لوکا؛ ماجرای جذاب دو دوست در ایتالیا

«لوکا» (Luca) به کارگردانی «انریکو کاساروسا» در مورد پسر جوانی است که در «ریورای ایتالیا» سکونت دارد و به همراه دوست جدیدش ماجراجویی‌هایی را تجربه می‌کند. او به زودی متوجه می‌شود هیولایی است که از دنیای زیر آب آمده و پس از کشف حقیقت در مورد هویت واقعی‌اش، پیوند دوستی خود را در معرض خطر می‌بیند.

«جیکوب ترمبلی» در نقش شخصیت لوکا، «جک دیلن گریزر» در نقش آلبرتو، «مایا رودلف» در نقش دنیلا مادر لوکا، «اما برمان» در نقش جولیا دوست لوکا، «جیم گفیگان» در نقش پدر لوکا، «مارکو باریچلی» در نقش پدر جولینا، صداپیشگی می‌کنند. یکی از اصلی‌ترین نقاط قوت انیمیشن بدون شک گویندگان آن است. «جیکوب ترمبلی» ثابت کرده است با بیان خود در نقش اصلی مخاطب را راضی نگه می‌دارد.

تماشای «لوکا» با مناظر زیبا، رنگ‌های روشن، جزئیات زیاد و ترکیب واقعیت‌های زندگی و فانتزی‌ به شدت لذت‌بخش است و آدم با دیدن آن یاد تعطیلاتی می‌افتد که در کودکی رفته. طراحی شخصیت‌ها هم به‌خوبی انجام‌گرفته و کاراکترهای جالبی را در آن می‌بینیم، اما در بین همه اتفاقات این دنیای فانتزی، کمی هم‌رنگ و بوی تاریخ و فرهنگ‌عامۀ ایتالیا وجود دارد، که خالی از لطف نیست.

«انریکو کاساروسا» فیلمساز ایتالیایی است که با ساخت فیلم کوتاه «لا لونا» نامزد اسکار شد، در این باره می‌گوید: «در جنووا متولد شده‌ام و تابستان‌هایم را در سواحل آن گذرانده‌ام. بهترین دوستانم را وقتی ۱۱ ساله بودم ملاقات کردم. بچه‌ای به‌شدت خجالتی و شر بودم که یک زندگی کاملاً متفاوت داشت. می‌خواستم فیلمی بسازم در مورد آن رفاقت‌ها که به رشد من کمک کرد.»

مایک مک گرانگان در سایت آیل سیت در نقد فیلم «لوکا» چنین می‌نویسد: «از بابت بصری، ظاهر این شهر ایتالیایی بسیار زیباست، هرچند که صحنه‌های زیر آب آن نسبت به مثلا «در جستجوی نمو» و «در جستجوی دوری» جزئیات کمتری دارد. البته این یک انتخاب عمدی در سبک انیمیشن «لوکا» بوده، ولی ما دیگر به اینکه پیکسار چشمانمان را (از شدت زیبایی) خیره کند عادت کرده‌ایم و به همین دلیل کمی در مورد «لوکا» اذیت می‌شویم. هر چقدر که بیشتر به تماشای این فیلم می‌نشینیم زمان بیشتری در این فضا سپری می‌کنیم و این ایراد کوچک بیشتر در ذوق می‌زند.

البته «لوکا» آنقدری در چنته دارد که مخاطب هدفش یعنی خانواده‌ها را سرگرم کند. رنگ و بوی ایتالیایی غالب بر این فیلم، به آن امضای خودش را می‌دهد و استفاده از جانداران دریایی با قابلیت تغییر چهره به عنوان قهرمانان مرکزی داستان خلاقانه بوده است. با این وجود بیشتر فیلم‌های پیکسار از «لوکا» بهتر هستند. از این فیلم انتظار نمی‌رود بچه‌ها بار‌ها و بار‌ها تماشایش کنند. به عبارت دیگر، این فیلم اگر طرفدار پیکسار باشید خوب است و از دیدن آن خرسند خواهید شد. فقط انتظار نداشته باشید خیلی متاثر شوید.»

بهزاد هاشمی در توئیتر خود نوشت: «عبور از گذرگاه خیال و ترکیب اون با واقعیت موجود به یکی از ویژگی‌های اصلی دیزنی/پیکسار بدل شده و این کمپانی‌های دوست داشتنی چنین خصوصیتی رو به یکی از امضا‌های شخصی کارهاشون تبدیل کردند. فیلم Luca هم از این خصیصه بی‌بهره نیست هرچند که معتقدم «لوکا» شاهکار نیست و به پای انیمیشن‌های چندسال قبل این دو کمپانی نمی‌رسه، اما همچنان حرف بزرگی رو سعی می‌کنه تو قالب ۹۰ دقیقه به بیننده بزنه که اکثر ما شاید سال‌ها و مدت‌ها برای درکش به کتاب، پادکست و تراپیست مراجعه کنیم.

«لوکا» یک انیمیشن ساده و بی‌ادعاست که با ترکیب رنگی جذاب، قصه به ظاهر ساده و طراحی کاراکتر‌های بامزه‌اش سعی کرده جهان کوچک خودش رو به تصویر بکشه و تو این کار به شدت هم موفق عمل کرده چنانچه دو مفهوم کلی «بترس و اقدام کن» و «نادیده گرفتن نجوا‌های مخرب ذهنی» در بخش‌های مختلف فیلم به درستی استفاده شدند طوری که گل‌درشت و شعاری در نیومده و این خودش قابل ستایش و تقدیره، چون عادت به اسپویل فیلم‌های تازه ندارم چیزی از کلیت اثر نمیگم و دعوت می‌کنم علاقه‌مندان به انیمیشن همراه با خانواده به تماشای «لوکا» بشینند، چون که ارزش یکبار دیدن رو قطعا داره.»