نسخه چاپی
ارسال به دوستان
نشنال اينترست: زنگنه؛ معمار فروش نفت پس از لغو تحريم‌ها
زنگنه اغلب به صورت خوشبينانه صحبت مي‌کند. وي در نشست اخير امنيت انرژي در برلين گفت که تهران قصد دارد به محض اين که تحريم‌ها برداشته شود، توليدش را به سه ميليون بشکه نفت در روز برساند.
به گزارش پايگاه خبري «تيک» (Tik.ir)، در حالي که به مهلت 30 ژوئن براي دستيابي به توافق هسته اي ميان ايران و گروه 1+5 نزديک مي شويم، جهان مشتاقانه به ميانه روهاي سياسي در تهران چشم دوخته است. آيا کابينه رئيس جمهور حسن روحاني مي تواند موانع دقايق آخري تندروها در تهران يا واشينگتن را از سر راه بردارد؟ يکي از اعضاي کابينه روحاني، بيژن نامدار زنگنه، وزير نفت است که بيش از هر کس ديگري اميد به مثبت بودن نتيجه مذاکرات دارد.
با وجود اختلافات جاري، نتيجه نهايي مذاکرات هسته اي همچنان قابل مشاهده است. اما شکي وجود ندارد که در داخل ايران در مورد آينده سياست خارجي اين کشور از جمله در وسعت امتيازهايي که به عنوان بخشي از توافق هسته اي داده مي شود، انشعاب وجود دارد. در اين رابطه در تهران ميان دو گروه اصلي –ميانه روها و تندروها- اختلاف نظر وجود دارد.
مثالي که در اين رابطه وجود دارد انتشار فيلمي از جلسه مجلس ايران است که در آن مهدي کوچک زاده، يکي از نمايندگان مجلس، محمدجواد ظريف، وزير خارجه را مورد سرزنش قرار مي دهد و وي را به خاطر مديريت مذاکرات هسته اي، خائن خطاب مي کند.
در حالي که روحاني و ظريف توجه رسانه ها درباره ميانه روهاي دولت ايران را به خود جلب کرده اند، زنگنه يکي از معماران اصلي آماده کردن زمينه براي توافق احتمالي، حذف تحريم هاي بين المللي و بازسازي بخش انرژي به شدت آسيب ديده و در عين حال استراتژيک ايران است.
زنگنه به اين دليل امروز در اين پست قرار گرفته است که به طور گسترده به عنوان مرد نفتي ارشد ايران محسوب مي شود و با توجه به اين که صادرات نفت و گسترش بخش گاز طبيعي، تکيه گاه اصلي اقتصاد ايران است، نظارت وي در زماني که در اين پست قرار دارد، مهم است.
البته مخالفت هايي هم با وي وجود داشته است. وقتي که وي اولين بار از سوي روحاني در آگوست 2013 براي پست وزارت مطرح شد، انتقاداتي به اين انتخاب صورت گرفت. البته وي جزء سه گزينه اي نبود که تندروهاي مجلس به آنها راي نداند و توانست با فاصله کمي راي اعتماد بگيرد.
زنگنه در دوران محمود احمدي نژاد (2013-2005) از صنعت نفت که به زعم خودش با آن بزرگ شده است، کنار گذاشته شد و در نتيجه اين صنعت در آن دوران با وضعيت اسفناکي روبه رو شد. زنگنه در دوران خانه نشيني در زمينه وضعيت سلامت صنعت انرژي ايران مطالعه مي کرد.
زنگنه پس از بازگشت به وزارتي که در سال هاي 1997 تا 2005 هم عهده دار آن بود، تغييرات سطح بالايي را در وزارتخانه انجام داد. وي اولويتش در اين وزارتخانه را اولويت بخشي به سلامت طولاني مدت اقتصاد ايران قرار داد و با سياست هاي احمدي نژاد که در دوره رياست جمهوري اش از نفت به عنوان گاو صندوق سياست هاي پوپوليستي اش استفاده مي کرد، مخالفت کرد.
زنگنه در رابطه با تبعات برداشته نشدن تحريم هاي بين المللي بر اقتصاد اين گونه گفته است: «صنعت نفت نياز به منابع مالي دارد.» ايراني ها امروز مدعي اند که تانکرهاي اين کشور 50 ميليون بشکه نفت را در دريا نگه داشته اند و منتظر صادر کردن آن به مشتريان احتمالي هستند.
در حالي که ايران پس از عربستان سعودي، دومين صادرکننده بزرگ نفت بوده است، توليد نفت اين کشور از 4.2 ميليون بشکه نفت در روز در سال 2010 به 2.7 ميليون بشکه نفت در روز رسيده است. براساس گفته هاي زنگنه، تحريم ها موجب شده است تا 60 درصد ظرفيت صادرات نفت ايران از دست برود. گزارش هاي ديگري هم وجود دارد که نشان مي دهد تحريم ها موجب از بين رفتن حدود 20 درصد از توليد ناخالص داخلي کشور شده است.
