کد خبر: ۵۹۸۸۴
تاریخ انتشار: ۰۶ آبان ۱۳۹۳ - ۰۷:۰۰
printنسخه چاپی
sendارسال به دوستان
تعداد بازدید: ۱۴۲۲

روحانی حادثه اسیدپاشی را چگونه می‌نگرد

*آفرین چیت‌ساز اول
حادثه اصفهان آن اندازه در نگاه دولت اهمیت و فوریت پیدا کرد که روحانی جلسه اصلی هفتگی هفته دولت را به آن اختصاص دهد. هیچ یک از دستورکارهای جاری دولت از مذاکرات هسته‌ای تا انتخاب وزیر جدید برای وزارتخانه علوم باعث نشد دولت نگاه خویش را از حادثه اصفهان برگیرد.

سخن صریح شب یکشنبه روحانی که «تا کشف عوامل اسیدپاشی‌ها آرام نمی‌گیریم» این پیام را به مخاطب منتقل می‌کرد که ماجرای اصفهان این روزها در شمار  دغدغه‌های جدی رئیس جمهوری نشسته است. اکنون که قریب دو هفته از وقوع این ماجرای تلخ می‌گذرد، کارنامه دولت در معرض قضاوت افکار عمومی قرار دارد. گویی یک تقسیم کار در دولت شکل گرفته است پیگیری ابعاد انسانی حادثه را که قربانیان آن زنان هستند، دو دستیار رئیس جمهوری (معصومه ابتکار و شهیندخت مولاوردی) عهده‌دار شده‌اند، بخش درمان و بهبود آسیب دیدگان با مدیریت وزیر بهداشت دنبال می‌شود و بخش پیچیده قضیه که جنبه امنیتی آن است را کمیته‌ای مرکب از سه وزیر کشور، اطلاعات و دادگستری پیگیری می‌کند. سخنان روحانی ابتدا شائبه اغماض و تسامح دولت در این ماجرا را رفع می‌سازد. به نظر می‌آید گفته‌های رئیس دولت حاوی پاسخ‌های صریح به کسانی است که نسخه انفعال دولت را در این ماجرا نوشته بودند، همین طور نوعی اتمام حجت با محافل و افرادی است که هنوز با  گمانه‌زنی و فرضیه چینی می‌کوشند مسیر مدیریت ماجرای اصفهان و پیگیری‌های امنیتی را تحت تأثیر قرار دهند.       

تصویر حادثه اصفهان در نگاه رئیس جمهوری تفاوت روشن با تفسیر برخی محافل دارد، او بی آنکه در باره ماهیت حادثه و انگیزه آن پیشداوری کند مفسده‌های برخاسته از این ماجرا را گوشزد می‌کند و مسئولان امر و افکار عمومی را نسبت به زخم‌هایی که این حادثه در پیکر امنیت و اعتبار اجتماعی برجای می‌نهد، هوشیاری می‌دهد.

از همین رو موضعگیری روحانی حول حادثه اصفهان دارای چند جنبه قابل تأمل است:

1- او در جایگاه عالم دینی تصریح می‌کند که این حرکت هیچ نسبتی با باورهای مذهبی ندارد و به این صورت بر تلقی افراد قلیلی که می‌خواهند لباس ایدئولوژیک بر این حرکت بپوشانند، قلم بطلان می‌کشد.

2- روحانی تأکید آمیخته به توصیه درباره آثار و پیامد‌های اجتماعی و امنیتی حادثه دارد. ابتدا اثرات شوم آن بر آرامش ذهنی جامعه را برمی‌شمارد و  اینکه انگیزه شیطانی عوامل حادثه تولید نگرانی در میان توده جامعه بوده است. در مرتبه بعدی، بر ابعاد ملی حادثه انگشت تأکید می‌نهد آنجا که می‌گوید: «این‌گونه مسائل جزو افساد فی‌الارض و ارعاب عمومی و زیر سؤال بردن امنیت کشور است.»

3- رئیس جمهوری برخلاف رویه کسانی که عادت به کتمان ماجرا یا اطلاع‌رسانی قطره چکانی از آن دارند، بر اظهار و اعلام همه واقعیت‌ها به مردم اصرار می‌ورزد. اینجا روحانی کنار همه رسانه‌های حقیقت‌طلب می‌ایستد که عزم آگاهی‌دهی به مردم و افشای همه ابعاد ماجرا را دارند. رئیس جمهوری در بحث  اطلاع‌رسانی از ماجرا گویی از سوابق سوء عملکرد برخی دستگاه‌ها خبر دارد و اینکه چگونه ضعف در اطلاع‌رسانی یا تناقض‌گویی در حوادث مهم سیاسی اعتماد مردم به دستگاه‌های مسئول را خدشه‌دار کرده است.

4- تلاش روحانی برای جلب اعتماد عمومی در ماجرای اصفهان یک حلقه تکمیلی نیز دارد آنجا که او در گفتارش شائبه هرگونه تسامح یا عقب‌نشینی  دولت را از ذهن مردم دور می‌کند: «مردم عزیز هیچ تردیدی نداشته باشند که گذشتی در کار نخواهد بود و دولت با همه توان این مسأله را پیگیری کرده و عامل یا عاملین این جنایت به دست عدالت سپرده خواهد شد.» البته روحانی بر این واقعیت نیز تصریح می‌کند که به نتیجه رساندن  حوادث  پیچیده امنیتی به تنهایی از عهده دولت خارج است و مدیریت این نوع مناقشات نیازمند همراهی همه دستگاه‌ها است. بنابراین سخن روز یکشنبه روحانی را می‌توان فراخوانی برای هماهنگی و اجماع همه نهادها از قوای امنیتی و قوه قضائیه تا سپاه و بسیج دانست.

*روزنامه ایران