نسخه چاپی
ارسال به دوستان
نشریه دیپلمات:
S300 به دست ایران نخواهد رسید؛ پوتین تنها می خواهد با این برگ برنده آمریکا را ادب کند!
این روند نشان می دهد که تمایل روسیه برای فروش یا پیشنهاد فروش اس سیصد به ایران، در نهایت متاثر از روابط روسیه-آمریکا است. سوال این است که چرا کرملین مجددا این موضوع را روی میز آورده است؟ به نظر می رسد علت مطرح شدن مجدد این قضیه به وخیم شدن وضع راهبردی روسیه در برابر آمریکا و اروپا ارتباط دارد. در دو حوزه اوکراین و سوریه، وضع راهبردی روسیه در برابر آمریکا و اروپا، در چند هفته اخیر بدتر شده است. به این علت رژیم پوتین سعی دارد فاکتور جدیدی وارد این معادله ژئوپلیتیکی کند و ما به ازای مطلوب تری به میان آورد.
نشریه دیپلمات نوشت ایران برای دریافت سامانه موشکی اس سیصد همچنان باید منتظر باشد.
به گزارش پایگاه خبری «تیک»، دیپلمات در مطلبی با عنوان «موشک های اس سیصد، تسلیحاتی که قواعد بازی را عوض می کند یا اهرمی برای چانه زنی؟» به قلم کوئنتین باکهولز نوشت، دولت روسیه در 13 آوریل اعلام کرد سامانه موشک های سطح به هوای پیشرفته اس سیصد را به ایران می دهد و این امر نگرانی قابل پیش بینی را در آمریکا، اروپا و اسرائیل برانگیخت. تحلیلگران غربی و رسانه های مختلف اعلام کردند فروش سامانه اس سیصد به ایران، می تواند توازن راهبردی منطقه را با دشوار کردن هر گونه تلاش آمریکا یا اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران، تغییر دهد.
با این حال واکنش سیاستمداران و تحلیلگران غربی تا حدی اغراق آمیز است زیرا در بخت ایران برای استقرار این موشک ها، بزرگنمایی کرده است. سابقه اس سیصد در روابط روسیه-ایران، نشان می دهد مشخصا این سامانه تسلیحاتی، که تهران مدت ها است به دنبال آن است و تا کنون مسکو آن را دور از دسترس نگه داشته است، عمدتا همچون یک اهرم چانه زنی و ادب کننده برای کرملین در روابطش با غرب عمل می کند و بعید است که عملا در اختیار نیروی نظامی ایران قرار گیرد.
مقامات روسی درباره برنامه زمانی انتقال این سامانه موشکی به ایران مبهم عمل کرده اند. پس از آنکه پوتین و سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه اعلام کردند انتقال این سامانه موشکی به ایران انجام می شود، مقامات رده پایین تر نظیر سرگئی ریابکوف معاون وزیر خارجه فورا به رسانه ها اعلام کردند هنوز تاریخ این انتقال مشخص نشده است و نخست باید مسئله حقوقی فیمابین حل و فصل شود. با گذشت دو ماه از زمانی که پوتین این خبر را اعلام کرد، دو طرف هنوز در این باره به توافق نرسیده اند. این الگوی رفتاری است که روسیه از توافق اولیه در این باره در سال 2007 تا کنون داشته است.
این روند نشان می دهد که تمایل روسیه برای فروش یا پیشنهاد فروش اس سیصد به ایران، در نهایت متاثر از روابط روسیه-آمریکا است. سوال این است که چرا کرملین مجددا این موضوع را روی میز آورده است؟ به نظر می رسد علت مطرح شدن مجدد این قضیه به وخیم شدن وضع راهبردی روسیه در برابر آمریکا و اروپا ارتباط دارد. در دو حوزه اوکراین و سوریه، وضع راهبردی روسیه در برابر آمریکا و اروپا، در چند هفته اخیر بدتر شده است. به این علت رژیم پوتین سعی دارد فاکتور جدیدی وارد این معادله ژئوپلیتیکی کند و ما به ازای مطلوب تری به میان آورد.
در حالیکه فشار بر روسیه برای بهبود روابطش با غرب، در بین نخبگان حاکم این کشور افزایش می یابد، اس سیصد احتمالا نقش سنتی خود را به عنوان یک اهرم چانه زنی سنتی بار دیگر نشان می دهد. پوتین قصد دارد با مطرح کردن ارائه این سامانه تسلیحاتی، از گزینه دوتایی که غرب درباره بحران اوکراین پیش روی روسیه قرار داده است، بگریزد: اینکه یا به جذب مجدد اراضی جدایی طلبان به اوکراین کمک کند یا با تحریم های ادامه دار مواجه شود.
پوتین گرچه مشتاق است شاهد برداشته شدن تحریم های غرب باشد، عمیقا نمی خواهد به عنوان کسی که در اوکراین تسلیم شد، دیده شود. وی با پیشنهاد اس سیصد به ایران -پیشنهادی که بعدا می تواند لغو شود یا پس گرفته شود- دورنمای دیگری را برای امتیاز گرفتن و احتمالا هموار کردن «راه سوم» برای برون رفت از دوراهی فعلی در اوکراین، ارائه کرده است.
