نسخه چاپی
ارسال به دوستان
آمریکا، طلبکار یا بدهکار
مواضع چندروز اخیر آمریکایی ها درقبال عملیات و مقابله نیروهای عراقی علیه داعش، مواضعی کاملا بی پروایانه، گستاخانه و مداخله گرایانه را از سوی این کشور نشان می دهد.
بعداز اینکه شهر رمادی مرکز الانبار بزرگترین استان عراق و عمدتا سنی نشین سقوط کرد که بازتاب گسترده ای هم در رسانه های جهان پیدا کرد، مقامات آمریکایی که همواره خود را درقبال عراق مسوول (و البته مداخله جو) نشان داده اند، مورد توجه و پرسش این رسانه ها و بطورکلی افکار عمومی قرار گرفتند.
در واکنش به این پرسش ها مقامات آمریکایی اشغال شهر رمادی را به دست داعش به گردن نیروهای عراقی انداختند. هم باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا و هم اشتون کارتر وزیر دفاع این کشور در اظهارات جداگانه ای عراقی ها را متهم به بی کفایتی و بی میلی به حفظ رمادی کردند.
این اظهارات، واکنش هایی را هم در عراق و هم در رسانه های بین المللی و منطقه ای و حتی ناظرانی در ایران که تحولات عراق را دنبال می کنند، داشت که عمدتا منفی بود، زیرا آمریکا هنوز در عراق حضور رسمی دارد و مدعی مسوولیت درقبال امنیت این کشور است.
در پی این حوادث، دولت ملی عراق نیروهای مردمی از فرق و مذاهب و عشایر را بسرعت فراخواند و بلافاصله نیروهای مردمی به کمک ارتش این کشور شتافتند و سامان یافتند و آماده حمله به رمادی شدند، به طوری که هنوز چند روزی از اشغال این شهر بدست داعش نگذشته بود که نیروهای بسیج مردمی عراق آماده حمله به رمادی شدند.
آنها بدلیل اهمیت تاریخی عملیات بازپس گیری رمادی، نام عملیات آزادسازی این شهر را به نام نوه گرامی پیامبر اسلام(ص) حضرت حسین بن علی(ع) مزین کردند. این نامگذاری بسیار به جا بود. اول اینکه برخلاف تبلیغات سوء آمریکا و جبهه کشورهای مداخله گر، حسین بن علی (ع) درمقام نوه پیامبر اعظم(ص) مورد احترام تمام فرق و مذاهب اسلامی است و نزد پیروان این مذاهب جایگاه دارد. ضمن اینکه در تاریخ خاورمیانه هیچ شخصیتی همچون حسین بن علی به نماد مبارزه تا سرحد مرگ با ظلم و فساد و برای اسلام و آزادی نیست. حسین بن علی حتی مورد احترام مبارزان و متفکران دیگر ادیان و کشورها و نیز افراد غیر دینی و غیر مبارز هم است. از دید جمعیت شناختی هم که بنگریم اکثریت جمعیت عراق را شیعیان تشکیل می دهند که برمبنای تفکر و شیوه حکومتی دموکراسی و اکثریتی هم که بنگریم این حق آنهاست که فکر خود را که اتفاقا مورد احترام دیگر مذاهب هم است پیش ببرند.
با این حال در کمال حیرت؛ مقامات آمریکایی با نامگذاری عملیات آزادسازی رمادی به نام مبارک حسین بن علی(ع) مخالفت و از آن انتقاد کردند. حیرت از اینکه آمریکایی ها به خود اجازه می دهند که این اندازه در امور داخلی یک کشور دخالت کنند که با کمال گستاخی خود را در مقام مداخله گر در همه امور عراق می بینند.
اما حیرت انگیزتر که آنها در موضع بدهکار به مردم عراق نه طلبکار و مطالبه گر، هستند. آنها در قبال مردم این کشور مسوولیت خود را ادا نکرده اند که هیچ بلکه مدام سیاهه های خرده فرمایش های مطالبات خود را ارائه می کنند. سفر چندی پیش نخست وزیر عراق به واشنگتن و درخواست مکرر کمک نظامی از این کشور به کجا رسید و تاکنون چقدر اجرا شده است؟
آمریکا بایستی میان مطالبات و عملکرد خود درقبال عراق تعادل و نسبت معنادار و نه مداخله گرایانه و یک طرفه برقرار کند. آمریکایی ها نمی توانند درحالی که تجهیزات مخابراتی و امنیتی که درعراق هنوز دارند و حتی بیرون از عراق، و در ممانعت از اشغال رمادی کوچکترین حرکتی نکردند، اینک که مردم این کشور با اتکای برخود قصد دارد راسا اقدام به آزادسازی رمادی کند با اظهارات و مواضعی جبهه آنها را مایوس و تضعیف کنند.
البته این بحث به قوت خود باقیست که اصولا آمریکا چندان تمایلی به آرامش در عراق و حفظ یکپارچگی این کشور ندارد وگرنه اضمحلال سازمانی نوپای مصنوع و جعل دیگران به نام داعش که آمریکا در آن نقش داشته برای این واشنگتن چندان کار سخت و دشواری نیست.
