نسخه چاپی
ارسال به دوستان
«امید حاجیلی» هم از تلویزیون شاکی است؟!
امید حاجیلی، خواننده سبک پاپ، نوازنده‌ساز ترومپت، آهنگساز و تنظیم‌کننده است. حاجیلی که سابقه تدریس در دانشکده موسیقی صدا‌و‌سیما را در کارنامه هنری خود دارد، در‌حال‌حاضر در سمت استاد دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی فعالیت می‌کند.
صبا: امید حاجیلی، خواننده سبک پاپ، نوازنده‌ساز ترومپت، آهنگساز و تنظیم‌کننده است. حاجیلی که سابقه تدریس در دانشکده موسیقی صدا‌و‌سیما را در کارنامه هنری خود دارد، در‌حال‌حاضر در سمت استاد دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی فعالیت می‌کند. وی از ۹سالگی نوازندگی پیانو را آغاز کرد و در ۱۱سالگی وارد هنرستان موسیقی شد، پس از حدود سه سال نوازندگی ویولن، ساز خود را به ترومپت تغییر داد و همزمان به صورت خودآموز نوازندگی پرکاشن و درام را آغاز کرد و سال۱۳۷۷ دیپلم هنرستان را گرفت و تا مقطع لیسانس در همان جا ادامه تحصیل داد و بعد از آن مدرک کارشناسی ارشد موسیقی را از دانشگاه هنر گرفت.
امید حاجیلی سابقه 10سال نوازندگی در ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر فیلارمونیک تهران، ارکستر سمفونیک صدا و سیما و بسیاری از ارکسترهای کلاسیک را در کارنامه خود دارد. وی با خوانندگانی همچون علیرضا عصار، سیروان خسروی، محسن چاوشی، علی لهراسبی، خشایار اعتمادی، نیما مسیحا، شاهکار بینش‌پژوه، محمد زارع و جمشید عزیزخانی به عنوان آهنگساز و تنظیم‌کننده موسیقی همکاری داشته و همچنین رهبر ارکستر چند گروه پاپ، از جمله ناصر عبدالهی و رضا صادقی نیز بوده است. «الگرو» نخستین آلبوم امید حاجیلی در مقام خواننده است.
این آلبوم، میکسی از چندین سبک موسیقی اما با گرایش به سمت موسیقی آمریکای جنوبی است که در آذر ماه ۱۳۸۷ توسط شرکت ایران گام منتشر شد. امید حاجیلی بیشتر به سبک لاتین، فانک و آهنگ‌‌های ریتمیک علاقه‌مند است ولی تحلیل بسیار خوبی از سبک‌‌های دیگر نیز دارد. او که تاکنون دو آلبوم «آلگرو» و «دارکوب» را منتشر کرده است، پس از شش سال، امسال آلبومی جدید را به بازار موسیقی ارائه می‌کند، به این بهانه درباره وضعیت موسیقی ایران، با او به گپ و گفت نشستیم:
تلویزیون آثار موزیسین ها را بدون اجازه پخش می کند!
آقای حاجیلی برنامه امسال‌تان برای برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم چیست؟
در زمینه خوانندگی، بیست و نهم اردیبهشت کنسرتی را در سالن میلاد نمایشگاه در دو سانس 18و 21:30 اجرا می‌کنم. در ضمن به زودی تک‌آهنگی که نتیجه همکاری من و محسن شریفیان است در فضای مجازی به انتشار می‌رسد. در کنار این فعالیت‌ها، سرگرم آماده‌سازی سومین آلبومم هم هستم و قصد دارم آن را در شش‌ماهه نخست سال منتشر کنم. فرهاد جهانی، امید جامع و چند تن دیگر از دوستان به همراه خودم، ترانه‌‌های این آلبوم را سروده‌اند و آهنگسازی و تنظیم آن نیز برعهده خودم است. البته هنوز نامی برای این آلبوم در نظر نگرفته‌ام. از آن‌جا که بیشترین تمرکزم را روی تک‌آهنگ‌ها و آلبوم جدیدم گذاشته‌ام، کمتر در زمینه آهنگسازی با دوستانم همکاری کرده‌ام و فعالیت‌هایم در این زمینه، به تک‌آهنگ‌هایی محدود شده است.