با توجه به تلاش های محتاطانه ای که برای احیای روابط کاری عادی بین روسیه و غرب ادامه دارد (از جمله دیدار اخیر کری از سوچی و مسکو)، موضوع اس سیصد، مسئله ای روی میز مذاکره بین روسیه و غرب است نه موضوعی مرتبط با پایگاه های نظامی ایران. مقامات دفاعی ایران که مشتاقند اس سیصد را در اطراف تاسیسات هسته ای خود نظیر اراک و نطنز مستقر کنند، باید منتظر نارضایتی دیگری بین روسیه و غرب باشند.
به گزارش پایگاه خبری «تیک»، دیپلمات در مطلبی با عنوان «موشک های اس سیصد، تسلیحاتی که قواعد بازی را عوض می کند یا اهرمی برای چانه زنی؟» به قلم کوئنتین باکهولز نوشت، دولت روسیه در 13 آوریل اعلام کرد سامانه موشک های سطح به هوای پیشرفته اس سیصد را به ایران می دهد و این امر نگرانی قابل پیش بینی را در آمریکا، اروپا و اسرائیل برانگیخت. تحلیلگران غربی و رسانه های مختلف اعلام کردند فروش سامانه اس سیصد به ایران، می تواند توازن راهبردی منطقه را با دشوار کردن هر گونه تلاش آمریکا یا اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران، تغییر دهد.
با این حال واکنش سیاستمداران و تحلیلگران غربی تا حدی اغراق آمیز است زیرا در بخت ایران برای استقرار این موشک ها، بزرگنمایی کرده است. سابقه اس سیصد در روابط روسیه-ایران، نشان می دهد مشخصا این سامانه تسلیحاتی، که تهران مدت ها است به دنبال آن است و تا کنون مسکو آن را دور از دسترس نگه داشته است، عمدتا همچون یک اهرم چانه زنی و ادب کننده برای کرملین در روابطش با غرب عمل می کند و بعید است که عملا در اختیار نیروی نظامی ایران قرار گیرد.
مقامات روسی درباره برنامه زمانی انتقال این سامانه موشکی به ایران مبهم عمل کرده اند. پس از آنکه پوتین و سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه اعلام کردند انتقال این سامانه موشکی به ایران انجام می شود، مقامات رده پایین تر نظیر سرگئی ریابکوف معاون وزیر خارجه فورا به رسانه ها اعلام کردند هنوز تاریخ این انتقال مشخص نشده است و نخست باید مسئله حقوقی فیمابین حل و فصل شود. با گذشت دو ماه از زمانی که پوتین این خبر را اعلام کرد، دو طرف هنوز در این باره به توافق نرسیده اند. این الگوی رفتاری است که روسیه از توافق اولیه در این باره در سال 2007 تا کنون داشته است.
این روند نشان می دهد که تمایل روسیه برای فروش یا پیشنهاد فروش اس سیصد به ایران، در نهایت متاثر از روابط روسیه-آمریکا است. سوال این است که چرا کرملین مجددا این موضوع را روی میز آورده است؟ به نظر می رسد علت مطرح شدن مجدد این قضیه به وخیم شدن وضع راهبردی روسیه در برابر آمریکا و اروپا ارتباط دارد. در دو حوزه اوکراین و سوریه، وضع راهبردی روسیه در برابر آمریکا و اروپا، در چند هفته اخیر بدتر شده است. به این علت رژیم پوتین سعی دارد فاکتور جدیدی وارد این معادله ژئوپلیتیکی کند و ما به ازای مطلوب تری به میان آورد.
در حالیکه فشار بر روسیه برای بهبود روابطش با غرب، در بین نخبگان حاکم این کشور افزایش می یابد، اس سیصد احتمالا نقش سنتی خود را به عنوان یک اهرم چانه زنی سنتی بار دیگر نشان می دهد. پوتین قصد دارد با مطرح کردن ارائه این سامانه تسلیحاتی، از گزینه دوتایی که غرب درباره بحران اوکراین پیش روی روسیه قرار داده است، بگریزد: اینکه یا به جذب مجدد اراضی جدایی طلبان به اوکراین کمک کند یا با تحریم های ادامه دار مواجه شود.
پوتین گرچه مشتاق است شاهد برداشته شدن تحریم های غرب باشد، عمیقا نمی خواهد به عنوان کسی که در اوکراین تسلیم شد، دیده شود. وی با پیشنهاد اس سیصد به ایران -پیشنهادی که بعدا می تواند لغو شود یا پس گرفته شود- دورنمای دیگری را برای امتیاز گرفتن و احتمالا هموار کردن «راه سوم» برای برون رفت از دوراهی فعلی در اوکراین، ارائه کرده است.
با توجه به تلاش های محتاطانه ای که برای احیای روابط کاری عادی بین روسیه و غرب ادامه دارد (از جمله دیدار اخیر کری از سوچی و مسکو)، موضوع اس سیصد، مسئله ای روی میز مذاکره بین روسیه و غرب است نه موضوعی مرتبط با پایگاه های نظامی ایران. مقامات دفاعی ایران که مشتاقند اس سیصد را در اطراف تاسیسات هسته ای خود نظیر اراک و نطنز مستقر کنند، باید منتظر نارضایتی دیگری بین روسیه و غرب باشند.
