کد خبر: ۸۶۵۶۸
تاریخ انتشار: ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۲۱:۵۲
printنسخه چاپی
sendارسال به دوستان
تعداد بازدید: ۷۷۲

نمونه هايي از سيره رفتاري امام حسين (ع) در خانواده

جام نيوز/ احترام به همسر
روز عاشورا هنگامي که هلال بن نافع عازم ميدان جنگ بود، همسر جوانش از رفتن او ناراحت شده و به شدّت مي گريست. امام حسين(ع) متوجّه آن زوج جوان گرديده و به هلال فرمود:
إنَّ أهلک لايطيبُ لَها فِراقُکَ، فَلَو رأيتَ أن تَختارَ سُرُورَها علَي البَراز
 همسرت جدايي تو را نمي پسندد، تو آزادي و مي تواني خشنودي او را بر مبارزه با شمشيرها مقدم بداري.

آن امام همام بالاترين حدّ تکريم را نسبت به فرزند و همسر داشت. حتي آنان را مورد عنايت خاصّ خود قرار داد و آنان نيز علاقه وافري نسبت به حضرتش ابراز مي داشتند.
مثلاً رباب(س) علاقه وافري به امام حسين(ع) داشت. او در سفر کربلا همراه امام بود و پس از شهادت آن حضرت نيز وفاداريش را به زبان شعر، و نيز در عمل، نشان داد.
دو مرثيه از رباب(س) در دسترس، قرار دارد که هر دو داراي معاني بسيار زيبا بوده و خلوص و ارادت رباب(س) را نسبت به آن حضرت نشان مي دهد:

ترجمه آن چنين است: آن پرتوي که ديگران از درخشش آن بهره مي بردند، در کربلا کشته شده و غير مدفون رها شده است.
اي فرزند پيامبر(ص)! خدا از طرف ما تو را پاداش نيکو داده و در وقت ميزان تو را از هر زياني به دور دارد.
تو آن چنان کوه محکمي بوده که من بدان پناه مي بردم و تو با رحمت و از سر دينداري با ما همنشيني داشتي.
ديگر چه کسي براي يتيمان و فقيران، مانده؟ و چه کسي است که مسکينان بدو پناه برده و او بي نيازشان سازد؟
به خدا قسم! ديگر سايه اي بعد از تو بر سرم نخواهم پذيرفت تا در ميان خاک، پنهان شوم.

توجّه به خواستِ همسر
جابر از امام باقر (ع) نقل مي کند:
عدّه اي بر امام حسين(ع) وارد شدند؛ ناگاه فرش هاي گران قيمت و پشتي هاي فاخر و زيبا را در منزل آن حضرت مشاهده نمودند. عرض کردند: اي فرزند رسول خدا! ما در منزل شما وسايل و چيزهايي مشاهده مي کنيم که ناخوشايند ماست (وجود اين وسايل در منزل شما را، مناسب نمي دانيم!.) حضرت فرمود: إنّا نَتَزَوّجُ النِّساءَ فَنُعطيهِنَّ مُهُورَهُنَّ فَيَشتَرينَ بِها ما شِئنَ، لَيسَ لَنا فيهِ شي ءٌ ما در ازدواج، مهريه زنان را پرداخت مي کنيم و آنها هر چه دوست داشتند، براي خود خريداري مي کنند. هيچ يک از وسايلي که مشاهده نموديد، از آنِ ما نيست.

در روايت ديگر نقل شده که از امام صادق (ع) سؤال شد: آيا خريد جواهرات براي زينت بچّه ها درست است؟ حضرت فرمود: عليّ بن الحسين(ع) براي بچّه ها و همسرانش زيورآلات از نوع طلا و نقره تهيه مي کرد و آنها را با آن زيورها مي آراست.

غيرت ورزي نسبت به خانواده
روز عاشورا خانواده و دختران و خواهر خود را توصيه کرد که پس از شهادتش، گريبان ندرند و چهره مخراشند و آه و زاري و واويلا سر ندهند و پيش دشمنان صدايشان را به گريه بلند نکنند. در واپسين لحظات هم که مجروح بر زمين افتاده بود، وقتي شنيد که گروهي از سپاه دشمن قصد حمله به خيمه ها و تعرّض به زنان و کودکان دارند، بر سرشان فرياد کشيد: اِنْ لَمْ يَکُنْ لَکُمْ دينٌ وَ کُنْتُمْ لاتَخافُونَ الْمَعادَ فَکُونُوا اَحْرارا في دُنْياکُمْ... اي پيروان آل ابوسفيان! اگر دين نداريد و از معاد نمي ترسيد، پس در دنيايتان آزاده باشيد و اگر عربيد، به اصل و تبار خويش برگرديد...

شمر جلو آمد و گفت: اي پسر فاطمه چه مي گويي؟
امام(ع) فرمود: من با شما مي جنگم و شما با من مي جنگيد، پس تجاوزگران و سرکشان و جاهلان خود را تا وقتي من زنده ام، از حرم من بازداريد. از غيرت آن امام همام بود که در همان حال هم از کار ناجوانمردانه سپاه دشمن برآشفت و اعتراض کرد و تا زنده بود نتوانست تحمّل کند که نامردان به حريم ناموس او نزديک شوند.

رفتار حضرت نسبت به خانواده و فرزندان در لحظه وداع
امام(ع) در واپسين لحظه هاي زندگي خويش شرايط ناگواري خانواده و فرزندان، غصّه يتيمي و از دست دادن نزديکترين عزيزان از يک طرف، طي مسير کربلا تا شام و از شام به مدينه، همراهي دشمنان سنگدل، از طرف ديگر را مجسّم کرد.
در چنين شرايطي آن امام همام شيوه دعوت به صبر و بردباري و توجّه دادن به نصرت الهي را برگزيد تا با دم حسيني خود روح خسته آنان را توان دوباره ببخشد و عزمشان را براي دست يابي به همه اهداف، تقويت نمايند. در مقاتل آمده است:
هنگامي که امام (ع) همه يارانش را ديد که شهيد شده اند، براي وداع به خيمه ها آمد و ندا دادند: اي سکينه، اي فاطمه، اي زينب، اي ام کلثوم، آخرين درود و سلام من بر شما باد.

سکينه گريه کرد، امام حسين (ع) دختر عزيزش را به سينه چسباند و اشکهايش را پاک نمود و اشعاري خواند که ترجمه اش چنين است:
اي سکينه جانم! بدان که بعد از شهادتم، گريه تو بسيار خواهد شد، دل مرا با افسوس، به سرشک خود مسوزان تا جان در بدن دارم، پس وقتي که کشته شدم تو بر هر کس نزديکتر به بدن من مي باشي که کنارم بيائي و گريه کني، اي برگزيده بانوان.