به نظر شما آیا تغییری درباره وضعیت مجوز‌ها و برگزاری کنسرت‌ها در دوره جدید حاصل و مشکلات اهالی موسیقی نسبت به سابق کمتر شده یا هنوز اوضاع به همان منوال سابق است؟
دفتر موسیقی وزارت ارشاد، جدی‌تر فعالیت‌‌های عرصه موسیقی را پیگیری می‌کند. وزارت ارشاد، چارچوب‌ها و اصولی را برای فعالیت‌‌های خود در نظر گرفته و این وزارتخانه ارزش و احترام بسیار بیشتری برای هنرمندان قائل است. از دید من همه این اتفاقات را مدیون پیروز ارجمند هستیم، از این رو از همین‌جا به ایشان خسته نباشید می‌گویم.
یعنی به نظر شما، این تغییرات سبب شده است اهالی موسیقی انگیزه بیشتری برای فعالیت در این عرصه پیدا کنند؟
نه. اهالی موسیقی همواره برای فعالیت انگیزه دارند. این تغییرات سبب شده است که ما دلگرم‌تر شویم و به همین دلیل، کار‌ها بیشتر و بهتر پیش رود.
تلویزیون آثار موزیسین ها را بدون اجازه پخش می کند!
اما سال93، شاهد برخی مشکلات بر سر راه برگزاری کنسرت‌ها به خصوص در شهرستان‌ها بوده‌ایم، به نظر شما این مشکل چگونه برطرف می‌شود؟
همان‌طور که می‌دانید در قضیه لغو کنسرت‌ها، معمولا نهاد خاصی درگیر نبوده است و عنصر سلیقه شخصی در این لغو‌ها مطرح بوده است. از دید من این مساله تقصیری را متوجه وزارت ارشاد نمی‌کند. وزارت ارشاد بر اساس معیارهای موسیقایی و فرهنگی، برای اجرای کنسرت مجوز صادر می‌کند و بی‌قانونی متوجه اشخاصی است که جلوی برگزاری این کنسرت‌ها را می‌گیرند. از این رو، ارگان یا نهادی دیگر باید جلوی این بی‌قانونی را بگیرند. این وضع که گروهی که مجوز اجرای کنسرت دارند، همه هم و غم خود را روی آماده شدن بگذارند و به ناگاه این اجرا لغو شود، اصلا درست نیست و تاثیر بدی را هم روی برگزارکنندگان کنسرت می‌گذارد و هم بر مخاطبان.
یکی دیگر از مشکلاتی که در زمینه موسیقی وجود دارد، در دسترس بودن قطعه‌‌های موسیقی، بدون اطلاع و یا رضایت صاحبان اثر در اینترنت و امکان دانلود آنهاست. به نظر شما راه‌حل این مشکل چیست؟
متاسفانه این مشکل، به فرهنگ ما برمی‌گردد. مردم ما پیگیر و علاقه‌مند حوزه موسیقی هستند اما در نهایت ترجیح می‌دهند بدون خریداری کردن آلبوم‌ها، به موسیقی دلخواه خود دسترسی پیدا کنند. سایت‌ها هم به این خواسته مردم واقف هستند و این امکان را برای بازدید‌کنندگان خود فراهم می‌کنند. در این میان بیشترین اجحاف در حق گروه‌هایی می‌شود که توان برگزاری کنسرت را ندارند. چرا که دانلود آهنگ‌‌های افرادی که می‌توانند کنسرت برگزار کنند، در نهایت به بلیت فروشی بیشتر در زمان برگزاری کنسرت می‌انجامد اما این عمل، در ذات اتفاق خوب و زیبایی نیست و به نظر من، به هیچ راهی نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم. البته برخی از مخاطبان از موزیسین‌‌های محبوب خود حمایت می‌کنند و آلبوم‌ها را به صورت اصل و از مراکز مجاز تهیه می‌کنند اما متاسفانه اهمیت این کار، برای تعداد بسیار زیادی از مردم، قابل درک نیست.
