طریق گفتگوهای با 1+5 و با حفظ خطوط قرمز نظام در دستاوردهای هسته ای بود.  
 
4- قطار هسته ای از زمان ریل گذاری جدید در تابستان سال گذشته به دلایلی که بر اهل فن روشن است یک بار با سکته ای خفیف در مذاکرات وین 6 روبرو شد. این واقعه دلواپسان را ذوق زده کرد و روزنامه ها و سایت های اصولگرایان و دلواپسان بی هیچ پروایی خرسندی خود را از این رویداد و ناکامی دولت و مذاکره کنندگان هسته ای در دستیابی به توافق نهایی ابراز نمودند.

بر اساس توافقات صورت گرفته دور جدید مذاکرات پس از آن سکته خفیف، اینک در نیویورک در جریان است. قصد نگارنده در این یادداشت موجز ورود به اختلافات طرفین و چگونگی برون رفت از آن نیست که این مهم در عهده تیمی است که عهده دار مذاکرات است. بر اساس نظر سنجی های متقن تیم مذاکره کننده و رییس آن  از محبوبیتی غیر قابل انکار در بین مردم برخوردارند و توانسته اند علاوه بر کسب اعتماد و رضایت مردم  که خود سرمایه و پشتوانه عظیمی برای مذاکره کنندگان است، امید را در دل مردمی که خواهان حل و فصل هر چه سریعتر این معضل و برون رفت از تونل وحشت هسته ای هستند، برانگیزند.

همزمان با شروع دور جدید مذاکرات هسته ای ایران با 1+5 در نیویورک بار دیگر شاهد پیش داوری و موضع گیری های منفی در خصوص نتیجه این مذاکرات هستیم. زیاده خواهی های غرب از سوی دلواپسان داخل و اتهام عدم همکاری ایران در خصوص برنامه های هسته ای از سوی جریانات خارج، شاه بیت رویکرد کسانی است که در یک سال گذشته خشم خود از پیشرفت مذاکرات را پنهان نکرده اند.  
 
5- به نظر می رسد وقت آن رسیده باشد که رییس جمهور و ظریف بصورت کاملا شفاف با مردم سخن بگویند. مشکل کجاست که پس از موفقیت در مارتن موفقیت آمیز 100 روزه و دستاورد شگرف "توافق ژنو" اینک هر روز مذاکرات با دست اندازجدیدی در مسیر خود روبروست.

دو هفته قبل در همین ستون نوشتم: "امروز نيز مردم انتظار دارند رييس‌جمهور به صراحت و شفافيت به آنان توضيح دهد كه سختي كار براي توافق نهايي كه ايشان مي‌گويد كجاست. آيا واقعا «زياده‌خواهي» طرف مقابل مذاكرات را با دشواري روبه‌رو كرده يا فشارهاي اردوگاه «دلواپسان» به ثمر نشسته است؟  به یقین هیچ ایرانی وطن پرستی خواهان عقب نشینی در مقابل زیاده خواهی طرف مقابل نیست و این را از جانب هر دولتی اعم از اصولگرا، اصلاح طلب و یا اعتدال گرا بر نمی تابد. آقای رییس جمهور می دانند که عبور از بحران هسته ای که تارو پود کشور را در خود گرفته و باعث و عامل اصلی بسیاری از مفاسد اقتصادی، رانت خواری و مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم و از آن مهمتر عقب ماندگی کشور از برنامه های توسعه و سند چشم انداز است، امروز "مطالبه ای ملی" است. نمی توان دست روی دست گذاشت و در حالیکه مردم با هر دست اندازی که مذاکرات با آن روبرو می شود بر نگرانیشان در مورد آینده فرزندانشان افزوده می شود، ساکت نشست و هلهله و سوت بلبلی دلواپسان را نظاره گر بود.