فیگارو:
تمدید مذاکرات هسته ای، بهتر از هیچ است / پیدا شدن سر و کله داعش در گفتگوهای اتمی
روزنامه فیگارو در مطلبی به قلم "پیر روسلن" به موضوع تمدید مذاکرات هسته ای میان ایران و پنج بعلاوه یک، پرداخته است.
روزنامه فیگارو در مطلبی به قلم "پیر روسلن" به موضوع تمدید مذاکرات هسته ای میان ایران و پنج بعلاوه یک، پرداخته است.
به گزارش پایگاه خبری «تیک» Tik.ir، نویسنده معتقد است که با پیدا شدن سر و کلۀ داعش در منطقه، خواه ناخواه آمریکا با ایران منافع مشترکی پیدا کرده و این وضعیت الزاماً بر مذاکرات اتمی هم تأثیر خواهد گذاشت.
به نوشته ی فیگارو، همین که مذاکرات اتمی تمدید شد، خود بهتر از هیچ است.
این نشریه در عین حال پرسشی را هم طرح میکند: آیا تنها نتیجۀ مذاکرات تا امروز، ادامه یافتن بیانتهای مذاکرات نیست؟
نویسنده برای روشن کردن منظورش، مذاکرات اسرائیلی- فلسطینی را مثال میزند و یادآوری میکند که روند صلح اسلو که در سال ١٩٩٣ در پایتخت نروژ آغاز شد، قرار بود تا سال ١٩٩٩ به توافق نهایی و قطعی برسد و به اختلافات اساسی اسرائیلیها و فلسطینیان پایان دهد. اما در عمل چه شد؟ به مرور، موعدهای تعیینشده زیر پا گذاشته شد، جلسات متعدد گفتگو به بنبست رسید و بالاخره تمامی روندی که با امید و ارادۀ فراوان شروع شده بود، خشکید و از بین رفت.
اما پیر روسلن یک نکتۀ مثبت را هم در مورد ایران گوشزد میکند و میافزاید که اختلافات غرب با ایران به مرحلۀ دیپلماسی و مذاکره رسیده، در حالی که مثلاً در پروندۀ اوکراین، غربیها روسیه را تحریم کردهاند، آن هم بدون هیچ مذاکره و روند گفتگو...
به گزارش پایگاه خبری «تیک» Tik.ir، نویسنده معتقد است که با پیدا شدن سر و کلۀ داعش در منطقه، خواه ناخواه آمریکا با ایران منافع مشترکی پیدا کرده و این وضعیت الزاماً بر مذاکرات اتمی هم تأثیر خواهد گذاشت.
به نوشته ی فیگارو، همین که مذاکرات اتمی تمدید شد، خود بهتر از هیچ است.
این نشریه در عین حال پرسشی را هم طرح میکند: آیا تنها نتیجۀ مذاکرات تا امروز، ادامه یافتن بیانتهای مذاکرات نیست؟
نویسنده برای روشن کردن منظورش، مذاکرات اسرائیلی- فلسطینی را مثال میزند و یادآوری میکند که روند صلح اسلو که در سال ١٩٩٣ در پایتخت نروژ آغاز شد، قرار بود تا سال ١٩٩٩ به توافق نهایی و قطعی برسد و به اختلافات اساسی اسرائیلیها و فلسطینیان پایان دهد. اما در عمل چه شد؟ به مرور، موعدهای تعیینشده زیر پا گذاشته شد، جلسات متعدد گفتگو به بنبست رسید و بالاخره تمامی روندی که با امید و ارادۀ فراوان شروع شده بود، خشکید و از بین رفت.
اما پیر روسلن یک نکتۀ مثبت را هم در مورد ایران گوشزد میکند و میافزاید که اختلافات غرب با ایران به مرحلۀ دیپلماسی و مذاکره رسیده، در حالی که مثلاً در پروندۀ اوکراین، غربیها روسیه را تحریم کردهاند، آن هم بدون هیچ مذاکره و روند گفتگو...