آیا نمی‌توان با فرهنگ‌سازی این مشکل را در جامعه مرتفع کرد یا برخوردهای قهرآمیز لازم است؟
فکر نمی‌کنم بتوانیم با فرهنگ‌سازی این معضل را برطرف کنیم، چرا که تمام مردم، از کودک 10ساله تا پیرمرد 90ساله، به اشتباه بودن این عمل واقف هستند و تمام مردم می‌دانند که با این کار، حق تولید‌کنندگان اثر،. پایمال می‌شود. این مساله شباهت بسیار زیادی به بستن کمربند ایمنی در قوانین راهنمایی و رانندگی دارد، همه از ابتدا می‌دانستند که بستن کمربند ایمنی، کاری عاقلانه و لازم است اما تا زمانی که قانون محکمی برای این عمل وضع نشد، نیروی انتظامی به طور جدی در آن ورود نکرد و جریمه‌‌های سنگینی را برای متخلفان در نظر نگرفت، این معضل حل نشد. از دید من در این شرایط، تنها راه حل برای جدی گرفته شدن حق کپی رایت در ایران، وضع قانونی اینچنینی و پیگیری آن از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا نیروی انتظامی است.
تلویزیون آثار موزیسین ها را بدون اجازه پخش می کند!
البته یکی از مشکلاتی که ما با آن دست به گریبانیم، رعایت نشدن حق کپی‌رایت حتی توسط رسانه‌‌های رسمی کشور است. با آن چه کار می‌شود کرد؟
کاملا درست است و این مشکل به فیلم‌‌های سینمایی و سریال‌ها، ختم نمی‌شود بلکه در زمینه موسیقی نیز ما این مشکل را با صدا و سیما داریم. گاهی می‌بینیم که از گروهی در صدا و سیما، آهنگی پخش شده است و آن گروه، هیچ اطلاعی از این قضیه ندارد. نه تنها برای پخش موسیقی از موزیسین‌ها اجازه نمی‌گیرند بلکه حتی به آن‌ها خبر نمی‌دهند که ما قرار است آهنگی را که شما برای آن زحمت کشیده‌اید را پخش کنیم و این‌ها چندان وجهه جالبی ندارد.
امید حاجیلی سابقه 10سال نوازندگی در ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر فیلارمونیک تهران، ارکستر سمفونیک صدا و سیما و بسیاری از ارکسترهای کلاسیک را در کارنامه خود دارد. وی با خوانندگانی همچون علیرضا عصار، سیروان خسروی، محسن چاوشی، علی لهراسبی، خشایار اعتمادی، نیما مسیحا، شاهکار بینش‌پژوه، محمد زارع و جمشید عزیزخانی به عنوان آهنگساز و تنظیم‌کننده موسیقی همکاری داشته و همچنین رهبر ارکستر چند گروه پاپ، از جمله ناصر عبدالهی و رضا صادقی نیز بوده است. «الگرو» نخستین آلبوم امید حاجیلی در مقام خواننده است.
این آلبوم، میکسی از چندین سبک موسیقی اما با گرایش به سمت موسیقی آمریکای جنوبی است که در آذر ماه ۱۳۸۷ توسط شرکت ایران گام منتشر شد. امید حاجیلی بیشتر به سبک لاتین، فانک و آهنگ‌‌های ریتمیک علاقه‌مند است ولی تحلیل بسیار خوبی از سبک‌‌های دیگر نیز دارد. او که تاکنون دو آلبوم «آلگرو» و «دارکوب» را منتشر کرده است، پس از شش سال، امسال آلبومی جدید را به بازار موسیقی ارائه می‌کند، به این بهانه درباره وضعیت موسیقی ایران، با او به گپ و گفت نشستیم:
تلویزیون آثار موزیسین ها را بدون اجازه پخش می کند!
