نسخه چاپی
ارسال به دوستان
امشب مريخ را در کنار ستاره «پولوکس» ببينيد
امشب سياره مريخ در فاصله‌ي 7/5 درجه از ستاره پولوکس قرار دارد و در سمت راست و پايين آن ديده مي‌شود.شما مي توانيد با چشم اين مقاره زيبا را ببينيد.
پولوکس ستاره اي در صورت فلکي جوزا
يکي از صورتهاي فلکي دايرة البروجي در نيمکره شمالي آسمان که در اوائل اسفند ماه به بهترين وضعيت رصدي مي رسد، جوزا يا دوپيکر است.
در ماههاي سرد زمستاني صورت فلکي جوزا ( دوپيکر ) را – که ستارگان اصلي پرنورش کاستور ( آلفا جوزا ) ( castor ( راس التوام المقدم يا راس پيکر پيشين)) و پولوکس ( بتا جوزا ( pollux ( راس التوام الموخر يا راس پيکر پسين )) حتي در آسمان شب شهرهاي بزرگ نيز جلب توجه مي کنند به راحتي مي توان يافت . اين دو ستاره به ياد برادراني دو قلو چنين نام گرفته اند .
در افسانه هاي يونان و روم
برابر افسانه ها " پولوکس " فنا ناپذير بود ، زيرا او پسر پدر خدايان ، يعني زئوس بود ؛ ولي کاستور بر عکس پدرش از نوع بشر بود و به همين دليل جزو فناپذيران به شمار مي آمد . هر دو برادر قهرمانان بزرگي بودند و هيچ گاه از يکديگر جدا نمي شدند . هنگامي که کاستور در نبردي به قتل رسيد ، جدايي از برادر براي پولوکس تحمل ناپذير بود . به خصوص اين مساله که کاستور مي بايد به قلمرو تاريک زيرزميني مردگان مي رفت ، پولوکس را خيلي آزار مي داد . به اين جهت " پولوکس " از پدرش خواهش کرد که اجازه دهد او هم بميرد ، تا بتواند به برادر فناپذيرش بپيوندد .
زئوس که تحت تاثير اين عشق برادرانه قرار گرفته بود ، به پولوکس پيشنهاد کرد ، به جاي اينکه هميشه نزد خدايان در " المپ " ( Olympus ) زندگي کند ، با کاستور به طور نوبتي يک روز را در قلمرو مردگان و روز ديگر را در المپ به سر آورد . پولوکس بدون مکث و تفکر تصميم گرفت اين پيشنهاد را بپذيرد ، تا ديگر هرگز مجبور به جدايي از کاستور نباشد .
مي گويند چندي پس از آن ، زئوس به پاس وحدت و وفاداري دو برادر به يکديگر آنها را به ستارگاني نوراني در آسمان تبديل کرد . از آن زمان آنها به شکل صورت فلکي دو پيکر در آسمان زمستان مي درخشند و آدميان را به ياد عشق برادري و رفاقت و دوستي مي اندازند .
در افسانه ها آمده است که اين دو برادر در سفر دريايي " آرگو " نيز ، که هدفش بازپس گيري پوست طلايي قوچ ( حمل ) بود ، شرکت داشتند . مي گويند هنگامي که خطر واژگوني کشتي آنها در طوفان مي رفت ، دو برادر درياي کف آلود را آرام کردند . شايد به اين خاطر است که مي گويند صورت فلکي جوزا براي دريانوردان خوش اقبالي مي آورد .
در روم باستان نيز اين دو برادر مورد احترام بودند . مي گويند دو برادر در سال 490 پيش از ميلاد به روميان کمک کردند تا در جنگ پيروز شوند . در همان روز آنها با لباسي ارغواني رنگ در رم ظاهر شدند و بر سر يک چشمه به اسبان خود آب دادند . پس از آن ناپديد شدند . مردم رم به منظور سپاسگزاري و قدرداني براي پيروزي در جنگ ، معبد بزرگي به يادبود دو برادر برپا کردند ، که امروزه هنوز هم خرابه هاي آن بر جاست .
