نسخه چاپی
ارسال به دوستان
سعید روستایی به همکاری با دولت ایران متهم شد / کارگردان فیلم «زن و بچه» در دفاع از خود چه گفت؟
سعید روستایی بیانیه‌ای را در اختیار ورایتی قرار داد و نسبت به حواشی فیلم سینمایی «زن و بچه» واکنش نشان داد.
«زن و بچه» یکی از دو اثر ایرانی است که به زودی در رقابت‌های جشنواره کن به نمایش درمی‌آید. اثر دیگر فیلم «فقط یک تصادف بود»، جدیدترین اثر جعفر پناهی است. هنوز مشخص نیست که آیا این دو کارگردان مقیم ایران به جشنواره کن خواهند رفت یا نه.
علاوه بر اینکه انجمن فیلمسازان مستقل ایرانی (IIFMA) فیلم «زن و بچه» را «فیلمی تبلیغاتی» می‌داند، این سازمان که تحت ریاست کاوه فرنام، تهیه‌کننده مقیم دبی، قرار دارد، به این نکته نیز اعتراض دارد که بازیگران زن فیلم «زن و بچه»، از جمله شخصیت اصلی آن، پری‌ناز ایزدیار، در فیلم با حجاب کشور ظاهر شده‌اند.
رسول‌اف از فیلم سعید روستایی حمایت کرد
به‌طور خلاصه، موضع انجمن فیلمسازان مستقل ایرانی (IIFMA) این است که سعید روستایی در ساخت فیلم جدید خود به دولت ایران فروخته شده و جشنواره کن با انتخاب فیلم «زن و بچه» به نوعی با دولت ایران همدست است زیرا به فیلمی که آنها آن را اساساً یک فیلم تبلیغاتی می‌دانند، توجه داده است.
جشنواره فیلم کن هیچ اظهارنظری در این خصوص نکرده است.
محمد رسول‌اف در بیانیه‌ای که پس از انتقاد انجمن IIFMA از او برای تبریک گفتن به روستایی در اینستاگرام بابت راهیابی «زن و بچه» به جشنواره کن، به مجله «ورایتی» ارسال کرد، گفت: «برای من تفاوت واضحی بین فیلم‌های تبلیغاتی جمهوری اسلامی و فیلم‌هایی که تحت فشار سانسور ساخته می‌شوند وجود دارد این ایده که برخی افراد بخواهند از شرکت دیگران در جشنواره‌های بین‌المللی جلوگیری کنند، خلاف اصول آزادی هنری و حتی خلاف حقوق بشر است. چنین جوی فشار زیادی را بر فیلمسازان ایرانی وارد می‌کند که قادر به کار خارج از سیستم رسمی یا فراتر از سانسور نیستند.»
فیلم سعید روستایی کاملا مستقل است
سعید روستایی نیز در بیانیه‌ای که برای مجله «ورایتی» ارسال کرده، فیلم «زن و بچه» را «فیلمی درباره زنی می‌داند که در برابر تمام مردانی که در مقابلش قرار دارند و در برابر جامعه‌ای مردسالار که تمام حقوقش از جمله حق مادر بودن را از او سلب می‌کند، می‌ایستد.»
او گفت: «برای من عجیب است که برخی افراد خارج از ایران من را به همکاری با دولت متهم کرده‌اند.»
روستایی در ادامه افزود: ««زن و بچه» یک فیلم مستقل است.»
کارگردان این فیلم نه با این موضوع که فیلم را با مجوز دولت ایران ساخته است، مخالفت کرد، اما با شور و اشتیاق بیان کرد که مجبور به دریافت این مجوز شده بود «تا بتوانم بالاخره داستان زنی را بگویم که سال‌هاست در ذهنم فریاد می‌زند؛ منتظر است دیده شود.»
شرکت فروش فرانسوی «گودفلز» که فیلم «زن و بچه» را پخش می‌کند، در بیانیه‌ای برای «ورایتی» نوشت که فیلم «زن و بچه»، که با مشارکت یک سرمایه‌گذار خصوصی نامشخص تأمین مالی شده است، «هیچ‌گونه حمایتی از سوی دولت ایران دریافت نکرده است.»
