زنان ایرانی در معرض چه خشونت هایی هستند؟

 اگر هر آدمی یک روز را در تقویم مخصوص خودش داشته باشد، امروز روز زنانی است که در هر گوشه دنیا مورد آزار و اذیت و خشونت قرار دارند. زنانی که تحمل می کنند و دم نمی زنند. تحقیر می شوند و نادیده می گیرند، کتک می خورند و به کسی نمی گویند.

  به گزارش پايگاه خبري «تيک» (Tik.ir)، ـ۳ ضرب در ۳۶۵ می شود ۱۰۹۵؛ این رقم، رقم مرگ است. رقم مرگ زنانی که هر سال در گوشه و کنار دنیا از خشونت می میرند. ۱۰۹۵ نفر شاید در مقابل مرگ میلیون ها زن در سال چندان بزرگ نباشد اما آنها مشتی از خروار زنانی هستند که روزهای زیادی در رنج بوده اند، کتک خورده اند، بی احترامی دیده اند و تحقیر شده اند.

زنانی که حتی هیچ مرجع رسمی در دنیا نمی داند چند نفرند. از آن تلخ تر، حتی خودشان هم ممکن است خبر نداشته باشند که در معرض خشونت هستند و در دنیا سازمان هایی برای پناه دادن به آنها وجود دارد.

اگر هر آدمی یک روز را در تقویم مخصوص خودش داشته باشد، امروز روز زنانی است که در هر گوشه دنیا مورد آزار و اذیت و خشونت قرار دارند. زنانی که تحمل می کنند و دم نمی زنند. تحقیر می شوند و نادیده می گیرند، کتک می خورند و به کسی نمی گویند. ۴ آذرماه روز جهانی زنانی است که ۳ نفرشان هر روز در رنج و سکوت می میرند.

شهیندخت مولاوردی، معاون رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده معتقد است خشونت علیه زنان، تمام زنان را در تمام سنین تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ گاهی حتی از پیش از تولد تا بعد از مرگ، خشونت، حیات و هویت زنان را دستخوش تحول و تزلزل می‌کند.

او در بیانیه ای که به مناسبت این روز منتشر کرده، می نویسد: خشونتی که علیه زنان اعمال می‌شود، خشونتی روزمره و اغلب خاموش است که زنان بسیاری را به خود مبتلا می‌کند؛ خشونتی که نه فقط با ضرب و شتم و تهدید و تحقیر که با نگاهی نابجا و کلامی نامناسب می‌تواند بر جان و روان زنان بنشیند و اراده و انگیزة آنان را محدود و مقهور ‌سازد. خشونتی که اغلب نیز از سوی آشنایان و خویشاندانی که نزدیک‌ترین کسانِ زنان هستند، بر پایه فهمی نادرست از آموزه‌های سنت و فرهنگ و مذهب صورت می‌گیرد و سایه سنگین آن از کودکی تا جوانی و سالخوردگی بر زندگی زنان سایه می‌افکند.

 

چند درصد زن های ایرانی خشونت می بینند؟

از 10سال قبل که مفصل ترین پژوهش ملی درباره خشونت علیه زنان انجام شد، تا امروز، به جز تحقیقاتی که به طور پراکنده در برخی دانشگاه ها انجام شده، بررسی ملی و آمار رسمی جدید منتشر نشده است.

طرح ملي «بررسي خشونت خانگي عليه زنان در ۲۸ استان» طرحی بود که در سال ۱۳۸۳ انجام شد و اطلاعات آن نشان می داد که يك سال اول ازدواج و ميانسالي، پرخشونت‌ترين دوره زندگي زنان است. به جز این، دوران تنگناي مالي و پس از تولد فرزندان هم دوره های پر خشونتی برای زنان به حساب می آمد. دورانی که به گواه این پژوهش ۳۸.۴ درصد از زنان بهانه‌گيري‌هاي پي در پي، داد و فرياد و بداخلاقي همسرشان را تحمل می کردند، ۳۷.۹ درصد مورد قهر و صحبت نكردن شوهر و خودداري از ارائه بحث در مورد مسائل بین شان قرار داشتند، ۳۰.۸ درصد كلمات ركيك می شنیدند و ۲۵ درصدشان شاهد خشونت فیزیکی همسرشان در مقابل اجسام (شکستن، بهم ریختن سفره، کوبیدن در و...) بودند.

در این پژوهش خشونت ورزی مردان در ايجاد فشارهاي روحي رواني با رفتار آمرانه و تحكم‌آميز درمورد ۲۰.۷ درصد از زنان دیده شد. همچنین ۲۲.۶ زنان گزارش کردند که ماهی یک بار از همسرشان سیلی می خورند. ۱۶.۳ درصد زیر مشت و لگد همسرشان می مانند و ۱۷.۹ درصدشان بابت اینکه خرج خورد و خوراکشان را مرد تامین می کند، هر روز سرکوفت می شنوند.

تحقير و خجالت زده كردن، بي‌احترامي، بي‌ارزش تلقي كردن و بردن آبرو پيش ديگران، ممانعت از اشتغال یا ادامه تحصیل زن، ايجاد محدوديت در ارتباطات فاميلي، ايجاد مداوم احساس درماندگي، از بين بردن كرامت انساني و عزت نفس، ايجاد محدوديت در مهارت‌آموزي و مشاركت هاي اجتماعي هم از دیگر خشونت های رایج در خانواده های ایرانی بود که زنان را آزار می داد.

این پژوهش نشان می داد که پیامدهای خشونت علیه زنان، سردمزاجی، نارضایتی جنسی و انواع انحرافات برای آنها است.