سياره مريخ
بَهرام يا مريخ چهارمين سياره در سامانه خورشيدي است که در مداري طولاني تراز زمين و با سرعتي کمتر از زمين حرکت مي‌کند. هر يک باري که به بدور خورشيد مي‌چرخد معادل ۶۸۷ روز (روز زمين) به درازا مي‌کشد و شب و روز کمي طولاني‌تر از کره زمين است.
بزرگي بهرام نزديک به يک دوم زمين است و قطر آن ۶۷۹۰ کيلومتر مي‌باشد (بسنجيد با قطر زمين: ۱۲۷۵۶ کيلومتر)
جو بهرام سرخ‌فام است و در آسمان شب از زمين نيز سرخي آن ديده مي‌شود. کره بهرام دو ماه کوچک به نام‌هاي فوبوس و دِيموس دارد که ريختي نابسامان دارند. اين دو ماه شايد شهاب‌سنگ‌هايي هستند که در مدار بهرام به دام افتاده‌اند. اگر شخصي در کرهٔ بهرام باشد خواهد ديد که فوبوس سه بار در يک روز طلوع و غروب مي‌کند. ديموس نيم فوبوس بوده و چنانچه از بهرام به آن نگاه کنيم اين ماه بيشتر همانند به يک ستاره خواهد بود تا يک ماه. خورشيدگرفتگي در مريخ به دليل کوچک بودن قمرهاي ان خورشيد کامل از بين نمي‌رود. قمرهاي مريخ به ان نزديک هستند وبزرگترين قمر ان قمر فوبوس است که يک دور ان در حدود ۷ساعت و۳۹دقيقه و۲۷، ثانيه است. قمر ديموس نيز ۱روز و ۶ساعت و۲۱دقيقه و۱۶ثانيه است.
بهرام، سياره سرخ‌فام سامانهٔ خورشيدي، يک دوم زمين قطر دارد و مساحت سطح آن برابر با مساحت خشکي‌هاي روي زمين است. همانند زمين، يخ‌هاي قطبي، دره‌هاي گود، کوه، غبار، توفان و فصل دارد. در دشت‌هاي آن مانند ماه، گودال‌هايي برآمده از برخورد سنگ‌هاي آسماني ديده مي‌شود. با وجود اندازه کوچکش، بلندترين قلهٔ سامانهٔ خورشيدي يعني کوه المپوس و بزرگ‌ترين دره سامانهٔ خورشيدي در اين سياره پيدا شده‌است.
فرسوده بودن بيشتر دهانه‌هاي برخوردي سياره بهرام نشان‌دهندهٔ پرکاري زياد زمين‌شناختي در اين سياره‌است. درضمن در سال ۲۰۲۰فضانورداني به مريخ مي‌روند و ان جا را کاوش مي‌کنند
روزهاي بهرام ۲۴ ساعت و ۳۷ دقيقه درازا دارند. از آن‌جا که محور سيارهٔ بهرام همانند زمين ۲۴ درجه کج است در اين سياره نيز فصل‌هاي سال وجود دارند. اما هر سال بهرامي کمابيش دو برابر سال زميني يعني ۶۷۸ روز به‌درازا مي‌کشد.
بهرام شعاعي در حدود يک دوم شعاع زمين دارد. همچنين بهرام از زمين کم چگالتر است، به گونه‌اي که حجمي برابر ۱۵٪ و جرمي برابر ۱۱٪ زمين دارد. مساحت سطح آن تنها اندکي کم تر از مجموع سطوح خشکي‌هاي زمين است. بهرام در برابر تير (عطارد) بزرگتر و داراي جرم بيشتر و در نتيجه چگال تر است. همين زمينه سبب شده‌است نيروي گرانش بيشتري در سطح بهرام وجود داشته باشد.
بهرام از ديد اندازه، جرم و گرانش سطح، حالتي ميان زمين و ماه (ماه زمين) دارد؛ ماه قطري برابر يک دوم قطر بهرام دارد، در حالي که قطر زمين حدود دو برابر قطر بهرام است، زمين داراي جرمي در حدود ده برابر جرم بهرام است، در حالي که جرم ماه ده برابر کم تر از بهرام است. نماي سرخ-نارنجي رنگ بهرام در اثر وجود آهن (III) اکسيد، که بيشتر به هماتيت يا زنگ آهن مشهور است، به وجود آمده‌است.
