نسخه چاپی
ارسال به دوستان
علیرضا بیرانوند کجاست؟
درباره سیر نزولی علیرضا بیرانوند بیش از یک سال است هشدار داده می‌شود
در فوتبال مملکت تا دلتان بخواهد ضعف‌های مدیریتی و سخت‌افزاری بیداد می‌کند. از لحاظ فنی هم نمی‌توان حرف زیادی داشت درباره لیگی که نیمی از بازی‌هایش مساوی می‌شود، تیم ملی‌اش حتی برابر رقبای به حاشیه رانده شده هم ناکام است و لژیونرهایی که روزبه‌‌روز کمیت و کیفیتشان آب می‌رود.
کجاست بیرانوند؟
درباره سیر نزولی علیرضا بیرانوند بیش از یک سال است هشدار داده می‌شود. سال آخر حضور او در پرسپولیس که پس از جنجال‌های انتقال قریب‌الوقوعش به استقلال سپری شد، به جرات بدترین فصلی بود که او درون دروازه قرمزها می‌ایستاد. سال بعد از آن هم که در هیاهویی گسترده که هنوز هم تبعاتش دامن او را رها نکرده، راهی تراکتور شد. هرچند بیرو در تبریز یک قهرمانی دیگر هم به‌دست آورد اما نمایشش در بازی‌های مهم، پر از ایراد بود و عملا از یک گلر ششدانگ تبدیل شد به یک مهره استرس آفرین برای تراکتور و تیم ملی. حالا هم با بردن پرونده محرومیتش به دادگاه CAS، این ریسک را پذیرفته که شاید جام جهانی را هم از دست بدهد اما در این برهه از فصل به میدان برود. نتیجه چه بوده؟
سه بازی برای تراکتور که دوتای آن با تساوی بدون گل به پایان رسیده و در دیگری هم دروازه‌اش باز شده است. عملکرد ضعیف بیرانوند - که مشخصا از لحاظ روحی و جسمی در بهترین حالت خود نیست - با لباس تیم ملی برابر روسیه هم در این چند روزه سوژه رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بوده و حتی خودش هم نباید به خودش در بازی بعدی اعتماد کند. اما مساله اینجاست که اوضاع دیگر رقبای او هم اصلا جالب نیست و این بزرگ‌ترین چالش کادرفنی به فاصله کمتر از ۹ ماه تا جام جهانی خواهد بود.
لشگر شکست خورده
به اسامی گلرهایی که طی سال‌های اخیر در چندین نوبت به اردوی تیم ملی دعوت شده و سپس شانس بازی پیدا کرده‌اند دقت کنید؛ حسین حسینی، پیام نیازمند، محمدرضا اخباری و محمد خلیفه. نفر آخر که هنوز ۲۲ سال دارد و امیر قلعه نویی نشان داده اصلا جسارت این را ندارد که بخواهد در چنین پست حساسی ریسک کند. اوضاع سه نفر دیگر که جملگی بالای ۳۰ سال سن دارند هم اصلا مساعد نیست.
حسینی پس از مدت‌ها کش و قوس و زیر فشار سنگین هواداران استقلال این تیم را ترک کرد اما به شکل عجیبی در سپاهان نیمکت نشین شده؛ اتفاقی که سبب خط خوردنش از فهرست اخیر تیم ملی گشت. نیازمند در روزهایی که پرسپولیس نتیجه نمی‌گیرد همچنان آمار خوبی در ثبت کلین شیت داشته اما در اولین تورنمنت ملی که به بازی گرفته شد، به معنای واقعه کلمه افتضاح بود.
گل خوردن از افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان، کاملا نشان داد او با وجود سال‌ها حضور در تیم ملی اصلا گزینه مطمئنی برای حراست از دروازه نیست. اخباری هم که در بهترین دوران بازی‌اش نهایتا یک سنگربان معمولی رو به بالا بوده و در تیم‌های مختلف، عملکردی کاملا سینوسی داشته. با همه این تفاسیر، نه فقط تیم ملی که کلیت فوتبال ایران با یک معضل خطرناک در آینده نزدیک مواجه است و آن، نداشتن دروازه‌بان تاپ است. اتفاقی که به ندرت رخ داده بود و حالا نوید یک جام جهانی هولناک را می‌دهد.
اما اگر قصد آسیب‌شناسی در خصوص همین رشته پرایراد را هم داشته باشیم، می‌توان به افت چشم‌گیر دروازه‌بان‌های تیم ملی در این روزها اشاره کرد. نفراتی که مثل باقی اعضا، یکی از بدترین دوره‌های خود را سپری می‌کنند و متصور بودن آینده‌ای روشن برای قفس توری یوزها، بسیار دشوار است.
