نسخه چاپی
ارسال به دوستان
نيويورک تايمز: امکان حصول توافق در مذاکرات هسته اي با ايران وجود دارد
نیویورک تایمز نوشت: حتی اگر توافق هسته ای حاصل با ایران عالی نباشد، رها کردن مذاکرات و فرصت دادن به ایران برای ادامه بی قید و بند فعالیتهای هسته ای اش ممکن است خطر بزرگتری باشد.
به گزارش پايگاه خبري «تيک» (Tik.ir)، روزنامه نیویورک در اینترنت در سرمقاله ای نوشت: ایران و شش قدرت مهم جهان ممکن است در آستانه دستیابی به توافقنامه ای برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران باشند. پس از چند ماه پیشرفت ظاهرا اندک، روند رو به تسریع مذاکرات حاکی از آن است که مذاکره کنندگان در ژنو ممکن است بتوانند تا پایان مارس چارچوب توافقنامه ای را تکمیل کنند و دستیابی به توافق نهایی به پایان ژوئن موکول شود. این مسئله قطعی نیست اما امیدهایی را مبنی بر احتمال حل و فصل صلح آمیز تهدید هسته ای طولانی مدت ایران بوجود می آورد.
هر توافقنامه ای در صورت حصول باید محدودیت های قابل راستی آزمایی در مورد برنامه هسته ای ایران اعمال نماید که این کشور قادر به تولید سریع مواد قابل کاربرد در سلاح برای ساخت بمب نباشد. هر توافقنامه ای بطور کامل به برنامه هسته ای ایران که می گوید برای تولید انرژی و مصارف پزشکی به آن نیاز دارد، پایان نخواهد داد .
منتقدان هر توافقی - از جمله در کنگره از قبیل سناتور ماکر کِرک جمهوری خواه و سناتور رابرت منندز دموکرات، و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل- خواهان برچیدن کامل برنامه ایرانند، بویژه با توجه به تاریخچه دورغگویی این کشور درباره تلاشهایش برای تولید سوخت هسته ای و دنبال کردن دیگر فعالیتهای مرتبط به تسلیحات.
اما دستیابی به نتیجه مطلوب برای آنها آسان نخواهد بود. جرج بوش رئیس جمهور سابق نتوانست درسال دو هزار و سه که ایران فقط دهها دستگاه سانتریفیوژ غنی سازی اورانیوم برای تولید سوخت هسته ای داشت، به آن هدف دست یابد. اکنون با گذشت دوازده سال ایران تقریبا نوزده هزار دستگاه سانتریفیوژ دارد، صرف نظر از دهها تاسیسات دیگر از چند مرکز مستحکم و مقاوم در برابر حملات نظامی.
بمباران ایران ممکن است برنامه هسته ای آنرا برای دو سال به تعویق اندازد اما آنرا ریشه کن نخواهد کرد و واکنش ایران شدید خواهد بود و این کشور را به سرعت بخشیدن به تولید سلاح هسته ای تحریک خواهد کرد که به نوبه خود موجب تشدید تنشهای منطقه ای خواهد شد.
آمریکا و شرکای آن (انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان) توجه شان را در مذاکرات دقیقا بر محدود کردن فعالیتهای هسته ای ایران بویژه غنی سازی اورانیوم برای مقاصد تسلیحاتی متمرکز کرده اند و سعی دارند توافقنامه ای را تنظیم نمایند که حداقل یکسال جلوتر از هر گونه حرکت ایران به سمت تسریع برنامه هسته ای اش با هدف ساخت یک بمب اتمی مطلع شوند. در آنصورت فرصت کافی برای اعمال مجدد تحریم ها، وقفه انداختن در آن برنامه از طریق جنگ سایبری یا اقدام نظامی وجود خواهد داشت.
طبق برخی گزارشها، طی مذاکرات این هفته در ژنو پیشرفتهایی در مورد چارچوب زمانی هر توافقنامه ای صورت گرفت. ایده مورد نظر اعمال یک محدودیت شدید ده ساله بر توانایی ایران در تولید سوخت هسته ای است که بتدریج طی پنج سال بعد از آن محدودیتها کاسته خواهد شد.