پولوکس ستاره اي در صورت فلکي جوزا
يکي از صورتهاي فلکي دايرة البروجي در نيمکره شمالي آسمان که در اوائل اسفند ماه به بهترين وضعيت رصدي مي رسد، جوزا يا دوپيکر است.
در ماههاي سرد زمستاني صورت فلکي جوزا ( دوپيکر ) را – که ستارگان اصلي پرنورش کاستور ( آلفا جوزا ) ( castor ( راس التوام المقدم يا راس پيکر پيشين)) و پولوکس ( بتا جوزا ( pollux ( راس التوام الموخر يا راس پيکر پسين )) حتي در آسمان شب شهرهاي بزرگ نيز جلب توجه مي کنند به راحتي مي توان يافت . اين دو ستاره به ياد برادراني دو قلو چنين نام گرفته اند .
در افسانه هاي يونان و روم
برابر افسانه ها " پولوکس " فنا ناپذير بود ، زيرا او پسر پدر خدايان ، يعني زئوس بود ؛ ولي کاستور بر عکس پدرش از نوع بشر بود و به همين دليل جزو فناپذيران به شمار مي آمد . هر دو برادر قهرمانان بزرگي بودند و هيچ گاه از يکديگر جدا نمي شدند . هنگامي که کاستور در نبردي به قتل رسيد ، جدايي از برادر براي پولوکس تحمل ناپذير بود . به خصوص اين مساله که کاستور مي بايد به قلمرو تاريک زيرزميني مردگان مي رفت ، پولوکس را خيلي آزار مي داد . به اين جهت " پولوکس " از پدرش خواهش کرد که اجازه دهد او هم بميرد ، تا بتواند به برادر فناپذيرش بپيوندد .
زئوس که تحت تاثير اين عشق برادرانه قرار گرفته بود ، به پولوکس پيشنهاد کرد ، به جاي اينکه هميشه نزد خدايان در " المپ " ( Olympus ) زندگي کند ، با کاستور به طور نوبتي يک روز را در قلمرو مردگان و روز ديگر را در المپ به سر آورد . پولوکس بدون مکث و تفکر تصميم گرفت اين پيشنهاد را بپذيرد ، تا ديگر هرگز مجبور به جدايي از کاستور نباشد .
مي گويند چندي پس از آن ، زئوس به پاس وحدت و وفاداري دو برادر به يکديگر آنها را به ستارگاني نوراني در آسمان تبديل کرد . از آن زمان آنها به شکل صورت فلکي دو پيکر در آسمان زمستان مي درخشند و آدميان را به ياد عشق برادري و رفاقت و دوستي مي اندازند .
در افسانه ها آمده است که اين دو برادر در سفر دريايي " آرگو " نيز ، که هدفش بازپس گيري پوست طلايي قوچ ( حمل ) بود ، شرکت داشتند . مي گويند هنگامي که خطر واژگوني کشتي آنها در طوفان مي رفت ، دو برادر درياي کف آلود را آرام کردند . شايد به اين خاطر است که مي گويند صورت فلکي جوزا براي دريانوردان خوش اقبالي مي آورد .
در روم باستان نيز اين دو برادر مورد احترام بودند . مي گويند دو برادر در سال 490 پيش از ميلاد به روميان کمک کردند تا در جنگ پيروز شوند . در همان روز آنها با لباسي ارغواني رنگ در رم ظاهر شدند و بر سر يک چشمه به اسبان خود آب دادند . پس از آن ناپديد شدند . مردم رم به منظور سپاسگزاري و قدرداني براي پيروزي در جنگ ، معبد بزرگي به يادبود دو برادر برپا کردند ، که امروزه هنوز هم خرابه هاي آن بر جاست .
سياره مريخ
بَهرام يا مريخ چهارمين سياره در سامانه خورشيدي است که در مداري طولاني تراز زمين و با سرعتي کمتر از زمين حرکت مي‌کند. هر يک باري که به بدور خورشيد مي‌چرخد معادل ۶۸۷ روز (روز زمين) به درازا مي‌کشد و شب و روز کمي طولاني‌تر از کره زمين است.