آقای حاجیلی برنامه امسال‌تان برای برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم چیست؟
در زمینه خوانندگی، بیست و نهم اردیبهشت کنسرتی را در سالن میلاد نمایشگاه در دو سانس 18و 21:30 اجرا می‌کنم. در ضمن به زودی تک‌آهنگی که نتیجه همکاری من و محسن شریفیان است در فضای مجازی به انتشار می‌رسد. در کنار این فعالیت‌ها، سرگرم آماده‌سازی سومین آلبومم هم هستم و قصد دارم آن را در شش‌ماهه نخست سال منتشر کنم. فرهاد جهانی، امید جامع و چند تن دیگر از دوستان به همراه خودم، ترانه‌‌های این آلبوم را سروده‌اند و آهنگسازی و تنظیم آن نیز برعهده خودم است. البته هنوز نامی برای این آلبوم در نظر نگرفته‌ام. از آن‌جا که بیشترین تمرکزم را روی تک‌آهنگ‌ها و آلبوم جدیدم گذاشته‌ام، کمتر در زمینه آهنگسازی با دوستانم همکاری کرده‌ام و فعالیت‌هایم در این زمینه، به تک‌آهنگ‌هایی محدود شده است.
به نظر شما آیا تغییری درباره وضعیت مجوز‌ها و برگزاری کنسرت‌ها در دوره جدید حاصل و مشکلات اهالی موسیقی نسبت به سابق کمتر شده یا هنوز اوضاع به همان منوال سابق است؟
دفتر موسیقی وزارت ارشاد، جدی‌تر فعالیت‌‌های عرصه موسیقی را پیگیری می‌کند. وزارت ارشاد، چارچوب‌ها و اصولی را برای فعالیت‌‌های خود در نظر گرفته و این وزارتخانه ارزش و احترام بسیار بیشتری برای هنرمندان قائل است. از دید من همه این اتفاقات را مدیون پیروز ارجمند هستیم، از این رو از همین‌جا به ایشان خسته نباشید می‌گویم.
یعنی به نظر شما، این تغییرات سبب شده است اهالی موسیقی انگیزه بیشتری برای فعالیت در این عرصه پیدا کنند؟
نه. اهالی موسیقی همواره برای فعالیت انگیزه دارند. این تغییرات سبب شده است که ما دلگرم‌تر شویم و به همین دلیل، کار‌ها بیشتر و بهتر پیش رود.
تلویزیون آثار موزیسین ها را بدون اجازه پخش می کند!
اما سال93، شاهد برخی مشکلات بر سر راه برگزاری کنسرت‌ها به خصوص در شهرستان‌ها بوده‌ایم، به نظر شما این مشکل چگونه برطرف می‌شود؟
همان‌طور که می‌دانید در قضیه لغو کنسرت‌ها، معمولا نهاد خاصی درگیر نبوده است و عنصر سلیقه شخصی در این لغو‌ها مطرح بوده است. از دید من این مساله تقصیری را متوجه وزارت ارشاد نمی‌کند. وزارت ارشاد بر اساس معیارهای موسیقایی و فرهنگی، برای اجرای کنسرت مجوز صادر می‌کند و بی‌قانونی متوجه اشخاصی است که جلوی برگزاری این کنسرت‌ها را می‌گیرند. از این رو، ارگان یا نهادی دیگر باید جلوی این بی‌قانونی را بگیرند. این وضع که گروهی که مجوز اجرای کنسرت دارند، همه هم و غم خود را روی آماده شدن بگذارند و به ناگاه این اجرا لغو شود، اصلا درست نیست و تاثیر بدی را هم روی برگزارکنندگان کنسرت می‌گذارد و هم بر مخاطبان.
