پرش اسبهای میلیاردی در پایتخت
به گزارش فرهیختگان آنلاین (FDN.ir)، با این حال به راحتی نمیتوان این
موضوع را رد کرد که ورزش سوارکاری در سالهای اخیر، به یکی از «گزینههای
تفریحی» برخی از مردم تبدیل شده است. اما گشتی در برخی باشگاههای سوارکاری
نشان میدهد هزینههای این کار، فقط با خرید اسب به پایان نمیرسد و
بهطور میانگین صاحبان آنها باید ماهانه 500 هزار تومان برای نگهداری هزینه
کنند.
قیمت اسب
مربی یکی از باشگاههای سوارکاری در تهران در اینباره میگوید:
«سوارکاران یا صاحبان اسب از لحاظ مالی از طرف هیچ نهادی حمایت نمیشوند و
تمام هزینه حضور در مسابقات را خودشان متحمل میشوند. بهعنوان مثال در
مسابقات المپیک گذشته که هزینه حمل اسبها به کشور مقصد به عهده سوارکاران و
صاحبان اسب بود، حضور اسبها در این مسابقات بسیار برای صاحبانشان با
اهمیت بود چراکه هرچقدر اسب در مسابقات بیشتری حضور پیدا کند و مقامهای
بیشتری کسب کند قیمت آن بالاتر میرود.»
به گفته وی «قیمت اسبهای اسپرت براساس میزان پرش و تکنیکشان تعیین
میشود بنابراین هرچقدر اسب از مانعهای بلندتری بپرد قیمت آن بالاتر
میرود.»مربی این باشگاه سوارکاری اضافه میکند: «هزینه نگهداری اسبهای
اسپرت فقط مبلغ خرید آن نیست بلکه ماهانه بسته به اسب بین 500 تا یک میلیون
تومان هزینه میبرد.»وی اضافه کرد: «بسیاری از مربیان با خرید اسبهای
جوانتر و تعلیم آنها، ارتفاع پرش آنها را بالا میبرند، بهطور مثال
ارتفاع پرش اسبی را که تا 120 سانتیمتر میپرد به 150 یا 160 سانتیمتر
میرسانند و اسبی را که 100 میلیون تومان خریداری کردهاند، 300 میلیون
تومان به فروش میرسانند. اما بهطور کلی میتوان گفت قیمت اسبهای اسپرت
با نژاد خوب تا یک میلیارد و 300 میلیون تومان هم میرسد.»
این مربی با تاکید بر اینکه قیمت اسبهای عرب براساس زیبایی آنهاست،
میگوید: «ارزانترین اسبها در بین اسبهای اسپرت، اسب دوخون (دورگه) است
که از مادر ایرانی و پدر خارجی متولد میشود. اگر این اسبها تا ارتفاع یک
متر بپرند، قیمت آنها بین 25 تا 35 میلیون تومان است.»
وی اضافه میکند: «اسبهای ایرانی بین25 تا 35 میلیون تومان قیمت دارند
اما بین این اسبها هم استثنا وجود دارد. مثلا ما اسبی داشتیم که 75 میلیون
خرید و فروش میشد اما همان اسب در حال حاضر قیمتش به160 میلیون رسیده
است.»وی دلیل افزایش قیمت این نوع اسب را بدون خطا پریدن آن عنوان کرده و
با اشاره به قیمت اسبهای خارجی ادامه میدهد: «در بین اسبهای خارجی برخی
اسبها بین 400 تا 500 میلیون تومان خریداری شدهاند اما به دلیل آنکه در
چند مسابقه مقام آوردهاند قیمتشان به یک میلیارد تومان هم رسیده است.»
اسبهای وارداتی
در بخشهایی از ایران، پرورش اسب برای میدانهای مسابقه و شرطبندی بر سر برد و باخت اسبها مرسوم است و با مجوزهای قانونی انجام میگیرد. این کار بیشتر در بخشهایی از استان گلستان صورت میگیرد که سوارکاران با اسبهایی از نژاد ترکمن، به رقابت میپردازند. قدمت بالای این کار نشان میدهد که ایران ازجمله کشورهایی است که سالها در آن پرورش اسب انجام شده است. اما در سالهای اخیر، واردات اسب نیز به ایران رونق پیدا کرده است.مربی یک باشگاه پرورش اسب و سوارکاری در این مورد میگوید: «80 درصد از اسبهای وارداتی از نژادهای «کیدبلیوپیان»، «هانوورین» و «اولدنبرگ» هستند که از کشورهای آلمان و هلند وارد ایران میشوند. این اسبها یا توسط خود صاحبان یا مربیان سوارکاری خریداری شده و برای شاگردانشان به ایران وارد میشوند.»
وی با اشاره به راههای واردات اسب به کشور میگوید: «دو راه برای انتقال
اسب به ایران وجود دارد؛ یکی راه زمینی و دیگری راه هوایی است. راه زمینی
از طریق کشور ترکیه است که معمولا یک ماه طول میکشد. البته بیشتر این
اسبها از راه هوایی به ایران وارد میشوند که بهطور معمول در هر حملونقل
هوایی 12 اسب در پالت جای میگیرند.»
به گفته وی: «از 65 راس اسبی که دو ماه قبل وارد ایران شد حدود 10 راس از
آنها اسبهای اسپرت و مابقی اسبهای عرب بودند که قیمت برخی از آنها به یک
میلیارد تومان هم میرسید.»
تکثیر نژاد و قیمتگذاری بالاتر
این مربی در بخش دیگری از صحبتهایش با بیان اینکه در برخی مواقع اسبهایی
که از کشورهای دیگر با قیمت بالا خریداری میشوند دچار مشکلات سمی یا
تاندونی میشوند و دیگر نمیتوان از اسب، سواری گرفت، گفت: «اگر این اسبها
از نژاد مرغوب باشند میتوان از آنها برای زاد و ولد استفاده کرد.»وی
همچنین با اشاره به قیمت اسپرم این اسبها اضافه کرد: «گاهی این اسپرمها
به صورت فریز شده از کشورهای آلمان و هلند خریداری میشود. قیمت اسپرمها
در برخی موارد به چند صد میلیون تومان هم میرسد گاهی ممکن است رحم مادیان
اسپرم را جذب نکند و با ادرار آن را دفع کند یا رحم کیست داشته باشد که اگر
بار اول لقاح صورت نگیرد برای بار دوم هم اسپرم به آنها داده میشود اما
برای دفعات بعدی این کار عملی نیست البته این عمل به تازگی در ایران انجام
میشود و چندان مرسوم نیست.»