با اين حال، زنگنه اغلب به صورت خوشبينانه صحبت مي کند. وي در نشست اخير امنيت انرژي در برلين گفت که تهران قصد دارد به محض اين که تحريم ها برداشته شود، توليدش را به سه ميليون بشکه نفت در روز برساند.
*ديپلماسي ايراني
به گزارش پايگاه خبري «تيک» (Tik.ir)، در حالي که به مهلت 30 ژوئن براي دستيابي به توافق هسته اي ميان ايران و گروه 1+5 نزديک مي شويم، جهان مشتاقانه به ميانه روهاي سياسي در تهران چشم دوخته است. آيا کابينه رئيس جمهور حسن روحاني مي تواند موانع دقايق آخري تندروها در تهران يا واشينگتن را از سر راه بردارد؟ يکي از اعضاي کابينه روحاني، بيژن نامدار زنگنه، وزير نفت است که بيش از هر کس ديگري اميد به مثبت بودن نتيجه مذاکرات دارد.
با وجود اختلافات جاري، نتيجه نهايي مذاکرات هسته اي همچنان قابل مشاهده است. اما شکي وجود ندارد که در داخل ايران در مورد آينده سياست خارجي اين کشور از جمله در وسعت امتيازهايي که به عنوان بخشي از توافق هسته اي داده مي شود، انشعاب وجود دارد. در اين رابطه در تهران ميان دو گروه اصلي –ميانه روها و تندروها- اختلاف نظر وجود دارد.
مثالي که در اين رابطه وجود دارد انتشار فيلمي از جلسه مجلس ايران است که در آن مهدي کوچک زاده، يکي از نمايندگان مجلس، محمدجواد ظريف، وزير خارجه را مورد سرزنش قرار مي دهد و وي را به خاطر مديريت مذاکرات هسته اي، خائن خطاب مي کند.
در حالي که روحاني و ظريف توجه رسانه ها درباره ميانه روهاي دولت ايران را به خود جلب کرده اند، زنگنه يکي از معماران اصلي آماده کردن زمينه براي توافق احتمالي، حذف تحريم هاي بين المللي و بازسازي بخش انرژي به شدت آسيب ديده و در عين حال استراتژيک ايران است.
زنگنه به اين دليل امروز در اين پست قرار گرفته است که به طور گسترده به عنوان مرد نفتي ارشد ايران محسوب مي شود و با توجه به اين که صادرات نفت و گسترش بخش گاز طبيعي، تکيه گاه اصلي اقتصاد ايران است، نظارت وي در زماني که در اين پست قرار دارد، مهم است.
البته مخالفت هايي هم با وي وجود داشته است. وقتي که وي اولين بار از سوي روحاني در آگوست 2013 براي پست وزارت مطرح شد، انتقاداتي به اين انتخاب صورت گرفت. البته وي جزء سه گزينه اي نبود که تندروهاي مجلس به آنها راي نداند و توانست با فاصله کمي راي اعتماد بگيرد.
زنگنه در دوران محمود احمدي نژاد (2013-2005) از صنعت نفت که به زعم خودش با آن بزرگ شده است، کنار گذاشته شد و در نتيجه اين صنعت در آن دوران با وضعيت اسفناکي روبه رو شد. زنگنه در دوران خانه نشيني در زمينه وضعيت سلامت صنعت انرژي ايران مطالعه مي کرد.
زنگنه پس از بازگشت به وزارتي که در سال هاي 1997 تا 2005 هم عهده دار آن بود، تغييرات سطح بالايي را در وزارتخانه انجام داد. وي اولويتش در اين وزارتخانه را اولويت بخشي به سلامت طولاني مدت اقتصاد ايران قرار داد و با سياست هاي احمدي نژاد که در دوره رياست جمهوري اش از نفت به عنوان گاو صندوق سياست هاي پوپوليستي اش استفاده مي کرد، مخالفت کرد.
زنگنه در رابطه با تبعات برداشته نشدن تحريم هاي بين المللي بر اقتصاد اين گونه گفته است: «صنعت نفت نياز به منابع مالي دارد.» ايراني ها امروز مدعي اند که تانکرهاي اين کشور 50 ميليون بشکه نفت را در دريا نگه داشته اند و منتظر صادر کردن آن به مشتريان احتمالي هستند.
در حالي که ايران پس از عربستان سعودي، دومين صادرکننده بزرگ نفت بوده است، توليد نفت اين کشور از 4.2 ميليون بشکه نفت در روز در سال 2010 به 2.7 ميليون بشکه نفت در روز رسيده است. براساس گفته هاي زنگنه، تحريم ها موجب شده است تا 60 درصد ظرفيت صادرات نفت ايران از دست برود. گزارش هاي ديگري هم وجود دارد که نشان مي دهد تحريم ها موجب از بين رفتن حدود 20 درصد از توليد ناخالص داخلي کشور شده است.
با اين حال، زنگنه اغلب به صورت خوشبينانه صحبت مي کند. وي در نشست اخير امنيت انرژي در برلين گفت که تهران قصد دارد به محض اين که تحريم ها برداشته شود، توليدش را به سه ميليون بشکه نفت در روز برساند.
*ديپلماسي ايراني