این شرکت اضافه کرد که در طول مراحل تولید در ایران «فشارهایی بر روی تولید اعمال شد» و فیلم‌برداری آن «توسط مقامات ایرانی به شدت مورد بی‌مهری قرار گرفت.»
یک نماینده فیلم «زن و بچه» توضیح داد که اگرچه جمال ساداتیان، تهیه‌کننده ایرانی، به‌طور رسمی عضو تیم تولید فیلم است، اما فیلمسازان او را به‌عنوان تهیه‌کننده اصلی این پروژه نمی‌شناسند. ساداتیان که پیش از این تهیه‌کننده فیلم «متری شیش و نیم» به کارگردانی سعید روستایی نیز بود، به این دلیل به‌عنوان تهیه‌کننده واقعی «زن و بچه» در نظر گرفته نمی‌شود که او هیچ‌گونه تأمین مالی برای پروژه نداشته است. نماینده فیلم در ایمیلی گفت: «او فقط مجوز فیلم‌برداری را دریافت کرد»، مجوزی که بدون آن امکان ساخت فیلم وجود نداشت.
بیانیه کامل سعید روستایی را در ادامه می‌خوانید:
«من امروز از ته دل صحبت می‌کنم؛ از همان چیزهایی که معمولاً در خلوت و در میان دوستان نزدیک به زبان می‌آوریم.
حال آنچه را که تا امروز در سکوت حفظ کرده بودم، با شما در میان می‌گذارم: زن، بچه. زن و بچه .
چهارمین فیلم من روایتگر داستان زنی است که در برابر تمام مردانی که در مقابلش ایستاده‌اند و در برابر جامعه‌ای مردسالار که تمامی حقوق او از جمله حق مادر بودن را از او سلب کرده، ایستادگی می‌کند.
حجاب برای من انتخابی نبوده، بلکه بخشی از زندگی روزمره ما در ایران است. این قانون تحمیلی بر زنان است،{...}
پس از اعتراضات خوابگاه‌ها، پس از سال ۲۰۰۹ و بعد از اعتراضات ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹، فیلمسازان مقیم ایران همچنان به ساخت آثار خود ادامه دادند و در همین دوره بود که برخی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران، از جمله فیلم‌های نامزد اسکار، ساخته شد.
فیلم قبلی من، «برادران لیلا»، به گفته مقامات، متهم به پیش‌بینی قیام زنان و آغازگر این جنبش شناخته شد. این اتفاقات باعث شد که من ده‌ها بار احضار شوم، در محاکمات مختلف شرکت کنم و حتی یک قدم تا زندان فاصله داشتم. در نهایت فیلم ممنوع شد و سپس به‌طور غیرقانونی در ایران پخش شد. من به زندان محکوم شدم، از کار کردن منع شدم و از سوی دولت به عنوان «دشمن» شناخته شدم.
من فیلمی ساخته‌ام درباره زنی که در برابر جامعه‌ای مردسالار مبارزه می‌کند و برای من عجیب است که برخی افراد خارج از ایران مرا به همکاری با دولت متهم کرده‌اند.
فیلم «زن و بچه» با درد و رنج بسیار و با تأمین مالی خصوصی و در همکاری با یک شرکت تولید فرانسوی ساخته شد. این فیلم بخشی از سینمای مقاومت است که در دوران دولت قبلی در آستانه نابودی قرار داشت. ما «زن و بچه» را ساختیم تا سنت سینمای اجتماعی را که در بستر ما ذاتاً سیاسی است، احیا کنیم. ما این فیلم را ساختیم تا تصویری از زنان و مادرانی ارائه دهیم که در برابر یک سیستم مردسالار ایستاده‌اند.
«زن و بچه» یک فیلم مستقل است. تنها راه مصالحه، گرفتن مجوز بود که مجبور به گرفتنش شدم تا بالاخره بتوانم داستان زنی را تعریف کنم که در سرم فریاد می‌زد و منتظر دیده شدن بود.»
