نسخه چاپی
ارسال به دوستان
گاردین: تحریم ها بزودی لغو می شود؛ باید ایران را بهتر بشناسیم
ماه گذشته سرگرم دیدار از کشور های خاورمیانه بودم و همیشه از چیز های (مثبت) متعددی که در باره روش های مدیریتی و روحیه کارآفرینی آنها می آموزم، شگفت زده می شوم.
جو شرن در گاردین نوشت: ماه گذشته سرگرم دیدار از کشور های خاورمیانه بودم و همیشه از چیز های (مثبت) متعددی که در باره روش های مدیریتی و روحیه کارآفرینی آنها می آموزم، شگفت زده می شوم.
به گزارش پایگاه خبری «تیک»، در ادامه این مقاله که با عنوان «ایران را بهتر بشناسیم» منتشر شده، آمده است: درباره ایران، باید بگویم که تحریم ها به احتمال فراوان در آینده ای نزدیک لغو خواهد شد. البته، این موضوع فرصت های فراوانی را برای موسسات بازرگانی ایرانی در داخل و خارج فراهم خواهد کرد. اما، احتمال به دست آوردن منافع بزرگتر برای بازرگانان غربی نیز وجود دارد.
کارآفرینان ایرانی در زمانی که ارزش پول رایج کشور¬شان به میزان قابل توجهی کاهش یافت و منابع [داخلی آن ها] به حداقل رسید و تحریم های تجاری بر آنان تحمیل شد، به رشد و موفقیت خود ادامه داده اند. آنها در ضمن رکود اقتصادی را تجربه کردند و عرضه خدمات و کالا از جهان خارج عملا قطع شد.
بنابراین، ما از همه این موارد چه می آموزیم؟
نخست انعطاف پذیری:آنها وقت تلف نمی کنند که از وضعیت جهانی- که کنترلی بر آن ندارند- شکایت کنند. آنها روی کار هایی که می توانند انجام دهند، متمرکز می شوند و برای غلبه برچالش های فنی،کمبود های لوازم ضروری یا ژئو پولیتیک، راه حل های خلاقانه پیدا می کنند.
آنها انسان های کاردانی هستند و برای غلبه بر قوانین دیوانسالار و فرایند های نا کارآمدی که مانع رشد و کاهش اشتغال می شوند، راه حل پیدا می کنند. از آنجا که احتمال دارد، دنیای آنها همین فردا تغییر کند، آنها به گونه ای پیش فعال برای آموزش و تعلیم کارکنان خود هزینه می کنند.
نکته آموزنده بعدی مستمری تامین اجتماعی است: برای افراد سالم که تا حدی کمک رسان هم می توانند باشند، مستمری تامین اجتماعی وجود ندارد. البته، آنها دست افراد تهیدست و ناتوان را می گیرند.
موسسات تجاری برای اینکه بیکاری را به حداقل برسانند و نیاز به کمک های تامین اجتماعی [در اجتماع] را کاهش دهند، اغلب بیش از نیازهای خود[نیروی انسانی] استخدام می کنند تا بدین وسیله شمار بیشتری از افراد شاغل باشند. منظور این است وقتی انسان ها مشغول به کار هستند، عزت نفس¬شان حفظ خواهد شد و به توسعه مهارت های خود ادامه می دهند و بدین ترتیب آماده اند تا درصورتی که مشاغل جدیدی پیدا شد، در آن مشاغل مشغول به کار شوند.
و این روش واقع گرایانه تر است تا اینکه دولت بودجه کل یک اداره جدید را برای جمع آوری مالیات بیشتر تامین کند. مالیاتی که برای توزیع آن بین مردم به یک اداره دیگر نیاز دارد و بودجه آن نیز باید تامین شود. و نتیجه این روند این می شود که فقط بخشی از این پولی که جمع آوری شده صرف کمک به نیازمندان واقعی می شود.
افزایش مالیات فعالیت های تجاری به افزایش قیمت کالاها و خدمات می انجامد و قیمت های بالاتر به نوبه خود به کاهش فعالیت های تجاری منجر می شود و فعالیت تجاری کمتر نیز به بیکاری بیشتر منتهی می گردد و بیکاری بیشتر نیز به پرداخت مستمری تامین اجتماعی بیشتر منجر می گردد. مستمری تامین اجتماعی بیشتر نیز به مالیات های بالاتر منجر می شود و این چرخه باطل همچنان ادامه می یابد.
بازدید کننده ای یکبار از یک نگهبان پارک سوال کرد که چرا به ما اجازه داده نمی شود به حیوانات غذا بدهیم: او در پاسخ گفت، چون حیوانات تنبل خواهند شد و توانمندی خود را برای یافتن مواد غذایی از دست می¬دهند و در نتیجه همیشه منتظر می مانند تا بازدیدکنندگان به آن غذا بدهند. من پیش خود فکر کردم که او را باید مسئول نظام تامین اجتماعی کشور خود کنیم.
[در ایران] به آسیب پذیر ترین افراد جامعه کمک می شود. اما مردم نباید از این کمک ها سوء استفاده کنند و بدین بهانه کار نکنند.
از قدیم در بین ایرانیان رسم بوده است و آنها طبیعتا احساس می کنند، وظیفه دارند به نیازمندان کمک کنند. در اسلام نیز برای کمک به مستمندان کمک مالی خاصی به نام زکات وجود دارد که مسلمانان ناگزیر به پرداخت آن هستند. هدف از پرداخت زکات، کمک به نیازمندان جامعه است. بنابراین، نیاز به برنامه های اجتماعی دولتی خیلی کم است.