مخالفت آمریکا با نامگذاری عملیات آزادسازی رمادی نوعی مخالفت با وحدت و یکپارچگی مردم این کشور و میل قوی و اراده خوب مردم عراق با اتکا برخود در مبارزه با اشغالگران کشور و آزادسازی آن است.
*ایرنا
بعداز اینکه شهر رمادی مرکز الانبار بزرگترین استان عراق و عمدتا سنی نشین سقوط کرد که بازتاب گسترده ای هم در رسانه های جهان پیدا کرد، مقامات آمریکایی که همواره خود را درقبال عراق مسوول (و البته مداخله جو) نشان داده اند، مورد توجه و پرسش این رسانه ها و بطورکلی افکار عمومی قرار گرفتند.
در واکنش به این پرسش ها مقامات آمریکایی اشغال شهر رمادی را به دست داعش به گردن نیروهای عراقی انداختند. هم باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا و هم اشتون کارتر وزیر دفاع این کشور در اظهارات جداگانه ای عراقی ها را متهم به بی کفایتی و بی میلی به حفظ رمادی کردند.
این اظهارات، واکنش هایی را هم در عراق و هم در رسانه های بین المللی و منطقه ای و حتی ناظرانی در ایران که تحولات عراق را دنبال می کنند، داشت که عمدتا منفی بود، زیرا آمریکا هنوز در عراق حضور رسمی دارد و مدعی مسوولیت درقبال امنیت این کشور است.
در پی این حوادث، دولت ملی عراق نیروهای مردمی از فرق و مذاهب و عشایر را بسرعت فراخواند و بلافاصله نیروهای مردمی به کمک ارتش این کشور شتافتند و سامان یافتند و آماده حمله به رمادی شدند، به طوری که هنوز چند روزی از اشغال این شهر بدست داعش نگذشته بود که نیروهای بسیج مردمی عراق آماده حمله به رمادی شدند.
آنها بدلیل اهمیت تاریخی عملیات بازپس گیری رمادی، نام عملیات آزادسازی این شهر را به نام نوه گرامی پیامبر اسلام(ص) حضرت حسین بن علی(ع) مزین کردند. این نامگذاری بسیار به جا بود. اول اینکه برخلاف تبلیغات سوء آمریکا و جبهه کشورهای مداخله گر، حسین بن علی (ع) درمقام نوه پیامبر اعظم(ص) مورد احترام تمام فرق و مذاهب اسلامی است و نزد پیروان این مذاهب جایگاه دارد. ضمن اینکه در تاریخ خاورمیانه هیچ شخصیتی همچون حسین بن علی به نماد مبارزه تا سرحد مرگ با ظلم و فساد و برای اسلام و آزادی نیست. حسین بن علی حتی مورد احترام مبارزان و متفکران دیگر ادیان و کشورها و نیز افراد غیر دینی و غیر مبارز هم است. از دید جمعیت شناختی هم که بنگریم اکثریت جمعیت عراق را شیعیان تشکیل می دهند که برمبنای تفکر و شیوه حکومتی دموکراسی و اکثریتی هم که بنگریم این حق آنهاست که فکر خود را که اتفاقا مورد احترام دیگر مذاهب هم است پیش ببرند.
با این حال در کمال حیرت؛ مقامات آمریکایی با نامگذاری عملیات آزادسازی رمادی به نام مبارک حسین بن علی(ع) مخالفت و از آن انتقاد کردند. حیرت از اینکه آمریکایی ها به خود اجازه می دهند که این اندازه در امور داخلی یک کشور دخالت کنند که با کمال گستاخی خود را در مقام مداخله گر در همه امور عراق می بینند.
اما حیرت انگیزتر که آنها در موضع بدهکار به مردم عراق نه طلبکار و مطالبه گر، هستند. آنها در قبال مردم این کشور مسوولیت خود را ادا نکرده اند که هیچ بلکه مدام سیاهه های خرده فرمایش های مطالبات خود را ارائه می کنند. سفر چندی پیش نخست وزیر عراق به واشنگتن و درخواست مکرر کمک نظامی از این کشور به کجا رسید و تاکنون چقدر اجرا شده است؟
آمریکا بایستی میان مطالبات و عملکرد خود درقبال عراق تعادل و نسبت معنادار و نه مداخله گرایانه و یک طرفه برقرار کند. آمریکایی ها نمی توانند درحالی که تجهیزات مخابراتی و امنیتی که درعراق هنوز دارند و حتی بیرون از عراق، و در ممانعت از اشغال رمادی کوچکترین حرکتی نکردند، اینک که مردم این کشور با اتکای برخود قصد دارد راسا اقدام به آزادسازی رمادی کند با اظهارات و مواضعی جبهه آنها را مایوس و تضعیف کنند.
البته این بحث به قوت خود باقیست که اصولا آمریکا چندان تمایلی به آرامش در عراق و حفظ یکپارچگی این کشور ندارد وگرنه اضمحلال سازمانی نوپای مصنوع و جعل دیگران به نام داعش که آمریکا در آن نقش داشته برای این واشنگتن چندان کار سخت و دشواری نیست.
مخالفت آمریکا با نامگذاری عملیات آزادسازی رمادی نوعی مخالفت با وحدت و یکپارچگی مردم این کشور و میل قوی و اراده خوب مردم عراق با اتکا برخود در مبارزه با اشغالگران کشور و آزادسازی آن است.
*ایرنا
