شمشير داموكلس استيضاح

جناب رسايي فرموده‌اند: اين فيلم عصباني نيستم در صورت اصلاحيه هم نمي‌تواند به نمايش درآيد!اين سخن يكي از مخالفان سياست‌هاي فرهنگي دولت يازدهم است كه فقط چند روز پس از عقب‌نشيني ارشاد براي نمايش قانوني فيلم بر صفحه خبرگزاري‌ها نقش بست!

فارغ از دلايل ارشاد در خصوص اين سياست عدم نمايش گويا كار از تفاهم گذشته است و بحث، بحث جدال ارشاد با نشان دادن «شمشير داموكلس استيضاح» است! هيچ ناظري با نظارت مجلس مخالف نيست و نظارت مجلس را از اوجب واجبات مي‌دانند اما اين شاخ و شونه كشيدن ديگر شده است باعث تاسف فعالان حوزه سياست و فرهنگ كه چطور مي‌شود در پهنه فرهنگ و هنر چنين ادبياتي حاكم شود كه روز به روز قوه مجريه بر اساس قانون نتواند فيلمي را نمايش دهد و مجلس هم با نشان دادن شمشير معروف، حرف خود را به كرسي نشاند! به نظرم عدم نمايش فيلم حتي با اصلاحات مجدد نشان از بدعتي دارد كه دولت تدبير و اميد بايد براي برون‌رفت از اين بحران و براساس قانون نسبت به نمايش فيلم داراي پروانه نمايش اقدام كند و چنانچه دولت يازدهم نتواند فيلم را به نمايش بگذارد، مقبوليت خود را در ميان فعالان سينما دچار چالش جدي مي‌كند!

منتقدان بر اساس منويات سياسي روز به روز براساس تقسيم كار صورت گرفته فشارهاي مختلفي را به حوزه فرهنگ و هنر وارد مي‌سازد و اين فشارهاي سنگين تمركز را از متوليان ذي‌ربط دولت يازدهم گرفته است و آغاز اين عدم تمركز را در جشنواره پارسال شاهد بوديم كه چطور در لحظات پاياني جوايز فيلم عصباني نيستم جابه‌جا شد و بدعتي ديگر براساس مصالح ناشناخته سينماي ايران را شاهد بوديم. تغيير در روش و منش يك جشنواره سي و اندي ساله براساس فشارهاي غير محسوس سياست بازاني كه در دولت دهم سينما را به ورطه نابودي كشيدند و حال براساس نيات سياسي خود به دنبال زمينگير كردن دولت يازدهم هستند و همه ناظران صادق مي‌دانند كه فتنه در ادبيات سياسي بيشترين كاربرد را دارد تا درميان مضامين سينماي نجيب ايران كه بيش از همه مدعيان دلسوز، اين سينما توانسته است در خدمت اهداف فرهنگي و هنري نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران  باشد... فيلم عصباني نيستم يك فيلم عاشقانه است كه دلسوزانه نگاه دارد به واقعيات روز جامعه و مشكلات پيش روي جوانان اين سرزمين كه با عشق به اين مملكت مي‌انديشند و با وجود مشكلات، عاشقانه نفس مي‌كشند...