یکی دیگر از مشکلاتی که در زمینه موسیقی وجود دارد، در دسترس بودن قطعه‌‌های موسیقی، بدون اطلاع و یا رضایت صاحبان اثر در اینترنت و امکان دانلود آنهاست. به نظر شما راه‌حل این مشکل چیست؟
متاسفانه این مشکل، به فرهنگ ما برمی‌گردد. مردم ما پیگیر و علاقه‌مند حوزه موسیقی هستند اما در نهایت ترجیح می‌دهند بدون خریداری کردن آلبوم‌ها، به موسیقی دلخواه خود دسترسی پیدا کنند. سایت‌ها هم به این خواسته مردم واقف هستند و این امکان را برای بازدید‌کنندگان خود فراهم می‌کنند. در این میان بیشترین اجحاف در حق گروه‌هایی می‌شود که توان برگزاری کنسرت را ندارند. چرا که دانلود آهنگ‌‌های افرادی که می‌توانند کنسرت برگزار کنند، در نهایت به بلیت فروشی بیشتر در زمان برگزاری کنسرت می‌انجامد اما این عمل، در ذات اتفاق خوب و زیبایی نیست و به نظر من، به هیچ راهی نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم. البته برخی از مخاطبان از موزیسین‌‌های محبوب خود حمایت می‌کنند و آلبوم‌ها را به صورت اصل و از مراکز مجاز تهیه می‌کنند اما متاسفانه اهمیت این کار، برای تعداد بسیار زیادی از مردم، قابل درک نیست.
آیا نمی‌توان با فرهنگ‌سازی این مشکل را در جامعه مرتفع کرد یا برخوردهای قهرآمیز لازم است؟
فکر نمی‌کنم بتوانیم با فرهنگ‌سازی این معضل را برطرف کنیم، چرا که تمام مردم، از کودک 10ساله تا پیرمرد 90ساله، به اشتباه بودن این عمل واقف هستند و تمام مردم می‌دانند که با این کار، حق تولید‌کنندگان اثر،. پایمال می‌شود. این مساله شباهت بسیار زیادی به بستن کمربند ایمنی در قوانین راهنمایی و رانندگی دارد، همه از ابتدا می‌دانستند که بستن کمربند ایمنی، کاری عاقلانه و لازم است اما تا زمانی که قانون محکمی برای این عمل وضع نشد، نیروی انتظامی به طور جدی در آن ورود نکرد و جریمه‌‌های سنگینی را برای متخلفان در نظر نگرفت، این معضل حل نشد. از دید من در این شرایط، تنها راه حل برای جدی گرفته شدن حق کپی رایت در ایران، وضع قانونی اینچنینی و پیگیری آن از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا نیروی انتظامی است.
تلویزیون آثار موزیسین ها را بدون اجازه پخش می کند!
البته یکی از مشکلاتی که ما با آن دست به گریبانیم، رعایت نشدن حق کپی‌رایت حتی توسط رسانه‌‌های رسمی کشور است. با آن چه کار می‌شود کرد؟
کاملا درست است و این مشکل به فیلم‌‌های سینمایی و سریال‌ها، ختم نمی‌شود بلکه در زمینه موسیقی نیز ما این مشکل را با صدا و سیما داریم. گاهی می‌بینیم که از گروهی در صدا و سیما، آهنگی پخش شده است و آن گروه، هیچ اطلاعی از این قضیه ندارد. نه تنها برای پخش موسیقی از موزیسین‌ها اجازه نمی‌گیرند بلکه حتی به آن‌ها خبر نمی‌دهند که ما قرار است آهنگی را که شما برای آن زحمت کشیده‌اید را پخش کنیم و این‌ها چندان وجهه جالبی ندارد.