آنچه در دستیابی به هر توافقی برای ایرانیان مهم است، لغو تحریم های اقتصادی فلج کننده سازمان ملل و کشورهای غربی بر ضد این کشور است و اینکه پس از طی شدن دوره توافق حاصله آنها می توانند غنی سازی هسته ای را با هدف تولید انرژی و مصارف پزشکی بدون محدودیت ادامه دهند. برخی ایرانیان خواهان محدود شدن هر توافقی به یک دوره هفت ساله بوده اند درحالیکه برخی آمریکایی ها خواهان یک دوره پانزده ساله یا بیشترند.
عامل محوری در هر توافقی نحوه محدود کردن توانایی ایران در زمینه غنی سازی اورانیوم تا سطح قابل کاربرد در سلاح است که به معنای بازداشتن این کشور از غنی سازی اورانیوم بالاتر از پنج درصد برای راکتورهای عادی تولید انرژی، کاهش تعداد سانتریفیوژهای عملیاتی از ده هزار و دویست دستگاه، محدود کردن تعداد سانتریفیوژهای پیشرفته و کاهش میزان ذخیره اورانیوم با غنای پایین در ایران است.
تاسیسات هسته ای عمده ایران از قبل تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی است و آمریکا آنرا تحت نظر دارد. اما هر توافقنامه ای همچنین باید مستلزم تصویب پروتکل الحاقی آژانس بین المللی توسط ایران باشد که طبق آن بازرسی های حتی سرزده تر برای اطمینان از منحرف نشدن مواد هسته ای به سوی یک برنامه تسلیحات هسته ای مخفی میسر می گردد.
تهدید هسته ای برای بیش از یک دهه بر روابط ایران و آمریکا سایه افکنده است و در صورت حل و فصل آن، دو کشور ممکن است بتوانند به اختلافات دیگرشان از جمله برنامه موشکی ایران و نقش فزاینده آن در منازعات منطقه ای بپردازند. چنین کاری آسان نخواهد بود اما می تواند فضای لازم را برای همکاری ایجاد کند.
نتانیاهو که قرار است هفته آینده در کنگره سخنرانی کند، قبلا چنین توافقی را محکوم کرده است. در مورد هر توافقنامه ای باید در مجموع قضاوت شود نه بر اساس یک ماده خاص. حتی اگر توافق حاصل عالی نباشد، رها کردن مذاکرات و فرصت دادن به ایران برای ادامه بی قید و بند فعالیتهای هسته ای اش ممکن است خطر بزرگتری باشد.
* واحد مرکزی خبر
به گزارش پايگاه خبري «تيک» (Tik.ir)، روزنامه نیویورک در اینترنت در سرمقاله ای نوشت: ایران و شش قدرت مهم جهان ممکن است در آستانه دستیابی به توافقنامه ای برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران باشند. پس از چند ماه پیشرفت ظاهرا اندک، روند رو به تسریع مذاکرات حاکی از آن است که مذاکره کنندگان در ژنو ممکن است بتوانند تا پایان مارس چارچوب توافقنامه ای را تکمیل کنند و دستیابی به توافق نهایی به پایان ژوئن موکول شود. این مسئله قطعی نیست اما امیدهایی را مبنی بر احتمال حل و فصل صلح آمیز تهدید هسته ای طولانی مدت ایران بوجود می آورد.
هر توافقنامه ای در صورت حصول باید محدودیت های قابل راستی آزمایی در مورد برنامه هسته ای ایران اعمال نماید که این کشور قادر به تولید سریع مواد قابل کاربرد در سلاح برای ساخت بمب نباشد. هر توافقنامه ای بطور کامل به برنامه هسته ای ایران که می گوید برای تولید انرژی و مصارف پزشکی به آن نیاز دارد، پایان نخواهد داد .
منتقدان هر توافقی - از جمله در کنگره از قبیل سناتور ماکر کِرک جمهوری خواه و سناتور رابرت منندز دموکرات، و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل- خواهان برچیدن کامل برنامه ایرانند، بویژه با توجه به تاریخچه دورغگویی این کشور درباره تلاشهایش برای تولید سوخت هسته ای و دنبال کردن دیگر فعالیتهای مرتبط به تسلیحات.