در ضمن در بین تجار ثروتمند رسم است که درصدی از اموال خود را وقف می کنند. پرسش این هفته من از مدیران این است:« برای ایجاد یک فرهنگ نوآوری، خلاقیت و پاسخگویی در سازمان خود ، با هدف رویارویی با تغییرات بالقوه جهانی، چه کاری انجام می دهید؟»
به گزارش پایگاه خبری «تیک»، در ادامه این مقاله که با عنوان «ایران را بهتر بشناسیم» منتشر شده، آمده است: درباره ایران، باید بگویم که تحریم ها به احتمال فراوان در آینده ای نزدیک لغو خواهد شد. البته، این موضوع فرصت های فراوانی را برای موسسات بازرگانی ایرانی در داخل و خارج فراهم خواهد کرد. اما، احتمال به دست آوردن منافع بزرگتر برای بازرگانان غربی نیز وجود دارد.
کارآفرینان ایرانی در زمانی که ارزش پول رایج کشور¬شان به میزان قابل توجهی کاهش یافت و منابع [داخلی آن ها] به حداقل رسید و تحریم های تجاری بر آنان تحمیل شد، به رشد و موفقیت خود ادامه داده اند. آنها در ضمن رکود اقتصادی را تجربه کردند و عرضه خدمات و کالا از جهان خارج عملا قطع شد.
بنابراین، ما از همه این موارد چه می آموزیم؟
نخست انعطاف پذیری:آنها وقت تلف نمی کنند که از وضعیت جهانی- که کنترلی بر آن ندارند- شکایت کنند. آنها روی کار هایی که می توانند انجام دهند، متمرکز می شوند و برای غلبه برچالش های فنی،کمبود های لوازم ضروری یا ژئو پولیتیک، راه حل های خلاقانه پیدا می کنند.
آنها انسان های کاردانی هستند و برای غلبه بر قوانین دیوانسالار و فرایند های نا کارآمدی که مانع رشد و کاهش اشتغال می شوند، راه حل پیدا می کنند. از آنجا که احتمال دارد، دنیای آنها همین فردا تغییر کند، آنها به گونه ای پیش فعال برای آموزش و تعلیم کارکنان خود هزینه می کنند.
نکته آموزنده بعدی مستمری تامین اجتماعی است: برای افراد سالم که تا حدی کمک رسان هم می توانند باشند، مستمری تامین اجتماعی وجود ندارد. البته، آنها دست افراد تهیدست و ناتوان را می گیرند.
موسسات تجاری برای اینکه بیکاری را به حداقل برسانند و نیاز به کمک های تامین اجتماعی [در اجتماع] را کاهش دهند، اغلب بیش از نیازهای خود[نیروی انسانی] استخدام می کنند تا بدین وسیله شمار بیشتری از افراد شاغل باشند. منظور این است وقتی انسان ها مشغول به کار هستند، عزت نفس¬شان حفظ خواهد شد و به توسعه مهارت های خود ادامه می دهند و بدین ترتیب آماده اند تا درصورتی که مشاغل جدیدی پیدا شد، در آن مشاغل مشغول به کار شوند.
و این روش واقع گرایانه تر است تا اینکه دولت بودجه کل یک اداره جدید را برای جمع آوری مالیات بیشتر تامین کند. مالیاتی که برای توزیع آن بین مردم به یک اداره دیگر نیاز دارد و بودجه آن نیز باید تامین شود. و نتیجه این روند این می شود که فقط بخشی از این پولی که جمع آوری شده صرف کمک به نیازمندان واقعی می شود.
افزایش مالیات فعالیت های تجاری به افزایش قیمت کالاها و خدمات می انجامد و قیمت های بالاتر به نوبه خود به کاهش فعالیت های تجاری منجر می شود و فعالیت تجاری کمتر نیز به بیکاری بیشتر منتهی می گردد و بیکاری بیشتر نیز به پرداخت مستمری تامین اجتماعی بیشتر منجر می گردد. مستمری تامین اجتماعی بیشتر نیز به مالیات های بالاتر منجر می شود و این چرخه باطل همچنان ادامه می یابد.
بازدید کننده ای یکبار از یک نگهبان پارک سوال کرد که چرا به ما اجازه داده نمی شود به حیوانات غذا بدهیم: او در پاسخ گفت، چون حیوانات تنبل خواهند شد و توانمندی خود را برای یافتن مواد غذایی از دست می¬دهند و در نتیجه همیشه منتظر می مانند تا بازدیدکنندگان به آن غذا بدهند. من پیش خود فکر کردم که او را باید مسئول نظام تامین اجتماعی کشور خود کنیم.
[در ایران] به آسیب پذیر ترین افراد جامعه کمک می شود. اما مردم نباید از این کمک ها سوء استفاده کنند و بدین بهانه کار نکنند.
از قدیم در بین ایرانیان رسم بوده است و آنها طبیعتا احساس می کنند، وظیفه دارند به نیازمندان کمک کنند. در اسلام نیز برای کمک به مستمندان کمک مالی خاصی به نام زکات وجود دارد که مسلمانان ناگزیر به پرداخت آن هستند. هدف از پرداخت زکات، کمک به نیازمندان جامعه است. بنابراین، نیاز به برنامه های اجتماعی دولتی خیلی کم است.
در ضمن در بین تجار ثروتمند رسم است که درصدی از اموال خود را وقف می کنند. پرسش این هفته من از مدیران این است:« برای ایجاد یک فرهنگ نوآوری، خلاقیت و پاسخگویی در سازمان خود ، با هدف رویارویی با تغییرات بالقوه جهانی، چه کاری انجام می دهید؟»