بزرگي بهرام نزديک به يک دوم زمين است و قطر آن ۶۷۹۰ کيلومتر مي‌باشد (بسنجيد با قطر زمين: ۱۲۷۵۶ کيلومتر)
جو بهرام سرخ‌فام است و در آسمان شب از زمين نيز سرخي آن ديده مي‌شود. کره بهرام دو ماه کوچک به نام‌هاي فوبوس و دِيموس دارد که ريختي نابسامان دارند. اين دو ماه شايد شهاب‌سنگ‌هايي هستند که در مدار بهرام به دام افتاده‌اند. اگر شخصي در کرهٔ بهرام باشد خواهد ديد که فوبوس سه بار در يک روز طلوع و غروب مي‌کند. ديموس نيم فوبوس بوده و چنانچه از بهرام به آن نگاه کنيم اين ماه بيشتر همانند به يک ستاره خواهد بود تا يک ماه. خورشيدگرفتگي در مريخ به دليل کوچک بودن قمرهاي ان خورشيد کامل از بين نمي‌رود. قمرهاي مريخ به ان نزديک هستند وبزرگترين قمر ان قمر فوبوس است که يک دور ان در حدود ۷ساعت و۳۹دقيقه و۲۷، ثانيه است. قمر ديموس نيز ۱روز و ۶ساعت و۲۱دقيقه و۱۶ثانيه است.
بهرام، سياره سرخ‌فام سامانهٔ خورشيدي، يک دوم زمين قطر دارد و مساحت سطح آن برابر با مساحت خشکي‌هاي روي زمين است. همانند زمين، يخ‌هاي قطبي، دره‌هاي گود، کوه، غبار، توفان و فصل دارد. در دشت‌هاي آن مانند ماه، گودال‌هايي برآمده از برخورد سنگ‌هاي آسماني ديده مي‌شود. با وجود اندازه کوچکش، بلندترين قلهٔ سامانهٔ خورشيدي يعني کوه المپوس و بزرگ‌ترين دره سامانهٔ خورشيدي در اين سياره پيدا شده‌است.
فرسوده بودن بيشتر دهانه‌هاي برخوردي سياره بهرام نشان‌دهندهٔ پرکاري زياد زمين‌شناختي در اين سياره‌است. درضمن در سال ۲۰۲۰فضانورداني به مريخ مي‌روند و ان جا را کاوش مي‌کنند
روزهاي بهرام ۲۴ ساعت و ۳۷ دقيقه درازا دارند. از آن‌جا که محور سيارهٔ بهرام همانند زمين ۲۴ درجه کج است در اين سياره نيز فصل‌هاي سال وجود دارند. اما هر سال بهرامي کمابيش دو برابر سال زميني يعني ۶۷۸ روز به‌درازا مي‌کشد.
بهرام شعاعي در حدود يک دوم شعاع زمين دارد. همچنين بهرام از زمين کم چگالتر است، به گونه‌اي که حجمي برابر ۱۵٪ و جرمي برابر ۱۱٪ زمين دارد. مساحت سطح آن تنها اندکي کم تر از مجموع سطوح خشکي‌هاي زمين است. بهرام در برابر تير (عطارد) بزرگتر و داراي جرم بيشتر و در نتيجه چگال تر است. همين زمينه سبب شده‌است نيروي گرانش بيشتري در سطح بهرام وجود داشته باشد.
بهرام از ديد اندازه، جرم و گرانش سطح، حالتي ميان زمين و ماه (ماه زمين) دارد؛ ماه قطري برابر يک دوم قطر بهرام دارد، در حالي که قطر زمين حدود دو برابر قطر بهرام است، زمين داراي جرمي در حدود ده برابر جرم بهرام است، در حالي که جرم ماه ده برابر کم تر از بهرام است. نماي سرخ-نارنجي رنگ بهرام در اثر وجود آهن (III) اکسيد، که بيشتر به هماتيت يا زنگ آهن مشهور است، به وجود آمده‌است.
