نسخه چاپی
ارسال به دوستان
مرگ اينترنتي
پيکري چاق با شکمي بر آمده، پوستي آويزان و چين خورده، ضعف در درس خواندن و گرفتگي نفس آن هم تنها با چند قدم راه رفتن، تحريک پذيري و پرخاشگري حکايت از بي تحرکي آرمين 13ساله به عنوان فردي بي خيال و تن پرور داشت.
به گزارش «تيک»، هرچند ادعاي اطرافيان در مورد بي خيالي وي واقعيت بود، اما آرمين نه تنها به هيچ وجه فردي تنبل و تن پرور نبود، بلکه ساعتي از روز تا پاسي از شب پشت کامپيوتر مي نشست و از بازي هاي مختلف آن نهايت لذت را مي برد.
اين پسربچه علاوه بر اينکه علاقه اي به درس و کتاب نداشت، با بازي هايي که نياز به تحرک، بويژه تحرک هاي زياد در کوچه و مدرسه با بچه هاداشت، مخالف بود.
مادرآرمين به تنهايي نه مي توانست با اين مشکل تنها پسرش کنار بيايد، و نه مي توانست آرمين را به ترک يا کم کردن انجام بازي هاي رايانه اي راضي کند.
آرمين در زمان غيبت پدر که به علت شرايط شغلي و ماموريت هاي مداوم، 20روز در ماه را در خانه حضور نداشت، به راحتي پشت کامپيوتر مي نشست و به قول خود دلي از عزا در مي آورد.
وي هر چند در 13سالگي مي دانست که علت اصلي چاقي اش تا حدود زيادي بازي هاي رايانه اي است. اما گويا در زمان غيبت پدر در خانه به هيچ وجه نمي توانست از کامپيوتر و بازي هاي آن دل بکند.
پدر هر چند مخالف بازي هاي بدون تحرک فرزندش بود اما در زمان حضور در خانه با خسته شدن از حرف زدن با تنها پسرش يا بازي کردن با وي تا حدودي به تنها پسرش در شرايط کنوني آن هم با وجود زندگي آپارتماني حق مي داد.
آرمين خود نيز نمي دانست که چرا وقتي پدر در خانه حضور نداشت بيشتر از هر زمان ديگري ميل به حضور در پشت کامپيوتر و سرگرم شدن با بازي هاي آن را پيدا مي کرد، اين موضوع شايد به خاطر استرس ناشي از جدايي از پدر بود.
دو روزي از رفتن پدر به ماموريت جديد خود به يکي از استان هاي جنوبي مي گذشت، آرمين از اين جدايي به شدت ناراحت و عصبي بود، وي روز نخست در همان ساعات ابتدايي پس از خداحافظي پدر بلافاصله پشت کامپيوتر رفت تا دوري پدر در آن لحظه آنچنان که بايد بر وي اثر نگذارد، به نوعي وي مي خواست کامپيوتر، خلاناشي از دوري پدر را برايش پرکند.
مادر پس از چند سال نخستين بار، براي اينکه آنچنان که بايد به وي در زمان جدايي پدرش، سخت نگذرد، سعي کرد زياد بر اين رفتار آرمين خرده نگيرد. روز دوم غيبت پدر، آرمين بعد از وقت ناهار تا هنگام غروب چند ساعتي را پشت کامپيوتر نشسته بود، در اين مدت وي تنها براي رفع نيازهاي ضروري و پس از آن هنگام شب فقط براي صرف شام از پشت ميز کامپيوتر برخاست.
پس از شام مادر آرمين در حالي که چندين بار از وي خواست تا دست از بازي با کامپيوتر برداشته و به تکاليفش پرداخته يا بخوابد تا صبح بموقع به مدرسه برود، اما آرمين نپذيرفت که سرانجام مادر بيچاره نااميد خوابيد.
آرمين آن شب بدون دغدغه تا دير وقت بيدار بود.
مادرش وقتي صبح از خواب بيدار شد، با تعجب ديد آرمين به جاي رختخواب پشت ميز کامپيوتر به حالت افتاده خوابش برده است.
با ناراحتي و شگفت زدگي به سمت وي رفت، اما هرچه صدا زد آرمين ديگر بيدار نشد که نشد، همسايه ها با شنيدن صداي جيغ و فرياد مادر آرمين به سمت خانه آنها رفتند و با تعجب ديدند که آرمين ديگر نفس نمي کشد.
