نسخه چاپی
ارسال به دوستان
پاسخ تند ستاره سینما به اتهاماتی که به او وارد شد
دنیل دی لوئیس، بازیگری که سه‌بار برنده جایزه اسکار شده است، در واکنش به اظهارات اخیر برایان کاکس درباره سبک متد اکتینگ، از او به‌خاطر ایجاد درگیری بی‌مورد انتقاد کرد و گفت که از تحریف و بدفهمی این روش بازیگری در سال‌های اخیر ناراضی است.
mدنیل دی لوئیس در گفت‌وگویی تازه با نشریه بریتانیایی بیگ ایشو، از برایان کاکس به‌دلیل کشاندن نام او به مناقشه‌ای ناخواسته درباره متد اکتینگ انتقاد کرد.
این بحث زمانی آغاز شد که کاکس، در دوران همکاری‌اش با جرمی استرانگ در سریال تحسین‌شده و برنده امی «وراثت»، از شدت عمل استرانگ در ایفای نقش کندال روی انتقاد کرد و گفت این نوع بازیگری به گروه آسیب می‌زند و میان بازیگران تنش ایجاد می‌کند. او همچنین مدعی شده بود که دی لوئیس، در زمان همکاری با استرانگ در فیلم‌های «تصنیف گل و رز» (۲۰۰۵) و «لینکولن» (۲۰۱۲)، تأثیر زیادی بر سبک متد اکتینگ او گذاشته است.
دی لوئیس در واکنش به این ادعا گفت: «من فقط یک‌بار با برایان کاکس کار کرده‌ام و به شکلی ناخواسته وارد این درگیری شدم. او بازیگر بسیار خوبی است و آثار درخشانی دارد. به همین دلیل هم تریبونی پیدا کرده که به نظر نمی‌رسد قصد ترک آن را داشته باشد. هر زمان بخواهد در این باره صحبت کند، می‌داند کجا پیدایم کند.»
او با اشاره به همکاری‌شان در فیلم «بوکسور» (۱۹۹۷) افزود: «اگر فکر می‌کردم در روند کاری‌اش دخالت کرده‌ام، واقعاً متأسف می‌شدم، اما فکر نمی‌کنم چنین چیزی اتفاق افتاده باشد. واقعاً نمی‌دانم این حرف‌ها از کجا آمده‌اند.»
بازیگر فیلم «آنمونی» همچنین از جرمی استرانگ تمجید کرد و گفت: «او بازیگر بسیار توانایی است. نمی‌دانم شیوه کارش دقیقاً چیست، اما هیچ مسئولیتی در قبال سبک بازی او احساس نمی‌کنم.»
دی لوئیس، که با نقش‌آفرینی‌های تمام‌عیار خود در فیلم‌هایی مانند «خون به پا خواهد شد» شناخته می‌شود، گفت در حالی‌که برخی در هالیوود این سبک بازی را افراطی می‌دانند، برای او کاملاً منطقی است. او در جشنواره فیلم لندن (بی اف آی) در سال ۲۰۲۵ توضیح داد: «برای من، این روش راهی است برای آزاد شدن در لحظه، تا هنگام کار با همکارانم مقابل دوربین، بتوانم واکنش طبیعی و آزادانه‌ای نشان دهم.»
او در گفت‌وگوی خود با بیگ ایشو تأکید کرد که از بدنمایی و تحریف متد اکتینگ خسته شده است: «آن‌ها روی جزئیاتی تمرکز می‌کنند مثل اینکه او شش ماه را برای فیلم «به نام پدر» (۱۹۹۳) در زندان به سر کرده است، در حالی‌که این‌ها بی‌اهمیت‌ترین بخش‌ها هستند. در تمام هنرهای نمایشی، بازیگران روش‌هایی برای رسیدن به هدف خود پیدا می‌کنند. هدف، آزاد کردن خویشتن است تا بتوانی انسانی زنده و واقعی را پیش روی همکارانت بگذاری. موضوع بسیار ساده است.»
او با لحنی انتقادی ادامه داد: «واقعاً آزارم می‌دهد که این سبک را با دیوانگی اشتباه می‌گیرند. وقتی می‌گویند من کاملاً متدی شده‌ام، خب یعنی چه؟ این برداشت‌ها مسخره است.»
دی لوئیس در پایان افزود: «من ترجیح می‌دهم در نقش خود بمانم و در فضای آن شنا کنم، تا اینکه مدام از نقش بیرون بیایم یا بین برداشت‌ها شوخی و دلقک‌بازی دربیاورم، چون این روش من برای بازیگری نیست
