عمر این جانور بینوا که فقط یک ساعت است!
اغلب جملاتی مانند «زندگی خیلی کوتاه است» و «باید روز را غنیمت بشماریم» به گوشمان میخورد. اما به نظر میرسد در مقایسه با بقیه ساکنان زمین، انسانها بسیار بیشتر از سایرین در اینجا وقت دارند.
گفتن قطعی سخت است. مطالعه دقیق زندگیهای زودگذر برای محققان دشوار است و تعداد زیادی از حیوانات هنوز در فهرست مطالعه قرار دارند.
با این حال، احتمالا مگسها یک رقیب قوی برای موجوداتی با کمترین طول عمر هستند.
این حشرات آبزی به صورت شفیره از تخم بیرون میآیند و تا دو سال در زیر آب زندگی میکنند. آنها سپس بالهایی را برای مراحل پایانی، یعنی مراحل سابیماگو و ایماگو چرخه زندگی خود برای جفت شدن در میآورند.
بسیاری از مگسها کمتر از ۲۴ ساعت به شکل بالدار زندگی میکنند، این در حالی است که برخی حتی ۵ دقیقه هم دوام نمیآورند.
بیشتر گونههای مگس در مرحله سابیماگو از آب به زمین و یا هوا منتقل میشوند و سپس در مرحله ایماگو تولید مثل میکنند.
لوک ژاکوبوس، محقق و استاد زیستشناسی دانشگاه ایندیانا، دانشگاه پردو کلمبوس، گفت:
«آنها در هر دو مرحله دهان یا سیستم گوارشی ندارند و در عوض از ذخایر انرژی ساخته شده در زمان شفیره بودن خود، تغذیه میکنند.»
بدون سیستم گوارشی
جاکوبوس گفت: «بدون سیستم گوارشی حجیم، مادهها فضای بیشتری برای تخمها در داخل بدن خود دارند. من یکی از آنها را به قدری پر از تخم دیدهام که تخمها حتی در داخل سر او وجود داشت. با وجود بیش از ۱۰۰۰۰ تخم در هر ماده، آنها میتوانند از عمر کوتاه بزرگسالی خود استفاده موثری کنند.»
مانند دیگر گونههای زنده سریع و جوان، این مگسها به شدت شکار میشوند. و باید تعداد زیادی بچه تولید کنند که به اندازه کافی تا بزرگسالی زنده بمانند و تولید مثل کنند.
جاکوبوس میگوید: «مگسهای فسیلی باستانی تفاوت چندانی با مگسهایی که امروز میبینیم ندارند. سیستمی که آنها دارند برای آنها بسیار خوب کار میکند.»