پزشکي قانوني بعدها با انجام معاينات تخصصي زمان مرگ آرمين را ساعت سه و 40 دقيقه صبح به علت فشار بيش از حد به مغز و سرانجام ايجاد عارضه سکته مغزي هنگام بازي رايانه اي اعلام کردند.
*روزنامه ایران
به گزارش «تيک»، هرچند ادعاي اطرافيان در مورد بي خيالي وي واقعيت بود، اما آرمين نه تنها به هيچ وجه فردي تنبل و تن پرور نبود، بلکه ساعتي از روز تا پاسي از شب پشت کامپيوتر مي نشست و از بازي هاي مختلف آن نهايت لذت را مي برد.
اين پسربچه علاوه بر اينکه علاقه اي به درس و کتاب نداشت، با بازي هايي که نياز به تحرک، بويژه تحرک هاي زياد در کوچه و مدرسه با بچه هاداشت، مخالف بود.
مادرآرمين به تنهايي نه مي توانست با اين مشکل تنها پسرش کنار بيايد، و نه مي توانست آرمين را به ترک يا کم کردن انجام بازي هاي رايانه اي راضي کند.
آرمين در زمان غيبت پدر که به علت شرايط شغلي و ماموريت هاي مداوم، 20روز در ماه را در خانه حضور نداشت، به راحتي پشت کامپيوتر مي نشست و به قول خود دلي از عزا در مي آورد.
وي هر چند در 13سالگي مي دانست که علت اصلي چاقي اش تا حدود زيادي بازي هاي رايانه اي است. اما گويا در زمان غيبت پدر در خانه به هيچ وجه نمي توانست از کامپيوتر و بازي هاي آن دل بکند.
پدر هر چند مخالف بازي هاي بدون تحرک فرزندش بود اما در زمان حضور در خانه با خسته شدن از حرف زدن با تنها پسرش يا بازي کردن با وي تا حدودي به تنها پسرش در شرايط کنوني آن هم با وجود زندگي آپارتماني حق مي داد.
آرمين خود نيز نمي دانست که چرا وقتي پدر در خانه حضور نداشت بيشتر از هر زمان ديگري ميل به حضور در پشت کامپيوتر و سرگرم شدن با بازي هاي آن را پيدا مي کرد، اين موضوع شايد به خاطر استرس ناشي از جدايي از پدر بود.
دو روزي از رفتن پدر به ماموريت جديد خود به يکي از استان هاي جنوبي مي گذشت، آرمين از اين جدايي به شدت ناراحت و عصبي بود، وي روز نخست در همان ساعات ابتدايي پس از خداحافظي پدر بلافاصله پشت کامپيوتر رفت تا دوري پدر در آن لحظه آنچنان که بايد بر وي اثر نگذارد، به نوعي وي مي خواست کامپيوتر، خلاناشي از دوري پدر را برايش پرکند.
مادر پس از چند سال نخستين بار، براي اينکه آنچنان که بايد به وي در زمان جدايي پدرش، سخت نگذرد، سعي کرد زياد بر اين رفتار آرمين خرده نگيرد. روز دوم غيبت پدر، آرمين بعد از وقت ناهار تا هنگام غروب چند ساعتي را پشت کامپيوتر نشسته بود، در اين مدت وي تنها براي رفع نيازهاي ضروري و پس از آن هنگام شب فقط براي صرف شام از پشت ميز کامپيوتر برخاست.
پس از شام مادر آرمين در حالي که چندين بار از وي خواست تا دست از بازي با کامپيوتر برداشته و به تکاليفش پرداخته يا بخوابد تا صبح بموقع به مدرسه برود، اما آرمين نپذيرفت که سرانجام مادر بيچاره نااميد خوابيد.
آرمين آن شب بدون دغدغه تا دير وقت بيدار بود.
مادرش وقتي صبح از خواب بيدار شد، با تعجب ديد آرمين به جاي رختخواب پشت ميز کامپيوتر به حالت افتاده خوابش برده است.
با ناراحتي و شگفت زدگي به سمت وي رفت، اما هرچه صدا زد آرمين ديگر بيدار نشد که نشد، همسايه ها با شنيدن صداي جيغ و فرياد مادر آرمين به سمت خانه آنها رفتند و با تعجب ديدند که آرمين ديگر نفس نمي کشد.
پزشکي قانوني بعدها با انجام معاينات تخصصي زمان مرگ آرمين را ساعت سه و 40 دقيقه صبح به علت فشار بيش از حد به مغز و سرانجام ايجاد عارضه سکته مغزي هنگام بازي رايانه اي اعلام کردند.
*روزنامه ایران