اما دستیابی به نتیجه مطلوب برای آنها آسان نخواهد بود. جرج بوش رئیس جمهور سابق نتوانست درسال دو هزار و سه که ایران فقط دهها دستگاه سانتریفیوژ غنی سازی اورانیوم برای تولید سوخت هسته ای داشت، به آن هدف دست یابد. اکنون با گذشت دوازده سال ایران تقریبا نوزده هزار دستگاه سانتریفیوژ دارد، صرف نظر از دهها تاسیسات دیگر از چند مرکز مستحکم و مقاوم در برابر حملات نظامی.
بمباران ایران ممکن است برنامه هسته ای آنرا برای دو سال به تعویق اندازد اما آنرا ریشه کن نخواهد کرد و واکنش ایران شدید خواهد بود و این کشور را به سرعت بخشیدن به تولید سلاح هسته ای تحریک خواهد کرد که به نوبه خود موجب تشدید تنشهای منطقه ای خواهد شد.
آمریکا و شرکای آن (انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان) توجه شان را در مذاکرات دقیقا بر محدود کردن فعالیتهای هسته ای ایران بویژه غنی سازی اورانیوم برای مقاصد تسلیحاتی متمرکز کرده اند و سعی دارند توافقنامه ای را تنظیم نمایند که حداقل یکسال جلوتر از هر گونه حرکت ایران به سمت تسریع برنامه هسته ای اش با هدف ساخت یک بمب اتمی مطلع شوند. در آنصورت فرصت کافی برای اعمال مجدد تحریم ها، وقفه انداختن در آن برنامه از طریق جنگ سایبری یا اقدام نظامی وجود خواهد داشت.
طبق برخی گزارشها، طی مذاکرات این هفته در ژنو پیشرفتهایی در مورد چارچوب زمانی هر توافقنامه ای صورت گرفت. ایده مورد نظر اعمال یک محدودیت شدید ده ساله بر توانایی ایران در تولید سوخت هسته ای است که بتدریج طی پنج سال بعد از آن محدودیتها کاسته خواهد شد.
آنچه در دستیابی به هر توافقی برای ایرانیان مهم است، لغو تحریم های اقتصادی فلج کننده سازمان ملل و کشورهای غربی بر ضد این کشور است و اینکه پس از طی شدن دوره توافق حاصله آنها می توانند غنی سازی هسته ای را با هدف تولید انرژی و مصارف پزشکی بدون محدودیت ادامه دهند. برخی ایرانیان خواهان محدود شدن هر توافقی به یک دوره هفت ساله بوده اند درحالیکه برخی آمریکایی ها خواهان یک دوره پانزده ساله یا بیشترند.
عامل محوری در هر توافقی نحوه محدود کردن توانایی ایران در زمینه غنی سازی اورانیوم تا سطح قابل کاربرد در سلاح است که به معنای بازداشتن این کشور از غنی سازی اورانیوم بالاتر از پنج درصد برای راکتورهای عادی تولید انرژی، کاهش تعداد سانتریفیوژهای عملیاتی از ده هزار و دویست دستگاه، محدود کردن تعداد سانتریفیوژهای پیشرفته و کاهش میزان ذخیره اورانیوم با غنای پایین در ایران است.
تاسیسات هسته ای عمده ایران از قبل تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی است و آمریکا آنرا تحت نظر دارد. اما هر توافقنامه ای همچنین باید مستلزم تصویب پروتکل الحاقی آژانس بین المللی توسط ایران باشد که طبق آن بازرسی های حتی سرزده تر برای اطمینان از منحرف نشدن مواد هسته ای به سوی یک برنامه تسلیحات هسته ای مخفی میسر می گردد.
تهدید هسته ای برای بیش از یک دهه بر روابط ایران و آمریکا سایه افکنده است و در صورت حل و فصل آن، دو کشور ممکن است بتوانند به اختلافات دیگرشان از جمله برنامه موشکی ایران و نقش فزاینده آن در منازعات منطقه ای بپردازند. چنین کاری آسان نخواهد بود اما می تواند فضای لازم را برای همکاری ایجاد کند.
نتانیاهو که قرار است هفته آینده در کنگره سخنرانی کند، قبلا چنین توافقی را محکوم کرده است. در مورد هر توافقنامه ای باید در مجموع قضاوت شود نه بر اساس یک ماده خاص. حتی اگر توافق حاصل عالی نباشد، رها کردن مذاکرات و فرصت دادن به ایران برای ادامه بی قید و بند فعالیتهای هسته ای اش ممکن است خطر بزرگتری باشد.
* واحد مرکزی خبر
